Х А ДАЛ А ДАВ А Ц Ь — удирать бегом. Давай хадала (Доўгае, Беш. р.). ХАДУР, а, м.— нищий. Вясной у дзярэўні часта ходзяць хадуры (Гравы, Сен. р.). ХАЖАЛЫ— заходящий, прохожий. Ия хажалые к нам (Доўгае, Беш. р.). ХАДЗІЦЬ, дзс.— ходить. Наш малец ходзіць у школу (Мазалава, Куз. р.). Хай (хадзі) сюды (Градкі, Сур. р). ХАДЗЯШ, а, м. — хозяин. Щ сьпіш, ці ляжыш, пане хадзяін? (Лукашоўка, Беш. р.). ХАДЗЯЙКА, ж. — хозяйка. Прынясьлі дзяжу i хадзяйка пачала учыняць хлеб (Яноўшчына, Беш, р.). ХАДЗЯЙСТВА, н.—хозяйство. Ен маіць вялікае хадзяйства (Бешанкавічы, Беш. р). ХАДЗЯКА, ш. —бродяга. Хадзяка нішчасны — бадзяецца па сьвету! (Астроўна, Віц. p.). Х А Й —пусть, пускай. Хай перш ён да мяне прыдзе, а тыды я да яго (Вядрэнь, Чаш. р.). Пар. няхай. ХАЛАБІНЫ, ж. — крестины. У нас заўтра будуць хзлабіны (Дарожкава, Cip. р.). ХАЛАДНІК, У, м, ХАЛАДЗЕЦ, а, т. — холодник. Халаднік варуць заусёды летам; з вясны варуць г» шчаўлю, а пат восень, як вырастуць буракі, з буракоў; прыпраўляюць халаднік: кіслай сьмітанай, цыбуляй, кропам i гуркамі (Альшанікі, Беш. p.). Кіслы халадзец (Кляшчыно, Беш. p.). ХАЛАДЫ, оў, м.— холодное время, холода. Халады такія настали (Астроўна, Віц. p.). ХАЛАЖАВЫ — прохладны й. Халажавае надвор'е тады было (Купіна, Віц. p.). ХАЛАЙСТРА, ж.— потаскуха. Такая халайстра — баба (Нов. Сяло, Беш. p.). ХАЛ АТ, а, м. — вид армяка. Надзень сёньня халат (Берашоўцы, Беш. р.). ХАЛДЭЙ, я, аи — растрепа. Настаяшчый халдэй, а ня баба (Сукрэмна, Сен. р.). ХАЛЕПА, ж.— слякоть Пашла ней кая халепа, што й на двор нельга выйсьці (Асінаўка, Сен. р.). Глянь, якая на дварэ халіпа! (Вядрэнь, Чаш. р.). ХАЛ ЕРА, ХА ЛЕРЫ Я, л*:.—холера. Халера была ( К у п і н а, Віц. р.). Халерыя ты! Во кап табевочы вылезьлі! Няхай цябе бох так еьлёзкамі абальлець, як я абліваюсь! ( З а п р у д з ь д з е, Сен. р.). ХАЛІБА, ж. — мерзость. Халіба ты! (Беліца, Сен. р.). ХАЛУПА, ж.— изба. Мая халупа стаіць з краю дзярэўні (Вейна, Сен. р.). ХАЛЯВА, ХАЛЯВ1НА, ж.- г о ленище. А халявы то ты купіў к ботам? (Прыгунова, Cip. р.). Парвалася халявіна (І в а н с к, Чаш. р). ХАМ, а, м.— невежа. Ен таке й хам, што з ім стыдна быць на людзёх (Баравыя, Куз. р.). ХАМ УТ, а, м. — хомут. Пачыні хамут (Марцінава, Віц. p.). ХАМ УЦІНА, ж.— соломенный обод, основание хомута, обшитое кожей. Хамуціна якрас па меры клешчаў (Б а б i н а в i ч ы, Выс. р). ХАПАЦЦА, дзс. — хвататься. Абдурыць яго дык што плюнуць, абалдзеў ён на тую міну
Дадатковыя словы
надворе
5 👁