ці ў яго рабоці німа (Свярдлы, Беш. p.). СЫДІПНЫ—ловкий, акуратный. У Карнея дочкі такія сьціпныя— можыш любую сватаць (Заазер'е, Сен. p.). Ён ня дужа сьціпненькі, а так цапу-лапу... (Запрудзьдзе, Сен. p.). СЬЦІРКА, ж. — тряпка которой вытирают посуду. Вазьмі сьцірку, ды абатры пасуду (Забор'е, Сен. p). СЫДІРСТВА, «.—потеря. Гэта справа нарабіла нам шмат сьцірства (Беліца, Сен. p.). СЬЦІХАМІРЫЦЦА, Эзс.— успокоиться. Ці скора вы ўжо сьціхамірыцеся? (Кузьміно. Сен. p.). СЬУІХН УТЬ, дзс. — утихнуть. Сьціхні, ня дуры! (Навікі, Віц. p.). СЫДЬВЕРАЛОМ, y, м.— подмаренник. Galium verum L. Во, навязаўся! I сьцьвералом яму пакажы (Прыветкі, Сен. p.). СЬЦЮДЗЁНЫ— холодный Сёлета.была сьцюдзёная зіма (Рыбчына, Cip. p.). СЫДЮДЗЕНЬ, я, м.—холодное. Сьдюдзень варуць к свадзьбам, хрэсьбінам (Альшанікі, Беш. p.). Якая смачная сьцюдзень была насвадзьбе (Ткачы, Аз. p.). Пар. студзень. СЫДЮЖА, ж.— стужа. Сёньня на дварэ сьцюжа (П а в у л ь л е, Чаш. р.). СЫДЯБАЧКА, ж. — лопатка, брусок для острения кос. На, памачы там маю сьцябачку ў мокры пясок—нада касу йстрыць (Вербялі, Cip. p.). С Ь Ц Я Б Л І С Т Ы —с длинным стеблем. С ь ц я б л і с т а е жыта (Іванск, Чаш. р.) СЬЦЯБЛО, «. — стебель. Доўгае сьцябло ў жыці сёліта (Леніна, Сур. p.). С Ы Д Я Г А, ж. — тропа. Тэю сьцягою пайшлі (Папкі, Гар. р.). СЫДЯГНО, «.— 1) бедро. Сьцягно нешта забалела (Навікі, Віц. p.); 2) окорок. І адно сьцягно ёсьць яшчэ (Навасёлкі, Сен. р). СЬЦЯГНУЦЬ, дзс. — стянуть. Ён ня жыў, каб ня сьцягнуць чужое (Оўсішча, Сен. р.). СЬЦЯЛУХА, ж — вероника аптечная. Veronica officinališ L. А сьцялухі паранай ні давапі ей? (Хацешына, Гар. p.). СЬЦЯМІЦЬ, дзс.—понять, приметить. Я даўно сьцяміў, куды ён ходзіць поначы (Глебаўск, Сен. р.). Ніяк ня сьцямлю, што ён робіць (Слабодка, Куз. р.). СЫДЯНА, ж. — стена. У нас сьцены пабеляны (Раіны, Аз. р.). СЬЦЯЦЬ, дзс — быстро срезать, снять. Сьцялі галаву. Сьцяў дупцом былінку (Мяжа, Меж. р.). СЮДОЙ—сюда. Ты ідзі сюдой, а я пайду тудой (С у к р э м н а, Сен. р.). СЮДЫ — сюда. Падай сюды даёнку (Шарыпіна, Беш. р.). СЮ Р, вкл. — зов ягнят. Сюр, сюр, сюр, шуткі маі! (Велящковічы, Лёз. р.). СЯБРА, ы, л*.— приятель. Пятрок быу мой сябра, зь ім мы доўга дружылі (Рыбчына, Cip. p.). СЯБРАВАЦЬ, дзс. — дружить. Калі-та мы зь ім сібравалі (Рыбчына, Cip. p.). СЯБРОЎСТВА, «.—дружба. У старіну мы вадзілі сяброўства: адзін у другого пілі, елі; на свадзьбе гулялі (Рыбчына, Cip. p.). СЯВАЛКА, ж.—ручная сеялка. Дзет сплёў сявалку (Чарнагосьці, Беш. p.\ СЯВЕЦ, м. — ржанка. Charadrius pluvialis L. Сяўцы вераніца
Дадатковыя словы
заазере, заборе
13 👁