СКВАПНЫ— жадный, алчный. Ня будзь такі сквапны (Луб'ева, Аз. р.). СКВАРКА, ж.— жаренный кусочек сала. Не цягай адныскваркі (Бешанкавічы, Беш. р.ў. СКВЯРЦІСЯ, дзс.— п л а к а ть визжа. Гэты дзяцёнак -ужо даўно сквярэцца (Даргейкі, Сен. р.). СКЕПСЬЦІЦЦА, дзс. — испортиться. Кабета скепсьцілася (Касьцюкі, Куз. р.). СКІБАЧКА, СКІБКА, ж.—ломоть хлеба. Дзьве скібачкі, ці досыць мама? (Яноўшчына, Беш. р.). Атрэж мне скіпку хлеба (Рыбчына, Cip. р.). СКІДЫШ, а, м. — недоносок, недоношенный. Скідыш ты гэтакі—саплі пад носам! (Беліца, Сен. р.). СКІНУЦЬ, дзс.— с б р о с и т ь. Хто скінуў саган с прыпеКу? (Слабодка, Куз. р.). СКІНУЦБ ГАРШ ЧО К— полечить живот (на желудок ставят опрокинутый горшок и зажигают под ним паклю, чтоб обезвоздушить под ним пространство, отчего желудок втягивается в горшок). Скінуць гаршчок, нада, а? (Казімірова, Сур. р.). СКІТАЦЦА, дзс.— скитаться, кочевать. Досыць табе ськітацца, пара ужо аседлую жызь завадзіць (Навікі, Віц. р.). СКЛАДАНІК, а, л»,— складной нож. Мой складанік ссорыўся (Мікалаёва Куз. р.). СКЛАДАЦЬ, дзс.—складывать. Складай снапы ў крыжыкі (Пышнякі, Сур. р.). СКЛАДНА—складно, стройно. ён уже складна гаворыць (Оўсішча, Сен. р.). СКЛАСЬЦІ, дзс.—1) сложить. Склалі ўсі снапы (Лужасна, Куз. р.); 2) кастрировать. Нада нам склась свайго жаряпка (Рыбчына, Cip. р.). СКЛЕЗІНБ, я, м. — ма ды ш, карапуз. Ай ты, склезінь! Ты яшчо зусім склезінь (Мазалава, Куз. р). СКЛЕП, у, м — погреб. Палош масла у склеп (Навасёлкі, Сен. р.). СКЛІ30ТА, ж.— скользкость, гололедица. На двары такая склізота—ні прайці (Лужасна, Куз. р.). СКЛЩЬ, дзс.—скулить, ныть. Ён есьць, а ты стаіш i скуліш; ня склій ты, стоя тут! (Гарадок, Гар. р.). СКЛЫКА, ж.—склока, вражда. Яны даўно ў склыке, а вышла з пусьцякоў (Глебаўск, Сен. р.). СКЛЮ Т, а, м. — 1) большой топор для выработки тёса. Хто склют узяў? (Мікалаёва, Куз. р.}; 2) скупой. Ён такі склют! (Бягуны, Гар. р.). СКЛЯПЕНЬНЕ, и.—свод. Папраў у печы скляпеньне (Бешанкавічы, Беш. р.). СКНАРА, т— скряга. Свайго усяго поўна: такая ўжо скнара! (Навікі, Віц. р.). СКНАРЫЦЬ, дзс. — 1) клянчить, выпрашивать. Перастань скнарыць, а го праціўна глядзець (Навікі, Віц. р.); 2) скряжничать. Ён даўно скнарыць, кашчэй еты (Казімірова, Сур. р.). СКОБЛЯ, ж.—столярный инструмент. Карыта ты перш цяслой пацяшы, а тады й скоблей пачысьці (Сукрэмна, Сен. р.). СКОКІ, аў, м.—танцы. Зоська з Сьцяпанам пашда ў скокі (Альшанка, Чаш. р.). СКОЛЬКІ — сколько. Сколькі яны малака надаілі? (.Чараўкі, Сен. р
Дадатковыя словы
лубева
10 👁