рукавам. Рукавы адкасаліся i вэдзгаюцца (Лужасна, Куз. р.). АДКАСЩЬ, дзс.— скосить, ён нам дазволіў адкасіць воз сена. (Азярзцк, Сен. р.). АДКЕЛЕ—откуда. Адкеле ты ідзеш? (Марцінкава, Куз. р.). АДКІНУЦЬ, дзс. — оторосить. Аткінь етат камень ў старану (Баравыя, Сен. р.). АДКЛАДАЦЬ, АДКЛАСБЦІ, дзс. — откладывать, отложить. Адкладай яму гэтых шчук (Альшанікі, Беш. р.). Трэба адкласьці на сёньня тваё шытво (Доўжа, Куз. р.). АДКРЫЦЬ, дзс. — открыть. Адкрый бабкі—хай сохнуць(Селішча, Гар. р.). АДКУЛЬ— откуда. Адкуль ты прышоў? (Запрудзьдзе, Куз. р.). Аткуль ён прыехаў? (Прыстоі, Чаш. р.). АДКУШАЦЬ, дзс.—откушать, поесть. Адкушайце з намі (Пушкары, Сен. р.). АДЛАЖЫЦЬ, дзс. — 1) отложить. Трэба адлажыць гэту язду (Касачы, Лёз. р.); 2) открыть. Атлож вакно (Прусаўкі, Аз. р.). АДЛАМЩЬ, дзс. — отломать. Атламі мне скорачку хлеба (Баравыя, Куз. р.). АДЛЕГА, АДЛІГА, ж.—оттепель. Сёньня адлега (Казаноўка, Чаш. р.). Неба хмарна, будзе адліга (Лук'янава, Сен. р.). АДЛЕГЛАСЫДЬ, ж.—расстояние, отдаленность. Нівялікая i адлегласьць да яго (Амільлянова, Лёз. р.). АДЛЕГЧЫ, дзс. — отлечь, отпустить. Яму на сэрцы атлягло (Капланы, Сен. р). АДЛЕЗЫДІ, ўзс.-отлезть, отойти. Атлезь, дурак, не люблю! (Запрудзьдзе, Сен. р.). АДЛЕЎНІК, а, лк- глинянный горшок. Дзеці панясьлі на поля атлеўнік малака(Оўсішча.Сен р.) АДЛІЎ, а, м.—\) крыло в плуге, отвал. Зьзделай мне адліў у плугу (Бешанковічы, Беш. р.); 2) большая ложка. Кладзі атліў (Берашоўцы, Беш. р.). АДЛІЎНІЧАК, а, ў/.— глиняный горшочек. Налі вады ў атліўнічак (Капланы, Сен. р.). Пар. адлеўнік. АДЛУП1ЦЬ,Л9с. —побить. Яе за плёткі хацелі адлупіць (Сянно, Сен. р.). АДЛУПСАВАЦБ, дзс.—побить, высечь. Я ей атлупсую гетай аборанай (Чараўкі, Сен. р.). АДЛЯКА—тупым углом. Атляка каса насаджана (Сухарукава, Аз. р.). АДМАХАЦЬ, дзс. — отмахатьу пройти. Я сёньні атмахаў дваццаць вёрст (Вейна, Сен. р.). АДМЕНА, ж.— перемена. П авінна нейкая адмена наступіць (Аксяньці, Чаш. р.). АДМОВІЦБ, дзс.— 1) отказать. Мы яму адмовілі (Храпавічы, Куз. р.); 2) отговорить. Адмовілі у мяне дзяўчыну яшчэ зімой (Жэрына, Чаш. р.); 3) отбить. Служыў бацютка добра, ды адмовілі людзі да сябе (Селішча, Гар. р.). АДМОКНУЦЬ, дзс. - вымокнуть. Адмок мой авёс сёлета (Азярышча, Аз. р.). Пар. адмякнуць. АДМЫКАЦЬ, дзс. — отмыкать. Hi адмыкай дзьверы, пакуль што (Цяпіна, Чаш. р.). АДМЫЦЬ, дзс.— отмыть. Гэты мост можна адмыць адно лугам (Княжыца, Куз. р.). АДМЯКНУЦЬ, дзс.— 1) вымокнуть. Адмякла бульба ў Карчагах, ня будзе (Амільлянова, Лёз. р