УРЫЦЦА, дзс. — врыться. Урыйся ў сена (Салаўёва, Выс. p.). УСЕЧЫСЬЦЕНЬКА — все поголовно. Бабаедаўскія шляхты пашлі ў касьцёл yce чысьценька ў брылях (Пацкава, Сен. p.). УСЁТКІ—все-таки, все-же. Алі усёткі аддаў мне тую рату (Чараўкі, Сен. p.). УСКАЧОК— вскач. Мы ехалі ўскачок (Ст. Беліца, Сен. p.). УСКРЭСЬЦІ, дзс.—воскреснуть. I ты ня ўскрэс?(Рыбчына, Cip. p.). УСКУРНУЦЦА, дзс. — неожиданно появиться, всплыть. Ня было, ня было, дай ускурнуўся (Копцевічы, Чаш р.). УСЛОН, у, л*.—скамейка. Падай уелон сесьць чалавеку (ВеЛЯШКОВІЧЫ, Лёз. р.). УСМАК —всласть. Усмак паеў, даўно ўжо так ня еўі (Шаркі, Куз. p.). УСПАМІН, у, м.— воспоминание. На успамін ей пярсьцёнкі даваў (Яноўшчына, Беш. p.). УСПОЛ, y, м.— река ниже плотины. На ўсполе шчук б'юць васьцямі (Пятніцкая, Беш. p.). Пар. іспол. УССОПАК, у, л*.—небольшой курган. На тым уссопку сідзелі (Казьяны, Cip. р.). УСТАВАЦЬ, дзс. — вставать. Уставай, до'спаць! (Валькі, Cip. p.). УСТАВIЦЬ, дзс.—вставить. Устаў новую Салонку (Застарыньне, Беш. р.). УСТАЦЬ, дзс. — встать. Hi кайся рана ўстаць i малады жаніцца (Алексін|чы, Сен. р.). УСТОРКНУЦЬ, ў.-н а сад и т ь. Вазьмі хварасьціну i ўсторкні на яе рыбу (Навасёлкі, Сен p.). УСТРЫВАЦЬ, дзс. — 1) лезть всюду, принимать во всем участие. Так яму й нада: ніхай ні 2Г ўстрываіць усюды (Навікі, Віц. p.); 2) утерпеть. Ен ні ўстрьівае, кап ні гаварыць (Бель, Выс. р.). УСТРЫМАЦЦА, две.—ўудержаться. 1 як ты ня ўстрьімаўся? (Сянно, Сен. р.). УСТУПЕЦ, а, м.—ступенька; Кінь ты лазіць па етых уступцах у еты касьцёл! ( К рынкі, Выс. р.). УСТУРЫЦЬ, дзс.—поднять, разбудить. Я яго ўстурыла на залаку (Храпавічы, Куз. р). УСТУЖКА, ж.—лента Дай на грыўню ўстушку (Берашоўцы, Беш. р.). Пар. істужка. УСХАПІЦЦА, дзс.—быстро встать, подняться. Яны ўсхапілісь i памаглі брату (Баравыя, Куз. p.). УСХОД, у, м —\) восход. На ўсходзе сонца ўстаў (Слабодка, Куз. р); 2) восток. Учоры вечер дуў з усходу (Глебаўск, Сен. р.). УСХОДЗІЦБ, дзс. — всходить. Нешта мае буракі ня ўсходзяць (Забор'е, Сен. р.). УСЫПАЦЬ, дзс.— всыпать. Усыпал i бочку бульбы (Касачы, Лёз. р), УСЬСЕСЫДІ, дзс — возсесть, сесть верхом. Быццам сам чорт усьсеў на яго (Навікі, Віц. p.). УСЬСЕЧ, дзс. — зазубрить о что-либо твердое косу или топор. Усьсек касу ап камень (Пожынкі, Сен. р.) УСЫДІХАМІРЫЦЦА, дзс.—успокоиться. Ну, усьціхамірыўся; хай высьпіцца! (Рыбчына, Cip. р.). УСЫДЯЖ — 1) вдоль. Усьцяш дарогі лес (Падбярэзьзе, Віц. р.); 2) цугом. Коні былі запрэжаны ўсьцяш (Селядцова, Беш. р.); 3) сплошь. Усьцяш лесам паедзім (Карма, Куз. р