мают гостей. Калі у нас была атхожая, так было гдзе прыняць гасыдей (Саўчанкі, Куз. р.). АДХОНАВАТА, АДХОНАВАСТА —полого. Дарога ідзе атхонавата (Кузьміно, Сен. р.). Бераг у рэчцы спускаецца адхоноваста (Шыпы, Сен. р.). АДХОНАВАТЫ, АДХОНАВАСТЫ—пологий. Крыша яго дому дужа адхонаватая (Азярэцк, Сен. р.). Унашай рэчцы берагі атхонавастыя (Аськершчына, Беш. р.). Пар. адвонаваты. АДХУКНУЦЦА, дзс. - отдышаться. Дай адхукнуся,— змардаваўся датла! IКанавалава, Куз.р.). АДХУТАЦЬ, дас. — отворить. Адхутай дзьверы ў хаце (Луб'ева, Аз. р.). АДЦІРАЦБ, дас. — стирать, оттирать. Ататры плацьця i папалашчы (Чараўкі, Сен. р.). АДЦІСНУЦБ, дзс.—оттиснуть, отжать. Нада сыр адціснуть (Вейна, Сен. р.). АДЦЯЦЬ, дзс. — отрубить, быстро отрезать. Яму брат у лесе тапаром адцяў пальцы (Азярэцк, Сен. р.). АДЧАЙ, ю, м.— отчаяние Адчай на мяне напаў (Дабрамысьль, Лёз. р Л о АДЧАЙНЫ — отчаянный, Адчайны стаў чалавек (Чашнікі, Чаш. р.). АДЧАПЩЦА, дзс. — 1) отвязаться, отцепиться У яго адчапілася вяроўка (Забор'е, Сен. р.1; 2) отстать. Адчапіся ты ад яго! (Навікі, Віц. р.). АДЧУПРЫЖЫЦЬ, дзс.—выставить. А ён сваю морду адчупрыжыў, як на паказ (Пушкары, Сен. р.). АДЧУРАЦЦА, дас.— отречься, оставить. Адчурайся ты ад яго! (Хацімшчына, Куз. р.). АДЧЫНЩЬ, дзс.—открыть. Адчыні дзьвері! (Доўжа, Куз. р.). АДШАСТАЦЬ, дзс. — быстро отрезать. Паўбулкі хлеба атшастаў (Пустынкі, Сен. р.). АДШЧАПЩЬ, дзс.— отцепить. Адшчапі крук у вароцях (Азярэцк, Сен. р.) АДШЧЫКНУЦЬ, дзс.— сорвать, отщипнуть. Адшчыкні дуліну. Зьбегай гароху адшчыкнуць (Навікі, Віц. р.). АДЫЙСЬЩ, дзс. — отойти. Адыйдзі нямнога ў бок (Сянно, Сен. рЛ. АДЫМКА, ж.— 1) тряпка, которой берут горшки. Вазьми атымку ды перестаў сюды гаршок (Сухарукава, Аз. р.). Пар. аднімка; 2) платок, которым бабы повязывают голову. Прыгожая атымка у яе на галаве (Сахны, Сен. р.). АДЫХОД, у. л?.—отход, отшествіе. Хутка будзець адыход парахрду (Бешанкавічы, Беш p.J. АЁЙ, АЙЁ, вкл. — удивление. Аёй, якія прыгожыя квяты (Лёзна, Лёз. р.). Айё, як гэта вышла! (Гарадок, Гар. р.). АЖ, АЖНА, АЖНУ, АЖНУЛЬ, АЖНУЛЬКА, АЖНЫ, ал.—даже. Аж зубамі заляскаў (Навікі, Віц. p.). І што за чалавек, ажна нельга выказаць! (Ягоркі, Куз. p.). Ажну тошна мне стала (Сялец, Чаш 'p.). Ажнуль ня вытрываў(Мазалава, Куз. p.). Ён так робіў, ажнулька пот у яго пашоў(Мазалава, Куз. p.). Hy, i ўмарыўся, ажны лоб мокры (Пятніцкая, Беш. p.). АЖАШНА,ж.—ежевика. Rubus caesius L. Кала ракі расцець ажавіна (Сьвеча, Беш. p.). АЖАНІЦЦА, дзс.—ожениться. Ажаніўся, весяліўся, цяпер буду панаваць: жонка будзіць сьвінь