СЬПЕЎКА, ж. — любопытная. Сьпеўка ты, ўсюды ведаеш! (Дзямідавічы, Чаш. р.). СЬПЕШКА,ае.—спешка. У нас цяпер сьпешка бальшая (Стаішча, Чаш. р.). СБПІЖАРНЯ, ж — кладовая. У сьпіжарні пастаў ( Д о ў г а е, Беш. p.i. СЬПІРАНЬНЕ, w.—спор. У ix халупі усёгды сьпіраньне (Луг, Беш. р.). СЫІІРАЦЦА, дзс. — спорить. Годзе вам сьпірацца? (Доўжа, Куз. р. СЬШЦКА, ж,— костяное шыло, которым подплетают лапти. Я йшчу, дзе мая сьпіцка, аж яе сабака узяў i грызець (Рыбчына, Cip. р.). СБПІЧАСТЫ — остроконечный. У яго сьпічастая дзітка (Доўжа, Куз. р). СЬПЯВАКА, i, л*. —певец. Такі сьпявака — казлом дзярэць! (Брыды, Меж. р). СЬПЯВАЦЬ, дзе. — петь. Яна добра сьпяваець (Раіны, Аз. р.). СЬПЯВАЧКА, ж.— певица. Іна ў нас первая на сяле сьпявачка (Гунчанкі, Cypw р.). СЬПЯРША—сперва. Сьперша паймай ярша, а тады ня цяшка улавіць i ляшча (Гарнова, Сен. р.). СЬПЯКОТА, ж.— жара. У жківо бывае вялікая сьпякота (Латыгаль, Сен. р). СЬПЯТРЭЦЬ, дзе.—высохнуть. За сягонішні дзень сена прама сьпятрэла (Русінава, Сен. р.). СЬПЯЧЫ, дзс. — испечь. Маці сьпякла алаткі (Марцінка&а, Куз. р.). СЬПЯШАЦЦА, дзс.—спешить. Здаецца я І сьпяшалася (Чараўкі, Сен. р.). СЬСІВЕЦЬ, дзс.— поседеть. Старых ужо саўсім сьсівеў (Купіна, Віц. р.). СЬСЯЧЫ, дзс.—срубить. Мікіта сьсек дрэва ( Р а м а н а ў к а, Сен. р.). Ён тую бярэзіну ужо сьсек (Міхалі, Куз. р.). СЫДЕЖКА, ж.— тропинка. Па гароду зьдзелана сьцежка (Лужасна, Куз. р.). Кала майго цераму сьцежачкі - дарожачкі (Яноўшчына, Беш. р.). СЬЦЕНЬ, ю, м. — болезнь от испуга. Нада схадзіць к бабі выбраць сьцень (Сяргейкі, Сен. р.). СЬЦЕРАГЧЫ, Ьзс. — беречь. Трэба сьцерагчы збожжа (Кузьміно, Сен. р.). СЬЦЕРАГЧЫСЯ, ў. —беречься. Сьцеражыся, а то цябе могуць абвінаваціць (Пятніцкая, Беш. р.). СЫДЕРЦІ, дзс. — стереть, содрать. Конь сьцёр плечы хамутом (Пустынкі, Сен. р.). Сьцёр я дзень панапрасну (Г у л i н а, Сен. рЛ. СЬЦЁБНУЦЬ, дзс.— стегануть. Сьцёбнуў каня пугай, а ён як панёсься, дык чуць жыў застаўся (Ліпна, Сен. р.). СЬЦЁПКА, ж. — курная хата для клубнеплодов, овощей. У натай сьцёпке многа мышэй (Ciдоры, Меж. р.). Пар. істопка. СЫДІБРЫЦЬ, дзе. — стащить. Нічога не кладзі з краю, сьцібрыць, як відзіш ( Г л е б а ў с к, Сен. р.). СЬЦІПНА—ловко, аккуратно. Пражыла я, слава богу, сьціпна, нічога дурнога ня ведала (Навікі, Віц. р.). Яна сьціпна кроены тчэць (Лук'янова, Сен. р.). СЫДИШАСЫДЬ, ж,—ловкость, аккуратность. Ніякай сьціпнась