ПІУПІЦЬ, дзс.—понимать, разбираться. Хоць малы, а троху шупіць (Глебаўск, Сен. p.). ШУР, вкл.— зов овец. Шур, шур, шур, башкі мае! (Гарадок, Гар. р.). ШУРПАТЫ — шероховатый. Нешта гэта шкло ш у р п а т а е (Пожынкі, Сен. р.). ШУРПАЦІЦЬ, дзс. — делать шероховатым На што шурпаціць стол? (Чашнікі, Чаш. р.). ШУСТРЫ —шустрый, резвый. ён вельмі ў цябе шустры (Вейна, Сен. р.). ІПУТАЧКІ, ж., 1) клевер полевой. Trifolium arvense L. Шутачкі ўжо цьвітуць (Лужасна, Куз. p.); 2) овцы. Шур, шур, шур, шутачкі маі! (Гарадок, Гар. p). ШУФЛЯДА, ШУХЛЯДА, ж., ШУХЛЯДЗІК, а, м.— выдвижной ящик в шкафу, столе. У шуфлядзе паглядзі (Стаішча, Чаш. р.). Паглядзі ў шухлядзі, можа там знойдзіш (Селядцова, Беш. р.). Я вазьму у шухлядзіку нош (Дабрамысьль, Лёз. р.). ШУХЛЯ, ас.—савок для ссыпания зернового хлеба. На таку ляжыць шухля (Чарнагосьці, Беш. р.). ШУ-ЧУ, вкл.— зов овец. Шучу» ЧУ» ЧУ» чу! (Пожынкі, Сен. р.). ШЧАБЛЕТЫ, аў, т.—штиблеты. Ён пашыў сабе новыя шчаблеты (Павуяьле, Чаш. р.). ШЧАБЯТАЦЬ, дзс. — щебетать. Жаваранка ў небе шчабечыць (Мішкава, Куз. р.). ШЧАДНА—бережливо. Шчадна апходзься з сенам, а то ня хопіць (Ухлё, Чаш. р.). ШЧАКА, ж. — щека. Шчокі наведзены чырвона (Сьвярдлы, Беш. р.). ШЧАКАЛЩЬ, дзс— щекотать, Хадзі, я ня буду ш ч а к а л і ць (Стаішча, Чаш. р.). ШЧАКЕТ, у, м.— изгородь из тонких кольев с острием вверху. Наш шчакет паламаўся (Новае Сяло, Беш. р.). Пар. штакет. ШЧАМЕЛЬ, я, м. — шмель. Bombus terrestris L. Нашлі шмат шчамялёў (Новае Сяло, Беш. р.). ШЧДМЯЛІЦА, ж.— медуница, легочница. Pulmonaria officinalis L. Атцьвіла i шчамяліца (Лужасна, Куз. p.). ШЧАНЁНАК, a, m.t ШЧАНЯ, я.— щенок. Шчанёнак есь малако (Суднікі, Куз. p.). Шчаня ўтапіў (Лужасна, Куз. p.). ШЧАПАЦЦА, дзс.— щепаться. Бярвеньня ў нашай хаце шчапаіцца (Марцінкава, Куз p.). ШЧAПІЦЦA, дзс.— сцепиться. Яны, як шчапілісь адзін з адным i ну даваць адзін другому аплявухі (Гарбуны, Сен. p.). ШЧАПІЦЬ, дзс. — прививать. Пайду к хвэршалу воспу шчапіць (Аўдзеевічы, Беш. p). Вясной шчэпяць яблыні i дулі (Травы, Сен. p.). ШЧАРБАЛІНА, ж.—ежевика. Rubus caesius L. Шчарбаліна ўжо сьпеіць (Кабішча, Куз. p.). ШЧАРБАТНІ, ёў, м. — лапти с открытой головкой. Патаптаў сваі шчарбатні (Веляшковічы Лёз. p.). ШЧАРБАТЫ — щербатый. У маткі сын жанаты, як у печкі гаршок шчарбаты (Алексінічы, Сен. p.). ШЧАРНЕЦЬ, дзс.— почернеть. Шчарнеў зусім ад хворасьці (Асінаўка, Выс. p