ШАПА, ШАФА, ж. — шкаф. У шапі стаіць ручайнік (Пожынкі, Сен. p.). Твая хустка вісіць у шафе (Сьліжыкі, Куз. рЛЁн зьдзелаў дужа красівую шахву (Селядцова, Беш. p.). У шахваццы ляжыць лошка (Дабрамысьль, Лёз. p.). ШАХВІР, a, м.— шафер. Мой пляменьнік быў за шахвіра (Мясаеды, Беш. p.). ШАША, ж. — шоссе. Матора панеслась па шашы (P у д н я, Аз. p.). Пар. саша. ШАШОК, a, м. — хорёк. Fectorius putorius BIУ нас пат печкай ёсь шашок (Максімава, Куз. p.). Пар. тхор. ШАШУН, a, м. — блуза. У дзяўчыны парваны шашун (Ганкавічы, Беш. p.). ШВАЙКА, ж.— плоское шило, для колотья свиней. Швайкаю кабана закалоў (Труханавічы, Чаш. р.). ШВАГЕР, Ш 8АГРА, а, ы,м.шурин. Сустрэўся я са сваім шваграм (Селядцова, Беш. р.). Мой швагер прыехаў у госьці да мяне (Забор'е, Сен. р.). ШВАГЕРКА, ж.—сестра жены. Мне дасталося ў прыданае тры швагеркі (Забор'е, Сен. р.). ШВАЧКА, ШВЭЙКА, ж.— портниха. Швачка шыла сукенку (Бешанкавічы, Беш. р.). У нас шые швэйка (Чарнагосьці, Беш. р.). ШВЕД, а, м. — короед; жуки из сем. Ipidae. Швет патачыў усю кару на ёлках (Навасёлкі, Сен. р.). ШВОРАН. а у м.— шкворень. У рытвіне шворан зламіўся (Пятніцкая, Беш. р.). ШВЫРГНУЦЬ, дзс.—швырнуть. Як швургну ўсе гаршчкі (Стаішча, Чаш. р.). ШЭДЫ — полинявший, серый. Куртачка твая была сіненькая, а цяпер стала шэдая (Папкі, Чаш. р.). ІІІЭЛЬМА, аг.— шельма, плут, обманщик. Шэльма, яму нельзя верійь (Лужасна, Куз. р.). ШЭНДЗІЦЬ, дзс. - везет, удается. Мне сяньні ня шэндзіць харашо ўзяць за дровы (Жабяньцяі, Сур. р.). ШЭПШАЛЬ, я, м. — дряхлый старичок Выстарэўся ён i стаў настаяшчый шэпшаль (Баравыя, Куз. р.). ШЭРАНЬ,ШЭРАСЬ,ж.—иней. Праз усю зіму шэрань была, мабыць будзе ураджайны год (Шаркі, Куз. р.). Калі ўзімкуна дрэвах шэрасі шмат—тады вясною трэба сеіць ячмень (Грэбяні, Сен. р.). ЩЭРЫ — серый. Куры белы, куры шэры, куры чорны ячмень пабіраюць i сьцень выбіраюць (Сьвіціна, Беш. p.). ШЭСЬ — шесть. Шэсь аркушаў сьцякла ўзяў, алі на дзьве балонкі не хапіла (Пятніцкая, Беш. р.). ШЭЎЛЯ, ж. — клячонка. За гэту шэўлю нічога ня дадуць (Доўгае, Беш. р.). ШКАБА, at. — очень худой. Зьдзелаўся, як шкаба (Луб'ева, Аз. р.). ШКАДАВАЦЬ, дзс. — жалеть. Я цябе i не шкадую (Пушкары, Сен р.). ШКАДЛІВАСЫДЬ, ж. — вредi ность. Шкадлівасьць з яе нівя! лікая (Лужасна, Куз. р.). IШКАДЛІВЫ—вредный. Шкадлівы канёк — яму-п усё робіць шкоду (Бабінавічы, Выс. р