ту, хапаецца, то за калёсы, то за каня (Купіна, Віц. p). ХАПАЦЬ, дзс. — 1) хватать. Хапаіць, як у нячывільлях (Баравікі, Сен. р.); 2) в значении безличного глагола хватать. Хопіць табе ўжо пісаць (Якшы, Беш. р.). Пар. хватаць. ХАРАКТАР, у, м,—характер Паганы ў яго характар: як нап'ецца, дык i лезіць біцца (Глебаўск, Сен. р.). ХАРАШ ЭЦЬ, дзс.—становиться красивее, лучше. Ганулька ваша ўсё харашэіць (Купіна, Віц. p). ХАРАШ Ы Ц Ц А, дзс — прихорашиваться Харашыцца, як на фэст (Астроўна, Віц. p). ХАРОМ А, ж.— большой дом. Харома ў яго прыстатнаяг вялікая (Бараўляны, Куз. p). ХАРОШ АНЬК! -хорошенький. A хто Дар'ю пацалуіць—тойхарошанькі (Гуліна, Сен. p.). ХАРЧ, y, м., ХАРЧЫ, оў, м — питание, продовольствие. У гэтым гаду мне мала будзе харчу (Гуліна, Сен. р.). Прынясі мне харчы (Курына, Куз. р.). ХАРЧАВАЦЦА, дзс.—ўкормиться. Устроілісь харчавацца ўсталовай (Нов Сяло, Беш. р.). А ў каго ты там будзеш харчаваииа? (Любашкова, Вне. р). ХАТУЛЬ, я, м.—узел, связка. Прадала хатуль атрапак (Чараўкі, Сен р.). X А ЎРУС, у, м.— 1) союз, компания. Мы з ім у хаўрусі (Копцевічьі, Чаш р.); 2) согласие. Яны паміш сабой жывуць у хаўpyci (Селядцова, Беш. р.). ХАЎРУСАМ — сообща, вместе. Калі браць у арэнду возера, дык хаўрусам, а то аднаму няздужыць (Ходцы, Сен. р.). ХАЎРУСЬНІК, а, м. — участник, компаньон. Няма хаўрусьніка, а то зарандаваў бнзямлю (Шарыпіна, Беш. р.). Х А Ў Т У Р Ы, аў ж. — похороны. Пашлі бабы на хаўтуры (Купіна, Віц р). Х8АЕР, у, м.—нагоняй. Задаў, браток, ты яму хваеру (Луб'ева, Аз. р.). Добрага даў яму фаеру (Стасева, Выс. р.). ХВАЙНЯК, у, зб, м.—сосновый лес. Адзін ияпер тутацькі хвайняк, калі небудзь будзець бор добры (Доўжа, Куз. р.). ХВАЛЩ ЦА, дзс.— хвастаться. Ён мне ўжо хваліўся (Доўжа, Куз. p.). ХВАЛІЦЬ, дзс.—хвалить. Яго нечага хваліць (Ісачкава, Аз. р.). ХВАЛЬБОНА, ж.—оборка. К спадніцы прышыта хвальбона (Замошша, Сен. р.). Я буду шыць сабе сукенку з хвальбёнамі (Даргейкі, Сен. р). ХВАЛЬВАРАК, Х В О Л Ь В А Р А К, а, м.— фольварок. Грыбяншчызна—ета хвальварак (Навікі, Віц. р.). У хвальварку купіў сена (Беліца, Сен. р.). ХВАЛЬКО, а, м.—бахвал, ён бальшэй хвалько (Ч а ш н i к i, Чаш. р.). ХВАЛЫ11ЫВЫ — 1) фальшивый. Гэта хвальшывыя грошы (Бікложа, Беш р.); 2) с недостатками. Хвальшывага каня купіў (Купіна, Віц. р.). Дорага ты заплаціў за каня, але-ж ён фальшывы! (Астроўна, Віц. p). ХВАНАБЭРЛІВЫ, ХВАНАБЭРЫ—спесивый. Міхалка хванабэрлівы хлапец (Гуліна, Сен. p.). Дужа ханабэры стаў (Стралкі, Беш. p
Дадатковыя словы
дарю, дзс.—^кормить, лубева, напецца
4 👁