запякаецца ў печы, каб не згарэў (Гравы, Сен. p.). Працуючы спахваля, больш зробіш (Беліца, Сен. p.). СПАЧАТКУ— сначала. Спачатку ён не хацеў ехаць, a потым згадзіўся (Бешанкавічы, Беш. p.). СПЛЕСЬЦІ, дзс.— сплесть. Дзет сплёў лапці (Навікі, Беш. p.). СПЛАШНІНА, ж.—лучшее волокно из льна. С а сплашніны ткём (Мянюцева, Сен. р.). СПЛЮШЧАНЫ — сплюснутый. У яго нейкі лопсплюшчаны (Селядцова, Беш. р.). СПЛЯДРАВАЦЬ, дзс. — вытоптать. Сьпляндравалі пасевы (Касьиюкі, Куз. р.). СПОВЕДЗЬ, ж. — исповедь. Матка пашла к споведзі (Казаноўка, Чаш. р.). СПОД, у, м.—дно, низ. Спот яшчэ крэпкі (Кузьміно, Сен. р.). СПОДАК, а, м. — блюдечко. Сягодня разьбіўся сподак (Кузьміно, Сен. р.). СПОДКІ, аў, м. — вязанные рукавицы. Адзень споткі бо сьцідзена (Доўгае, Беш. р.). Зімой ў спотках добра (Гарнова, Сен. р.). СПОДНІ—нижний. У цябе відаць сподняя юПка (Сянно, Сен.р.). СПОРКІ, СПОРНЫ— спорный. Важаная ня спорка (Рыбчына, Cip р.). Здаецца так нямношка сыпала круп, а яны такія спорный (Запрудзьдзе, Сен. р.). СПОРЫВАЦЬ, дзс.— 1) спарывать, сорасывать. На што споруеш гняздо? (Лашнёва, Выс. р.); 2) спорить. Ня хочацца мне спорываць аб етым ( П у ш к а р ы, Сен. р.) СПРАБАВАЦЬ, две. — пробовать. Спрабуй, ці добра ён зрабіў? ііванова, Куз. р.). СПРАВА, ж.—дело. Вот табе й справы тваі!(Амільлянова, Лёз р.). СПРАВІЦЬ, дзс. — 1) сделать Іван ў горадзе сабе справіў добрую адзежу (Чашнікі, Чаш. р.); 2) исполнить, сделать. Пасьля гародную работу справюць (Лятоўшчына, Куз. р.). СПРАВУНКІ, аў, м.—дела. Усе справункі ў горадзе ўладзіў (Расна, Сен. р.). СПРАДВЕКУ— испокон веков. Спрадвеку так у нас вядзецца (Шаркі, Куз. р.). СПРАЖКА, ж. — пряжка. Ад майго рэмня адарвалась спражка (Пацкава, Сен. р.) СПРАЖЫЦЬ, СПРАГЧЫ,дзс,— изжарить. Трэба спражыць гароху (Оўсішча, Сен. р.). Яешню гасьцём спраглі (Бель, Выс. р.). СПРАСОЙЬНЯ—со сна. Спрасоньня й ягады на сасоньні (Навікі, Віц. р.). СПРАСЫДІ, дзс.— спрясть. Ці спрала ты сваю кудзелю? (Альшанікі, Беш. р.). СПРЫТНЫ — проворный. Яна ў нас спрытная дзяўчына (Рыбчына, Слр. Р-). СПРАЎДЗІЦЬ, дзс. — оправдать, точно выполнить сказанное. Ён спраўдзіў; сказаў, што прынясе доўг i прынёс (Aciнаука, Сен. р.). СПРАЎКА, ж. — успешность. Няма спраўкі ў рабоце (Беліца, Сен. p.).w СПРАЎНАСЬЦЬ, ж. — исправность. Кап было ў спраўнасьці ўсё! (Лятоўшчына, Куз. p.). СПРАЎНЫ — исправный, проворный. Спраўны малец (Сукрэмна, Сен. р.). СПРЭЧКА, ж.— спор. На што спрэчку заводзіш? (Лужасна, Куз. р