Тхор паеў пісклят (Пустынкі, Сен p.). ТЫДЗЕНЬ, я, м.— неделя. Ужо два тыдні засталося да сьвята (Пекары, Куз. p.). ТЫЛЬЛЁ, н. — лезвие ножа. Тыльлё ў нажу дужа тонкае (Аськершчына, Беш. p). ТЫЛЬЧЫЦЬ, прясть Яна тыльчыць мычку ( В я ж ы ш ч а, Беш. p). . ТЫНІНА, ж — кол из тына Тыніну адарваў ды па ей! (Мяжа, Меж. р.). ТЫНК, у, м. — штукатурка. Тынк абвальваецца ЧС я л е ц, Чаш. р.). ТЫНКАВАЦЬ, дзс.—штукатурить. Хату трэба тынкаваць, как была цяплей (Гравы, Сен. р). ТЫНОК, ТЫН, а, у, ж.— изгородь из тонких прутьев. Кала вулійы загарадзілі тынок(Сьвеча, Беш. р.). ТЫНЯНКА, ж.—сарай из тына на четырех столбах. У тынянку трэба пакласьці сена (Дварэцк, Чаш. р) ТЫТУН, а, м.—табак. Nicotiana rustica L. Бацька пасеяў тытун (Казаноўка, Чаш p.). Пар. табака, тутун. TЫXАЦЦА, дзс. — неровно биться. Серда начало тыхацца (Пятніцкая, Беш. р.). ТЫЦКАЦЦА, дзс. — соваться. Чаго ты тут тыцкаешся, што табе рабіць нечага? (Навасёлкі, Сен. р.). ТЫЧАНЫ, оў, м — штатив, треножник для подвешивания колыбели на полевых работах. Пачыні ты мне тычаны (Вяжышча, Беш. р). Пар. таганы. ТЫЧКА, ж.— 1) садовая, огородная подпорка. Нада паставіць к гароху тычкі (Пустынкі, Сен р.); 2) веха. Пастаў тычкі (Лазок, Куз. р). У. У, прм.— 1) у. У бабы быў адзін сімак (Кр. Сяло, Сен. р.). УЯнкава мальца дзяцінец (Краснае-Сяло, Сен. р; 2) в. Збожжа сыплюць у клеці(Кр. Сяло, Сен. р.). УБАЧЫЦЦА, дзс.—увидеться, встретиться. Мы скора ўбачымся (Дубнікі, Сен. р.). УБАЧЫЦЬ, дзс. — увидеть. Убач жа ты харашэнька, каб ня былі ў гародзе сьвіньні (Глебаўск, Сен. р.). Убачыў воўка i спудзіўся (Лужасна, Куз. p.). УБІРАЦЦА, дзс. — собирать c полей, лугов. Я ўжо ўораўся з жытам (Валькі, Cyp. p). УБ1ЦЦА, дзс.— попасть в безвыходное положение. Убіўся— ні ўзат ні ўперат (С тp а л к i, Беш. p.). УБІЦЬ, дзс.— 1) убить. Што убіў — тое мяса, што зьеў — тое наша (Адамава, Сен. p.); 2) вбить. Падай мне, сынок, клявец: трэба гвозт убіць (Адамава, Сен. р.). УБОГІ, а, м. — нищий. Дай убогаму хуць бульбы! (Стралкі, Беш. р.). УБРАЦЦА, дзс. — нарядиться. Наста убралася ў стушкі (О ўсішча, Сен. p.). УБРУС, а, м.— скатерть. Убрус каштуе 10 рублёў (Гарнова, Сен. р). Як палажыла ўорусы ў луг, дык яны й пабялелі (Глебаўск, Сен. р.). УВАБРАЦЬ, дзс. — убрать. Я сваё сена ўвабраў (Г а р а д о к, Гар р