ФАМІЛІЯ, ж.—фамилия. Фамілія нашага роду — Калбуны (Астроўна, Віц. р.). ФАРДЫБАЧЫЦЦА, дзс. — зазнаваться, набираться спеси. Янка дужа фардыбачыцца (Курына, Куз. р.). Ф АСКА, а*г.— маленький боченочек для масла. Фаску масла прадаў (Глебаўск, Сен. р.). ФАСТРЫГАВАЦЬ, дзс. — приметывать. Адзежу як ш'юць, усягда фастрыгуюць (Глебаўск, Сен. р.). ФАТЫГАВАЦЦА, ў. — утруждать себя, беспокоиться. Не фатыгуйся, кума, ні стаў самавару (Купіна, Віц. р.). ФЭ! вкл.—тьфу презрение, негодование. Фэ, які ты мурзаты! (Кашына, Віц. р.). Ф ЭСТ, у, м.— храмовой праздник. Трэ'сукенку мыць—на MiХАБАЛ, ХАБЁЛ, а, м.— гулящий мужчина. Гату! хабаль акаянны! (Янавічы, Сур. р.). Какой ты хабёл! (Рубеж, Беш. р.). ХАБАР, у, м. — взятка. Яму папаў хабар (Д з я м i д а в i ч ы, Чаш. р.). ХАБАРН ІК, а, ж.— взяточник. Ведама хабарнік, туды ён i гняцець, а ты не зразумеў (Шаркі, Куз. р.). ХАБАТНЯ, ж. — рыболовная сеть, сплетенная из длинных лозовых прутьев. У хабатню набілася многа рыбы (Ганкавічы, Беш. р.). ХАБАЎЗЬДЗЁ, я,—лохмотья. Хабаўзьдзё нейкае надзеў (Доўгае, Беш. р.). ХАБУРЫ, аў, м. — конец, колу у нас фэст: паносную ікону носяць (Доўжа, Куз. р.). ФІЛІЖАНКА, ж.— чашка. Піць чай нясі філіжанку (Гарнакі, Сен. р.). ФІРАНКА, ж.—занавеска. Павесь фіранку на вакно (Лук'янова, Сен. р.). ФОРМА, ж. — кроме общего значения — посуда для выпечки чего-либо. Ідзі пазыч формы сьпячы пірагі (Купіна, Віц. р.). Ф У К С А, ж.— пила ножевка. Фуксай абрэзаў усё сучча ў садзе (Сьвеча, Беш. р.). ФУРМАН, а, м. — извозчик. Фурман запрёх каня (Курына, Куз. р.) Хурман зьбіў з дарогі (Селядцова, Беш. р.). ФУРМАНКА, ж.—подвода. Мы нанялі фурманку ехаць у горад (Русінава, Сен. р.). Хурманкі ехалі адна за другой (Яноўшчына, Беш. р.). смерть. Сягодня цёлкі будуць хабуры (Выгары, Куз. р.). ХАВАЦЦА, дзс. — прятаться. Сястра к брату ў госьці йдзець, а ён ад яехуваецца (Алексінічы, Сен. р.). ХАВАЦЬ, дзс. — 1) прятать. Вось гэту вяшчыну трэба хуваць (Каверзіна, Меж. р.); 2) хоронить. Нябошчыка павязьлі хаваць на магілкі (Навасёлкі, Сен. р.). ХАД А, ж.—ходьба. Пяць вёрст за час—гэта ні хада! (Купіна, Віц. р.). ХАДАК, а, м,—пешеход. Ео, ета дык хадак — бач як махае нагамі, што каламі! ( К у п ін а, Віц. р). ХАДАКІ, оў, м. — башмаки. Бацька купіў хадакі (Варашылы, Куз. р
Дадатковыя словы
лукянова, трэсукенку, шюць
9 👁