АДВОНА—t) не круто. Япраду воўну атвона (Канавалава, Куз. p.); 2) полого. Цёця! гляньце, як дошку атвона паставілі! (Канавалава, Куз. p.). АДВОНАВАТЫ—не крутой. Bi вяроўку атвонавацей! (Сухарукава, Аз. р.). Тамака будзе атвонаваты спуск. (Лучоса, Віц. р.). АДВОНЫ — пологий. Па атвонаму берегу мы падайшлі к реке. (Чарніца, Лёз. р.). АДВИЧОРАК, у, м. АДВЯЧЭР'Е, «.— время от полудня до вечера Пойдзем касіць, адвечарак яшчэ вялік. (Хацімшчына, Куз. р.). Атвячоркам быў дождж. (Прудок, Віц. р,); Усё атвячэр'е араў. (Чарніцы, Лёз. р.). АДГАЛОСАК, у, м. АДГАЛОСЬСЕ, «.—отзвук, эхо. Па лясу пашоў адгалосак. (Ульлянавічы, Сен. р.). Як даў, аж адгалосьсе пашло (Азярэцк, Сен. р.) АДГАНЯЦЬ, дзс. — отгонять. Адгані ты сьвіньней ад хаты. (Пітрашы, Сен. р.). АДГ АРАДЗЩЬ, ў. —отгородить. Катух адгарадзілі дзеля бульбы. (Зямковічы, Сен. р.). АДГАРНУЦЬ, дзс. — отгрести, отодвинуть. Трэба адгарнупь насеньне, а то вадой падмочыць. (Бабінавічьі, Выс. р.). АДГЭТУЛЬ—отсюда. Адгэтуль мы пойдзем лёгка, (Капланы, Сен. р.). АДДАВАЦЬ, АДДАЦЬ, дзс.— отдавать, отдать. Алё усёдкі аддаў мне тую хату (Чараўкі, Сен. р.). Гэта стрэльба аддае (Высачаны, Выс. р.). АДДАЛЯЦЦА, АДДАЛІЦЦА, дзс. —отдаляться, отдалиться. Ён ужо далёка аддаліўся, як мы схапіліся (Амільлянова, Лёз. р.). АД ДУШЫ—искренне, от всего сердца. Да гаварыла ж ты—да ад душы (Пушкары, Сен. р.). АДЖЫМАЦЬ, дзс. — стирать, отжимать. Я буду аджымаць плацьце. (Мамойкі, Беш. р.). АДЗАБАЛЬ, АДЗАБЫЛІ, АДЗАЛЬ —в самом деле, взаправду, действительно. Адзабаль кажу, што ні пайду. (Рыбчына, Cip. р.). Адзабыль, Міхась пашоў. (Міхалі, Куз. p.). Адзабылі я здурэла! (Канавалава, Куз. р.). Адзаль ты кажаш?(Шпакі, Куз. р.), Адздаль так? (Дражна, Куз. р.). АДЗАЛЕЦЬ, дзс.—отмерзнуть, пропасть. Аддзалела расада. (Бікава, Сен. р.). АДДЗЯЛЯЦЬ, АДДЗЯЛЩЬ, дзс. — отделять, отделить. Во чым аддзяліў пасынка (Лёзна, Лёз. р.)АДКАЗ, у, м.—1) ответ. Мы напісалі, ждзём, калі прыдзець адказ. (Пятніцкая, Беш. р.); 2) отказ. Езьдіў у сваты, алі палучыў атказ (Ульлянавічы, Сен. рЛ АДКАЗАЦЬ, АДКАЗВАЦЬ, дзс. — 1) ответить, отвечать. Кал i у цібе пытаюць, дык нада атказываць (Мазалава, Куз. р.); 2) завещать. Бацька адказаў мне надзел зямлі (Пустынкі, Сен р.). АДКАРАСКАЦЦА, ў. —отвязаться, отойти. Чаго прывязаўся, адкараскайся! (Мікалаёва, Куз. р.). АДКАРХНУЦЦА, ў.-о т х а р к нуться. Досіць табе кашляць, адкархніся! (Шыркі, Куз. р.). АДКАСАЦЬ, дзс. — отвернуть, напр. засученные рукава. Адкасай каўнерь, каб за шыю ня ліло. (Сухарукава, Аз. р.). Аткасай рукавы (Ульлянавічы, Сен.р.). АДКАСАЦЦА, дзс. — 1) отвязаться, избавиться. Адкасьніся ты пад мяне (Асіпова, Аз. р.); 2) отвернуться, напр. засученным
Дадатковыя словы
адвйчорак, адвячэре, атвячэре
7 👁