Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

АСЕЦЬ, ж.— овин или отделение в овине для сушки снопов. Снапы сушыли ў асеці (i ў асяцП (Рыбчына, Cip. p.). 'АСЁЛКА, ж.—радуга. Асёлка ваду ў моры п'ець (Красьніца, Чаш. p.). Пар. вясёлка. АСІЛАК, a, At.—силачь, богатырь. ён у нас асілак, ні барісь зь ім (Навікі, Віц. p.\ ACIHA, ж. — осина. Populus tremula L. Бацька срубіў асіну (Ісачкава, Аз. p.). АСІНІНА, ж. — осиновое дерево. Суседзі сьсеклі асініну (Сялец, Чаш. p.). АСІНЬНІК, y, зб. — осиновый лес. Шукаў яго ў асіньніку (Дубовая, Беш. p.). АСКЕП AK, a, м. — осколок. Аскепак ударыў па назе (Пустынкі, Сен. p.). АСКЯЛЁПАК, a, м.— 1) остаток полена израсходованного на лучину. Падлажы пад дровы аськялёпак (Русінава, Сен. р); 2) осколок. Дровы ня ўмед біць, а толькі аськялёпкі скіпаіць (Сукрэмна, Сен. p.). Пар. аскепак. АСЛАБАНЯЦЬ, АСЛАБАНІЦЬ, дзс. — освобождать, освободить. Прышлося аслабаніць усіх (NUхалі, Куз. p.). АСЛУПЯНЕЛЫ—остолбенелый. Стаяў, як аслупянелы (Дзямідавічы, Чаш. p.). АСЛУПЯНЕЦЬ, дзс.—остолбенеть. Я аслупянеў і стаю як дурак (Пушкары, Сен. p.). ACHOBA, ж. — 1) основание. Аснову залажылі—цяпер пойдзе (Высачаны, Выс.р.); 2) продольные нитки в полотне. Аснова тутака суконная (Спасская, Cip. р.). АСОБА, т.—уважаемое лицо. Гэта-ж асоба, ня нам раўня (Пятніцкая, Беш. р.). АСОБА— особо, отдельно. Палажы лепшае сена асоба (Замошша, Сен. р.). АСОТ, у, м. осот. Cirsium arvense Scop. Нарві сьвіням асоту (Ульлянавічы, Сен. p.). АСОТНІК, y, зб.— большое количество в данном месте, сорной травы-Осо гу. Куры пабеглі ў асотнік (Дуброва, Беш. р.). АСПІД, а, a i.— аспид, злой человек. Памёр наш аспід (Амільлянова, Лёз. р.) АСТАВАЦЦА, дзс. — оставаться. Ніхай Арына астаецца дома, а мы пойдзем жаць (Сялец, Чаш. р.1. Барана асталася на noni (Жэрына, Чаш. р.). АСТАЛОП, а, м. лнк.—дурак, остолоп. Ну што? Як ён?— Асталоп асталопам (Луб'ева, Аз. р.). АСТАЛОПІНА, т. лнк. - дурачище. Ну i асталопіна ж ты! (Пушкары, Сен. р.). АСТАЛЫДЫ, оў, м.—остаток, остальное. Пудоў дзесяць аўса засею, а астальцы прадам (Заазер'е, Сен. р.). АСТАТНІ—последний. Я зайду да цябе астатні раз (Пустьшкі, Сен. р.). АСТАЧА, ж.— остаток. Прыдзецца табе аддаць усю астачу аўса (Азярэцк, Сен. р.). АСТРАВІНЫ, АСТРОЎКІ, ж.~ приспособление для сушки гороха, льна и т. п. Парадзь, дзе мне дастаць сукаватую ялінку на астравіны (Вішкавічы, Чаш. р.). Астрівіна, павалілася (Луб'ева, Аз. р.). У астроўкі палажылі авёс (Хадулава, Куз. p.). АСТРАЛОМ, а, м.— астроном. Астраломы лічуць зьвёзды(Сялец, Чаш. p,. ACTPAM OK, АСТРАМОЧАК, a, At.— базарный небольшой воз