Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
СКАПЫЦІЦЦА, дзс.—умереть, издохнуть. Скапуціўея мой конік (Беліца, Сен. p.). СКАРАДА, СКАРАДЗЬ, au— скаредный. Прышоў скарада i усім мішаець (Максімава, Куз. p.). Адлезь ад мяне скарадзь, а то морду паб'ю (Сянно, Сен.р.). СКАРАДЗІЦЬ, дзс.— боронить. Давай, тата, я буду скарадзіць (Навікі, Віц. p.). СКАРАДЗЬБА, СКАРАЛЬБА, яг.—бороньба, боронование. Скарадзьба ўжо засохла (Вяжоўка, Чаш, p j. Скаральбу скончылі (Лятоўшчына, Куз. p.). С К А Р А С Ь П Е Й К А, CKAPAСЬПЕШКА, ж. — ранний сорт картофеля. У гародзі пасадзіў скарасьпейкі (Сьвеча, Беш. p.). Мая скарасьпешка х а р о ш а я (Мядзьведзі, Куз. p.). Скурасьпешку капаць можна (Парадок, Гар. p.). СКАРБ, y, м. — 1) пожитки, имущество. Ён забраў свой скарб, ды пацёхся (Іванова, Куз. p). 2) клад. Іванавы скарб у валатоўцы знашлі(Летцы,Куз.р.). СКАРБЁНКА, ж.— кружка для сбора пожертвований. Апусьціў у скарбёнку двугрівены на раненых (Дужчына, Куз. р.). СКАРБОВЫ — казенный. Ля скарбовага жыта кон! ходзяць (Стаішча, Чаш. р.). СКАРЭЙ — скорее, быстрей. Скарэй прынясі мне вады. Скарэй худы здохнець, чым сыты ссохнець (Прыстоі, Чаш. р.). СКАРДЗІЦЦА, дзе.—жаловаться. Дзет заўсёды скардзіцца (Сянно, Сен. р.). СКАРОДА, ж. — осока пальчатая. Carex digitata L. Скарода вялікая парасла ( К а з а н о в а, Сур. р.;. СКАРОЖБЩЬ, дзс. — искривить, сломать. Скарожыла маі косьці (Чараўкі, Сен. p.). СКАРОДЖАНЬНБ, л.-боронованое поле. Бульбу садзілі па скароджаньню (Caneri, Сен. р.). СКАРОМЕЦЦА, 9ас.—-есть скоромное. Баіцца скароміцца—пост блюдзеиь (Оўсішча, Сен. р.). CKAPOMHIHA, ж. — мясное. Скаромніны ў нас ані няма (Шляхоткі, Сур. р.). СКА РУБКА, ж. — кусочек сала. Было у мяне скарпкі са тры сала (Сялец, Чаш. рЛ СКАРУЗА, о/.-—упрямец, озорник. Іш ты скаруза! (Халамер'е, Аз. р.). . СКАРУЗІЦЦА, ў. —упрямиться, капризничать. Ча скарузішся? (Сухарукава, Аз. р.). СКАРЫ НКА, ж.— корка хлеба. Прынясі скарынку хлеба сабаке (Прусаўкі, Аз. р.). СКАСАВАЦЬ, дзс. — уничтожить. Дык вы усё старое хочаце скасаваць? (Рыбчына, Cip. р.). СКАСЫДЩЬ, дзс. — выругать. Зусім яна скасьціла яго (Пузькі, Чаш. р.). СКАТ, у, лі.— набор (4) колес для телеги. Два скаты на кірмашы купіў — будзіць на чым ехаць (Барсукі, Аз. р.'. СКАЎРЭЛЫ —заскорузлый. Не купляй скаўрэлага парасёнка (Шуміліна, Cip. p.). СКАЦІНА, ж.— скот. Скаціна ходзіць па лузе (Казлова, Куз. р.). СКАЦЕРКА, СКАЦЯРОТКА, ж.—скатерть. Засьцялі скацерку на стол (Пустынкі, Сен. р). Накрый стол скацяроткой (Застарынье. Беш. ри. СКАЧКОМ БЛІНЫ — приветствие пекущему блины. Скачком бліны! (Доўгае, Беш. р
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

пабю, скар>пкі, скаральбў, халамере
10 👁
 ◀  / 394  ▶