ШКАЛІЧНАЯ, ж. — трактир Мы дзяржалі шкалічную (Санікі, Беш. p.). ' ШКАПА, ж. — шкаф. Пеўні ты палажыла ў шкапу (Навасёлкі, Сен p.). ШКАРАДА, ШКАРАДЗЬ, at., ШКАРУДНІК, a, м. — дрянной, гадкий. Гэта ўсім вядома што ты шкарада (ці шкаруднік) (Беліца, Сен. p.). Гэткая шкарадзь — лрыстаець ку ўсякаму (Замошша, Сен. p.). ШКАРЛЁПАК, a, м. — осколок. Гаспадыня тапіла печку шкарлёпкамі (Шчучына, Куз. p.). Пар. ашкалёпак. ШКАРЛУПКА, ж. — скорлупа. Скаціна есьць шкарлупкі (Дварэцк, Чаш. p.). ШКАРЛЯТЫНА, ж. — скарлатина. Гэтай зімой ў нас была шкарлятына (Кузьміно, Сен. p.). ШКАРПЭТК \уж.~ носки. Аўдоцьця! пашукай на печы мае шкарпзткі (Вішкавічы, Чаш. p.). ШКВАРКА, ас.— кусочек, чаще жаренного, сала. Hi цягай адны шкваркі (Бешанкавічы, Беш. р.)а ШКЕЛІ, ж. — шутки, зубоскальство. Ну, нечаганада мной шкелі закідваць ( С у х а р у к а в а, Аз. рЛШКЕЛІЦЬ, дзс.— \) подтрунивать, насмехаться. Досыць табе шкеліць, (Свярдлы, Беш. р.). Ня шкельця кала мяне бо я стары, а вы малады, але дурні (Новае Сяло, Беш. р.); 2) наказывать. Бацькі просядь шкеліць у школе дзяцей (Даргейкі, Сен. р.). ШКЕТ, а, м. — язычливый. Гэтага шкета нечага слухаць (Лазаватка, Сур. р.). ШКІПІНАР, у, м,—скипидар. Натры плечы шкіпінарам (Сукрэмна, Сен. р.). ШКІР!, вкл.—оклик на овец. Шкыр у хлеў! (Селішча, Гар. р.). Пар. ашкір. ШКЛІЦЬ, дзс.—стеклить. Нада вокны шкліць (Ухлё, Чаш р.), ШКЛО, «. — стекло. Пабілі ў лампі шкло (Селядцова, Беш. p.). ШКЛЯНКА, ж. — с т а к а н, Шклянка разьбілась (К у р а к i, Cip. p.). ШКЛЯНЫ—стеклянный. У іх былі шкляныя дзьверы (Каверзіна, Меж. p.). ШКЛЯР, a, м.— стекольщик. Схадзі да шкляра i скажы, каб ён прышоў да мяне (Пожынкі, Сен. p.). ШКОДА, ж.—1) вред. Ты мне зьдзелаў шкоду (Крывое, Беш. р.); 2) потрава. Коні нарабілі шкоду (Вішкавічы, Чаш. р.); 3) жаль, жалко. Як мне яго шкода! (Вішкавічы, Чаш. р). ШКОДНІК. а, м. — вредный человек, мелкий воришка. Ай,ў вас там yci шкоднікі! (Навікі, Віц. p.). ШКОДЗІЦЬ, дзе.—вредить Я не хачу яму шкодзіць (Бешанкавічы, Беш. p.). ШКОЛА, ж.— 1) школа. Сходка ў школе будзе ( К р ы в о е, Беш. p j; 2) синагога. Янкель у школу маліцца пашоў (Бешанкавічы, Беш. р.). ШКОЛІЦЬ, дзе.— наказывать. Яго трэба школіць (Зямковічы, Сен. р.). ШКОЛКА, ж.— питомник. Засадзіў добрую школку (Жукава, Аз. р.). ШКРАБЦІ, дзе. — чесать. Не шкрабі ты галаву, а то агідна сматрэць (Бабінічы, Віц. р.). ШКРЭД, а, м.—малыш, подражающий в своих действиях