УДЫМКІ— узором из ломаных линий. Удымкі ткаць—за кроснам! нельга спаць, а то папсуеш (Гарнова, Сен. р). УЕСЬЦІСЯ, дзс. — в'есться, впиться. Вош уелась у цела (Оўсішча, Сен. р.). УЕХАЦЬ, дзс, — в'ехать. Мы ўехалі ў такую агібу, што й ня вылезіш (Ганкавічы, Беш. р.). УЁЎДЗІЦЦА, дзс. — удасться, счастливо сойти с рук. Раз яму ўёўдзілася, дык у другі моня ўёўдзіцца (Ст. Беліца, Сен. р.). УЖ НЫ —«ужели. Ужны ён камандуець? (Чараўкі, Сен. р.). УЖ О—уже. Калі мы йшлі, ужо пявуны пелі (Бікава, Сен. р.). УЖЫВАЦЬ. дзс. — 1) употреблять. Гэтую махорку ў нас ужываюць (Сянно, Сен. р.); 2) богато, хорошо жить. Ен ужывае добра (Стралкі, Беш. р.). УЖ ЫШ ЧА, «.—длинная, толстая веревка для увязывания возов сена или снопов. Зьвілі новае ужышча ўвязываць вазы (Пожынкі, Сен. р.). УЗАБАЛЬ — вправду. Узабаль я хадзіў ўчора ў лес (Лоўжа, Cip. p.). Пар. адзабаль. УЗАДРАЦЬ, дзс. — взодрать, поднять новь. Узадралі аблогу (Глебаўск, Сен. p.). У ЗА ПАР— сразу, подряд. Прымусіў выпіць узапар тры чаркі віна (Мянюцева, Сен. р.). УЗАПРАЎДЫ—в самом деле. Узапраўды кажу, як бох сьвят! (Рыбчына, Cip. р.). У З А Р А Ц Ь, дзс. — вспахать. Асталося ўзараць яшчэ пад авёс (Навікі, Віц. p.). УЗБУДЗІЦЬ, дзс.— разбудить. Первым доўгам узбудзі рана (Чараўкі, Сен. p.). УЗВАЛЬЛЕ, я, н.— I) высокий обрывистый берег реки. Мы сядзем на узвальлі (Копцевічы, Чаш. р.); 2) возвышенность над речкой. Будзім сеяць бульбу на узвальлі, кап не падмокла (Травы, Сен. р.). УЗГАЛАВАШ ЧА, «.—подушка в телеге. Во гэта добры каиюх на ўзгалавашчы (Ульлянавічы, Сен. р.). УЗГАМАВАЦЦА, ў. — взбудоражиться, подняться. Чаго ты так рана узгамаваўся? (Рыбчына, Cip. р.). УЗГОРАК, а, м —холм, возвышенность. На узгорку настроен дом (Лужасна, Куз р). УЗДАЦЬ, дзс.—поддать Уздай больш духу! (Вяжышча, Беш. р). УЗДЭЧКА, ж.—уздечка. Уздэчка абшыта гузікамі (Гарывецк, Сен. р.). УЗДОЎЖ—вдоль. Ішоў уздоўш поля (Копцевічы, Чаш. р). УЗДРЫГАНУЦЦА, ў. —вздрогнуть. Увесь сьвет уздрыгануўся. Дзяўчынка уздрыганулася й прашнулася (Навікі, Віц. p.). УЗДУЦЬ, дзс.—вздуть. Ах ты, Дуня, уздуй агонь: купіў новую гармонь (Запрудзьдзе, Сен. р.). УЗІМКУ— зимой. Кал! ўзімку на дрэвах шэрасі шмат, тады вясной трэба сеіць ячмень (Алексінічы, Сен. р.). УЗЛОВ А К, а, у, м. — холм, возвышенность Хата стаіць на узлопку (Луб4ева, Аз. р). УЗЛОНЬНЕ, н.—лоно. Вазьмі хлопчыка на ўзлоньня (Сянно, Сен р) УЗНОВА—снова. Васіль прыхадзіў ўзнова (Сялец, Чаш. р). УЗНОР, у, м. — 1) родник, ключ. Я напіўся з ўзнору (Веляшковічы, Лёз. p.); 2) низина
Дадатковыя словы
весться, вехать
9 👁