АБРОЦЬ, ж. — вид уздечки; чаще веревочная. Купіў каня, ды без аброці (Касачы, Лёз. р.). АБРУЗГЛЫ — обрюзгший. У яго ад водкі абрузглая морда (Камлі, Віц. р.) АБРУС,а,ж —скатерть. Накрый стол абрусікам (Замасточча, Cip. р.). АБРУЧ, а, м. 1) обруч. Абручы лопнулі ў вадзянцы (Косы, Віц. рО; 2) кольцо. Дрэнныя абручы ў гэ-тым ланцугу (Заронава, Куз. р.). АБРЫДЗЕЦЬ, Ззс.-опротиветь. 3 таго вечара ён мне i абрыдзіў (Рыбчына, Cip. р.). АБРЫДЛЫ — противный. Ён дуж а абрыдлы (Бешанкавічы, Беш. р). АБРЫСЬ, вкл. — брысь—оклик на кота. Абрысь, каб ты здох! (Сукрэмна, Сен. р.). АЬРЫ Ў, а, м.— обрыв. Незвалісь з абрыва ў рэчку! (Жабяньцяі, Сур. р.). АБСАДА, ж.—оконные и дверные косяки- Хату паставіў, алі яшчэ нада абсада (Пятніцкая, Беш. р.). АБСАДЗЩЬ, дзс. — поставить оконные и дверные косяки. Прыдзі абсадзіць у маёй хаце вокны i дзьверы (Азярэцк, Сен. р.). АБСАЦ, а,.«.--каблук. К лапцю абсац не прыладзіш (ОўСішча, Сен. р.). Пар. абцас. АБСЕЧ, дзс.— обрубить. Нада абсеч сучча на етам дзераве (Лужасна, Куз. р.). АБСМАКАВАНЫ излюбленный по вкусу. Груца—мая ежа абсмакаваная (Высачаны, Выс. р.). АБСМАЛЕНЫ — обгорелый. Стаіць бычок—абсмалены бачок (заслонка) (Сьвяча, Беш. р.). АБСМАЛЩЬ дзс. — обж ечь шерсть, щетину на животном. Кабана хутка абсмалілі (Кашчава, Беш. р). АБСТАЛЯВАНЬНЕ, «.—оборудование. Абсталяваньне новай хаты дорага абойдзецца (Цяпіна, Чаш. р.). АБСТАЛЯВАЦЬ, дзс.~ оборудовать. Мы ўжо абсталявалі хату на хутары (Калышкі, Лёз. р.). АБСТАЯЦЬ, АБСТОIЦБ, дзс.— защитить, отстоять. Чуць абстоілі яго тамака ад бяды (Горбава, Лёз. р.). АБСТРАКІВІЦЬ, дзс.— обжечь крапивой. Абстраківіла ўсі рукі, пакул ь назьбірала сьвіньням (Рыбчына Cip. р.). АБСУРЬЩ ЦА, дзс,—ошпариться. Ён абсурыўся варам (Пустынкі, Сен. р.). АБСЫПКА, ж.— мука, которою посыпают корм животным. Зьмялі на абсыпку парасятам (Адаменкі, Лёз. р.). АБСЯДАЦЬ, АБСЕСБЦІ, дзс.— окружать, окружить в нападении. Як абселі мяне сабакі ў Крынках—чуць вырваўся(Крынкі, Выс. р.). АБТАЎКАЦБ, дзс. — очищать от скорлупы в ступе. Мама абтаўкаець авёс у ступе (Гайдукі, Сур. р.). АБТЫНКАВАНЫ — оштукатуренный. Хата яшчэ ня абтанка вана (Кузьміно, Сен. р.). АБТЫНКАВАЦЬ, дзс. — оштукатурить. Прыдзецца абтынкаваць дом на хутары (Лужасна, Куз. р.). АБУВАЦЦА, дзс.— обуваться. Трэба хутка абувацца (Сянно, Сен. р.). АБУЗА, ж.— 1) обуза. Нашто мне гэткая абуза: купі, предай, — апяць купі (Пятніцкая, Беш. р.); 2) проказа, шалость. Ад іх
11 👁