ФАМІЛІЯ, ж.—фамилия. Фамілія нашага роду — Калбуны (Астроўна, Віц. р.). ФАРДЫБАЧЫЦЦА, дзс. — зазнаваться, набираться спеси. Янка дужа фардыбачыцца (Курына, Куз. р.). ФАСКА, а*г.— маленький боченочек для масла. Фаску масла прадаў (Глебаўск, Сен. р.). ФАСТРЫГАВАЦЬ, дзс. — приметывать. Адзежу як ш'юць, усягда фастрыгуюць (Глебаўск, Сен. р.). ФАТЫГАВАЦЦА, ў. — утруждать себя, беспокоиться. Не фатыгуйся, кума, ні стаў самавару (Купіна, Віц. р.). ФЭ! вкл.—тьфу презрение, негодование. Фэ, які ты мурзаты! (Кашына, Віц. р.). ФЭСТ, у, м.— храмовой праздник. Трэ'сукенку мыць—на MiХАБАЛ, ХАБЁЛ, а, м.— гулящий мужчина. Гату! хабаль акаянны! (Янавічы, Сур. р.). Какой ты хабёл! (Рубеж, Беш. р.). ХАБАР, у, м. — взятка. Яму папаў хабар (Д з я м i д а в i ч ы, Чаш. р.). ХАБАРНІК, а, ж.— взяточник. Ведама хабарнік, туды ён i гняцець, а ты не зразумеў (Шаркі, Куз. р.). ХАБАТНЯ, ж. — рыболовная сеть, сплетенная из длинных лозовых прутьев. У хабатню набілася многа рыбы (Ганкавічы, Беш. р.). ХАБАЎЗЬДЗЁ, я,—лохмотья. Хабаўзьдзё нейкае надзеў (Доўгае, Беш. р.). ХАБУРЫ, аў, м. — конец, колу у нас фэст: паносную ікону носяць (Доўжа, Куз. р.). ФІЛІЖАНКА, ж.— чашка. Піць чай нясі філіжанку (Гарнакі, Сен. р.). ФІРАНКА, ж.—занавеска. Павесь фіранку на вакно (Лук'янова, Сен. р.). ФОРМА, ж. — кроме общего значения — посуда для выпечки чего-либо. Ідзі пазыч формы сьпячы пірагі (Купіна, Віц. р.). ФУКСА, ж.— пила ножевка. Фуксай абрэзаў усё сучча ў садзе (Сьвеча, Беш. р.). ФУРМАН, а, м. — извозчик. Фурман запрёх каня (Курына, Куз. р.) Хурман зьбіў з дарогі (Селядцова, Беш. р.). ФУРМАНКА, ж.—подвода. Мы нанялі фурманку ехаць у горад (Русінава, Сен. р.). Хурманкі ехалі адна за другой (Яноўшчына, Беш. р.). смерть. Сягодня цёлкі будуць хабуры (Выгары, Куз. р.). ХАВАЦЦА, дзс. — прятаться. Сястра к брату ў госьці йдзець, а ён ад яехуваецца (Алексінічы, Сен. р.). ХАВАЦЬ, дзс. — 1) прятать. Вось гэту вяшчыну трэба хуваць (Каверзіна, Меж. р.); 2) хоронить. Нябошчыка павязьлі хаваць на магілкі (Навасёлкі, Сен. р.). ХАДА, ж.—ходьба. Пяць вёрст за час—гэта ні хада! (Купіна, Віц. р.). ХАДАК, а, м,—пешеход. Ео, ета дык хадак — бач як махае нагамі, што каламі! ( К у п ін а, Віц. р). ХАДАКІ, оў, м. — башмаки. Бацька купіў хадакі (Варашылы, Куз. р