iMІЧ& uO' И " АЙКАЛА, at.-ў кто стонет не переставая. Не чапай нашага айкалы (Аетроўна, Віц. р.). АЙКАЦЬ, дас.—стонать. Як пачаў айкаць, дык цэлыя суткі (Астроўна, Віц. p.). АЙТ—нет, отрицание. Айт, не пайду я нікуды (Гравы, Сен. р.). АКАЛЕЦЬ, дзс.—і) подохнуть, умереть. Конь акалеў (Мазалава, Куз. р.); 2) пропасть. Эх, каб ты акалела такая работа! (Пяцігарск, Беш. р.); 3) замерзнуть. Ай, сьцідзёна, я ўся акалела (Запрудзьдзе, Сен. р.); 4) простыть. Ідзі сьнедаць, а то акалеіць усё (Стаішча, Чаш. р.). АКАЛІ-Ж— а когда-ж. Акалі-ж ён аддась? (Лёзна, Лёз. р.). АКАЛОТЫШ, а, м.—околоченный сноп ржи без зерен. На вазу ляжыць куча акалотышаў (Хадулава, Куз. р.). АКАНАВАЦЬ, дзс.—обещать, наметить. Аканаваў прадаць чёлку на прадналог(Стралкі, Беш.р.). *АКАН1ЦА, АКЕНЬНІЦА, АКЕРНІЦА, АКЕЛЬНІЦА, АКОНЬНІЦА, ж.—ставня. Зачыні вечарам аканіцы (Дзямідавічы, Чаш. р.). Акеньніцы ў нашых вокнах старый (Мікалаёва, Куз. р.). Зачыні акерніцы, каб гряд сьцёклы не пабіў-ба (Сухарукава, Аз. р.). Акельніцы зробіць нада (Міхалёва, Куз. р.). Як такія аконьніцы, дык лепш бяз іх (Мігава, Куз. р.). АКАНОМ, а, ли — эконом. У нашым фольварку дужа дрэнны аканом (Азярэцк, Сен. р.). АКАНОМНБ1— экономный, хозяйственный. Наш Сьцяпан аканомны (Дабрамысьль, Лёз. р.). АКАРАК, а, м.—1) затылок, шея. A i жырны ж у цябе акарак, Костусь! (Сянно, Сен. р.); 2) окорок. Акарык нада капціць (Мікалаёва, Куз. р.). АКАЧУРЫЦЦА, дас. — подохнуть, умереть. Наш сабака гэтымі днямі акачурыўся (Селядцова, Беш. р.). АКАЯННЫ—злой, бессердечный человек, окаянный, Акаянны ты чалавек! нісколькі у цебе нет ж аласьці ўБаравыя, Куз. р.). АКЗШ АЧКА, ж.— печка. Сядзь на акзімачку й сагрэешся (Вяжышча, Беш. р.). АКНО, н.— окно. Дзеці разьбілі акно (Рудня, Аз. р.). АКНОРАЗ, а, лл.—кабан самец. Sus scropha. Сьвіньню да а к н о р аза павялі (Разумова, Лёз. р.). АКОЛІЦА, ж. — окрестность. Ідзі Марыля, гэткага жаніха i ў ваколіцы няма(Пятніцкая, Беш.р.) АКОП, у, м.— насыпанный на землю в виде конуса картофель, обложенный соломой и пр. и обсыпанный землей на зиму. 3 акопу дастанем бульбы (Вайханы, Гар. р.). АКРАВАК, АКРАВЕНЬ, а, лл.— 1) обрезок, лоскут лыка. На зямлі ляжаў акравак ліпавага лыка (Дзямідавічы, Чаш. р.). На лапці шмат акраўнёў—нада абрэзаць (Варошчына, Куз. р.); 2) опорки. Лапці стаптаў, толькі акраўкі асталіся (Сукрзмна, Сен. p.). АКРАЕЦ, АКРАЙ, AKPOMAK, a, м.— краюха, горбушка хлеба. Даў акраец хлеба (Сукрэмна, Сен. p.). Дай старцу акрай хлеба (Сяргейкі, Сен. р.). Акром ак зьеў (Гарадок, Гар. р.). АКРАЙКА, ж.—кромка. І акрайкі згодзяцца(Чашнікі,Чаш.р.). AKPAMOCAK, а, ли— кусок, обрезок. Астаўся акрамосак хле
6 👁