цей, а ні водная да мяне так ня туліцца, як Аленка (Шаркі, Куз. р.). Туліцца ён калі угла (Кузьміна, Сен. р.). Туліциа ад работы (Новае Сяло, Беш. рЛ ТУЛЬ, ю, м. — тюль. Жаніх купіў маладусе вельмі красівыя квяты з тулем (Павульле, Чаш. p). ТУЛЯЦЦА, дзс. — слоняться. Добры чалавек ня будзе туляцца (Пятніцкая, Беш. p.). ТУМАНІЦЬ, Ьзс, — затемнять, пускать пыль в глаза. Што ты туманіш? Усё відзім! (Азярышча, Аз. р.). ТУПІЦА, ж. — кроме общего значения— обух. Забей клін у палейа, да папробуй біць тупіцай (Ст. Сяло, Куз. р.). ТУП Ы —тупой. Тупы твой лазорак (Сукрэмна, Сен. р) ТУРАВІЦЬ, дзс.— понукать. До' каня туравіць! (Бель, Лёз. р.). ТУРБАВАЦЦА, дзс. — утруждать. Ня турбуйся, я сам гэта зьдзелаю (Латыгаль, Сен. р.). ТУРБАВАЦЬ, дзс. — беспокоить, утруждать Не магу вас турбаваць (Пятніцкая, Беш. р.). ТУРБАЦЫЯ, ж. — беспокойство, забота. Дзякуй за турбацыю (Раманаўка, Сен. р). ТУРКАЎКА,- ж-—1) горлица. Columba turtur L. (Turtur anritus Grag., T. vulgaris Dress., T. communis Brehm). Туркаўка села на пасеў (Дубнікі, Сен. p.); 2) медведка. Gryllotalpa vulgaris hatr. Туркаўка турчыць на дошцы (Аськершчына, Беш. р.). ТУРКНУЦЬ, дзс. — затрубить на ухо «турр» (гл). Ён мне туркнуў у вуха (Купіна, Віц. p.). ТУРМ А, ж —тюрьма. У турму хочаш? (Мікалаёва, Куз. р.). Т У PH У ЦЬ, дзс.—толкнуть. Турні яго адгэтуль (Косы, Віц. р.). Т У Р Р, вкл.— при этих звуках свиньи убегают домой с поля (Запрудзьдзе, Куз. р.). ТУРХАЦЬ, дзс.—толкать. Турхаюць, піхаюць дзяцей (Оўсішча, Сен. р). Т У Т, ТУ Т А К А, ТУ Т А Т К А, ТУТАЦЬКА — здесь, тут. Туг дваццать два хунты (Падсады Cip. р). Тутака нічога няма, а ты рыесься (Шарыпіна, Беш. р.). А тутатка дужа прыгожа (Заазер'е, Сен. р). Ці тутацька жывець Ігнат? (Рыбчына, Cip. р). ТУТАШ НІ, ТУТЭЙШ Ы —здешний, местный. Я туташні (Доўжа, Куз. р.). ён тутэйшы чалавек (Бешанкавічы, Беш. р). ТУТУН, у, м.—'табак Nicotiana rustica L. Пасеялі тутун (Пушкары, Сен. p.). Пар. табака ТУХЛІК, а, тухлый. Hi гуркі ўжо, а тухлікі (Бягуны, Гар. р.). ТУХН УЦЬ, дзс.—1) гаснуть, Лямпа тухніць— газы няма (Вышадкі, Меж. р); 2) гнить, вонять. Мяса ужо тухніць (Сураж, Сур. р). ТУХТАЛЬ, я, ж —-тумак. Надаваў ей тухталёў (Мокавічы, Чаш. р) ТУШ НІ, ёў, м.— вид туфлей. Паш'ю сабе к лету тушні жаць збожжа (Барашкі, Беш. р). ТУШ ОНКА, ж. — зажаренный в закрытой посуде картофель. Т ушонкі наеўся ( К а з а н о ў к а, Чаш. p.). ТУШ Ы ЦЬ, дзс. — 1) зажаривать в закрытой посуде. До ўжо тушыць бульбу (Чарніца, Cip p); 2) гасить. Тушы цяпло! (Слабодка, Куз. р). Т Х О Р, а, м — хорек. Putorius putorius L. (Foetorius putoris Bl
Дадатковыя словы
заазере, пашю, туліцйа
6 👁