ней пасьвіць, а я буду падганяць (Застадольле, Сен. р.). АЖ-БЫ, 34.—вот-бы. Аж-бы даў яму! (Сянно, Сен, р.). АЗАДАК, а, м.—задняя часть туловища скотины. Азадак дзешавей, як перад (Пятніцкая, Беш. р.). АЗАДЗЬДЗЕ, н.—худшие зерна с сором полученные после веяния. Азадзьдзе скаціне аддай, а там наарфуем (Дубнікі, Сен. р.). АЗАЛЕЦЬ, дзс. — смерзнуть, окоченеть. Азалеў зусім пакуль прыехаў (Амільлянова, Лёз. р.). АЗАРНЫ—озорный. Азарныя рябяты (Прусаўкі, Аз. р.). АЗГАРОДА, ж.—изгородь. МІхалка гарадзіў азгароду (Пясочак, Куз. рЛ АЗІЛЯЗЕЦЬ, дзс.—ожелезиться, сделаться железным. Каб ты азілязеў! (Доўгае, Беш. р.). АЗІРАЦЦА, дзс. — озираться, осматриваться. Азірацца ня трэба (Кляшчыно, Беш. р.).). АЗІЯТ, а, м.—жестокий, азиат. Азіят ты, замучыў ужо сусім! Выпіў маю кроў! (Навікі, Віц. p.). АЗЫЗНУЦЬ, дзс.— І) обрюзгнуть. Глянь, як у яго твар азыз (Азярэцк, Сен. р.}; 2) продрогнуть. БОты дзіравыя, дык крэпка азыз (Пятніцкая, Беш. р.). АЗЬДЗЯВУЛІЦЬ, дзс— ударить с яростью. Ты б яму азьдзявуліў паленам, каб ён век помніў (Сьвярдлы, Беш. р.). АЗЯРО, и.—озеро. На азяре узьнілася буря (Рудня, Аз. р.). АЗЯРОД, а, у, м.—два или три столба с параллельными перекладинами из жердей для сушки снопов. На гумне стаяў азярод (Кузьміно, Сен. р.). АДЗЕЖА, ж.—одежда. Брыль не адзежа—сырапеня ня ежа (Палуянава, Гар. р.). АДЗЕНЬНЕ, «. - платье, одежда. Усё адзеньне забралі—няма чаго i адзець (Храпавічы, Куз. р.. АДЗЕРЖЫВАЦЬ, АДЗЯРЖАЦЬ, дзс.—останавливать, остановить. Хай бяжыць, ня трэба адзяржаць (Пятніцкая, Беш. р.). АДЗЕЦЬ, дзс—одеть, надеть. Маці адзела бурное (Бесьцьвена, Сен. р.). АДЗІН—один. Мяне аднога иыправілі (Падсады, Cip. р.). Адным махам семсот забівахам, (Ст. Беліца, Сен. р.). АДЗІНАНЦАЦЬ — одинадцать. Адзінанцаць маткоў нітак зьвіла (Бікложа, Беш. p.). АДЗІНЕЦ, а, м. одинокий, хуторянин. Бацькапашоў к адзінцу (Азярэцк, Сен. р.). АДЗІН0ТА, лг.—одиночество. Янка жывець на адзіноце (Бухла, Сен. р.). Яктабе ненадаесь адзінота, чаму ты ня жэнісься? (Пятніцкая, Беш. р.). АІН, а, м.—перочинный нож. Гануля, пасачы складаны аін! (Рэчана, Куз. р.). А1НАЦЬКА--вон там. Аінацька ходзіць твой конь (Шавяно, Куз. р.). AIP, у, м.—-аир. Arorus calamus. L. Aip расьце ў вадэе (Бабінічы, Bi АИ, з а,— или. Мы, ай яны будуць гэта робіць? (Сьвіціна, Беш. р.). АЙ, вку.—боль, испуг, удивление. Ай, якая бяда! (Гарадок, Гар р \ АЙ ДЗЕЖ—а где же. Ай дзеж быў № сіх пор? (Міхалі, Куз. р.). АЙІНЬКА, вкл. — удивление. Айінька, як я спужаўся! (Масьлена, Куз. р.). АИКАНЬНЕ, н. — стонание Кінь сваё айканьне! (Храпавічы, Куз. р.). Ьіцебскі крцёэы сл / i
Дадатковыя словы
вк^.—боль, ямў
5 👁