УГАРЫ — вверху. Угары стаяў дым (Пятніцкая, Беш. р.). УГЛЕДЗІЦЬ, дзс. — увидеть, усмотреть. Во, угледзіў рас на вяку! (Доўжа, Куз. р.). УГЛЯДАЦЦА, дзс. — всматриваться. Яна стала ўглядацца (Дзямідавічы, Чаш. р.). УГНЕВАЦЦА, дзс. — рассердиться. Бацька дужа ўгневаўся (Бешанкавічы, Беш. р.). УГОДКІ, ж— годовщина, поминки через год после смерти. Трэба к уготкам гарэлкі купіць (Сукрэмна, Сен. р.). УГОДНІК, а, м. —угодник. Ён для мяне небальшэй угоднік (Баравыя, Куз. р.). УГОРУ — вверх. Ён угору пашоў іХрапавічы, Куз. р.\ УГОРЫЧ, а, м —угорь Anguilla fluviatils Heck. Угорычы бяруцца на ўюна (Падбярэзьзе, Віц. р.). У Г Р Э Ц Ц А, дзс. — согреться. Сьціпан, як акалеў, дык чуць угрэўся (Глебаўск, Сен. р.). УГРОБІЦЬ, дзс. — в гроб вогнать, убить. Ладна, ладна я цябе, паскудніка, угроблю! (Абрэзкава, Сен р.). УГРУНЕМ, УГРУНЬ — бегом, быстро. Пабяжым угрунем (Ганкавічы, Беш. р.). Ён пусьціўся ўгрунь (Вішкавічы, Чаш. p.). УДАВЕЦ, а, м. — вдовец. Наш удавец ажаніўся (Бешанкавічы, Беш. р.). УДАГОН — вдогонку. Тарэнта пашоў удагон за ім (Вяжышча, Беш. р.). У Д А Л Ы — удалый, удачный. Удалая цялушка ( С у к р э м н а, Сен. р.). УДАРЫНА, ж. — часть ниток основы в ткацком станке, которая не вмещается в «бёрда» (гл). Мала бёрда будзіць ударына (Шалёпіна, Аз. р.). УДАРЫЦЬ, дзс. — ударить. Ен мяне дужа больна ўдарыў (Мазалава, Куз. р.). УДАЦЦА, дзс.—удаться. Хлеб удаўся, але пат скарынку кот схаваўся (Запрудзьдзе, Сен. р.). У Д А Ч А, ж. — удача, успех. Лацьвей калі ўдача у ва ўсіх дзялах? (Пятніцкая, Беш. р.). УДВАІХ—вдвоем. Удваіх чуць паднялі (Лёзна, Лёз. р.). УДВАРЭ, УДВАРЫ—дома, во дворе. Ці гэта твой сын удварэ? (Гуліна, Сен. р.). Мая матка ciчас удвары (Сянно, Сен. р.). УДВОР—домой. Сьвіньні ўжо ўдвор прышлі (Шарыпіна. Беш p.). УДВУХ— вдвоем. Ушлі нейкія ўдвух (Чараўкі, Сен. p.). Пар. удваіх. УДЭЧЫЦЬ, дзс.—всучить, обмануть какой либо вещью. Вот удэчылі мне кабылу: сьлепа, кульгаець задам, сьвішчьіць у бакі, віхляецца (Ходцы, Сен. р.). УДОЎЖ — вдоль. Удоўш сьцяны стаіць лаўка (Купіна, Віц. p.). УДОЎЖКІ— в длину. Удоўшкі пяць сажняў, ушыркі дзьве (Рыбчына, Cip. р.). УДУБАЛЬТ — вдвое, вдвойне. У яго зямлі ўдубальт (Слабада, Чаш. р.). УДУКРЫЦЦА, дзс. — влезть в голову. Дурню як уду крылася ў галаву, што ён майстар... (Сукрэмна, Сен. р.). УДУКРЫЦЬ, дзс.— вбить в голову. Удукрыў, дык палкай ня выбіць (Луб'ева, Аз. р). УДУШША, я.—-удушье, одышка. Удушша цябе задавН (Купіна, Віц р.). ён памёр з удушша (Асінаўка, Беш. p
Дадатковыя словы
лубева
7 👁