абузы нацерпішся (Астроўна, Віц. p.). АБУЗНЫ —1) неприятный, неприличный. Абузная іх гаворка (Сянно, Сен. p,);?.) озорный. Ад іх абузнага сына не схаваецца дзяўчына (Глебаўск, Сен. p.). АБУЗЬНІК, a, jh. — озорникГані ў шыю гэтых абузьнікаў (Доўжа, Куз. p.). АБУЗЬНІЧАЦЬ, дзс,—озорничать. Абузьнічыць яны могуць (Высачаны, Выс. p.). АБУДЗЁН—в тот же день. Із горада вярнуўся абудзён (Хацімшчына, Куз. р). АБУРЭНЬНЕ, н.— возмущение, восстание. Сяляне зрабілі абурэньне (Труханавічы, Чаш. р.). АБУРЫЦЦА, дзс— обрушиться, обвалиться Наша павець абурылася (Оўсішча, Сен. р.). АБУСОКА, ж. — окружение после выслеживания. На ваўкоў абусоку зрабілі добра (Хабаты, Куз. р.). АБУТАК, а, м, АБУТКА, ж, АБУЎКА, ж.— обувь. Няма ў яго абуткі (Зямковічы, Сен. р.). Хоць абуўкі накупілі (Лятоўшчына, Куз. р.). Абутак дораг стаў (Лужасна, Куз. р.). АБУХ, а, ли—обух. Стукнуў абухам, аж адгалосьсе пашло (Кабішча, Куз. р.). АБУЦЬ, дзс.—1) обуть, надеть обувь. Ганна абула новыя чаравікі (Лучоса, Віц. р.);-2) обмануть. Абулі мяне ў лапц! з гэтым канём (Доўжа, Куз. р.). АБХІНАЦЦА, укутываться. Абхініся сьціпненька хустачкай (Кузьміно, Сен. р.). АБХОД, у, ли 1) обхождение кругом. Сідар у абход пусьціўся (Сянно, Сен. р.); 2) участок леса, который поручен данному леснику. У Яккавым абходзе бярэзіну ўкралі (Лятоўшчына, Куз. p.). АБХОДКА, ж. — первоочередные надобности, оборот. Няма капейкі на абходку, хоць лажыся (Б. Летцы, Куз. р.). АБХОДЗІЦЦА, дзс.—1) обращаться. Юнь ружжо, а то ты з ім ня ўмеіш абходзіцца (Азярэцк, Сен. р.); 2) обходиться. Без цябе там абойдуцца (Кляшчыно, Беш. р.). АБХОДЗІЦЬ, дзс. — обходить. Абходзь ня добрых л юдзей (Стар. Сяло, Куз. р.). АБЦАС, а, м.— каблук, сапожная подкова. У башмакох высокія абцасы (Мамойкі, Беш. р.). Пар. абсац. АБЦЕРЦІ, дзс.— обтереть, вытереть. Бацька абцёр вусы (Высачаны, Выс. р.). АБЦЕРЦІСЯ, дзс.—вытереться. Ён абцёрся рукавом (Дабрамысьль, Лёз. р.). АБЦУБАЦЦА, дзс.—замочить в грязи низ одежды. Ішла па гразі i дужа абцубалася (Слабада, Чаш. р.). АБЦУГІ, ж.—клещи, щипцы. Выцягні гвозд, ды палажы абцугі на места (Ісачкава, Аз. р.). АБЦЯГНУЦЬ, дзс. — 1) обтянуть, обвести. Увесь сад абцягнулі дротам (Дабрамысьль, Лёз. р.); 2) одернуть одежду. Абцягні сарочку (Лятоўшчына, Куз. р.). АБЦЯЖАРАНЫ — обремененный. Янка быў абцяжараны вялікаю сям'ёю, а цяпер—адзін, як кол (Падрэзы, Чаш. р.). АБЦЯСАЦЬ, д зс.-отесать. Абцяшы мне гэта бірвяно (Курашчаны, Сур. р.). АБЧЫСЬЦІЦЬ, ў. —очистить. Трэба абчысьціць бульбу (Шарыпіна, Беш. р
Дадатковыя словы
сямёю
8 👁