ваіць самая прыпар у дзярэўні (Гравы, Сен. p.); 2) страда. Скора надыйдзе прыпар (Запрудзьдзе, Сен. p.). Настаець прыпарніца (прыпарка) (Прудок, Віц. p.). ПРЫПЕК, y, м. — передняя площадка устья печи. На прыпяку кацёл стаіць (С у р а ж, СУР- P)-, ПРЫПЕРЦІ, дзс. — 1) притащить. Ты ужо прыпёр табаку? (Лагавая, А з. р); 2) придавить. Воз перакуліўся, яго й прыпёрла возам (Бешанкавічы, Беш. р.). ПРЫПОЛ, а, у, м. — передняя часть юбки, фартука, если низ их приподнят; нижняя часть полы. Насып гароху ў прыпол (Іванск, Чаш. р.). ПРЫПРАВА, ж. — приправа, снадобье в кушанье. Усякіх прыпраў накупіла (Бешанкавічы, Беш. р). ПРЫПУНБНІК, а, м. — пристройка к сенному сараю. У п р ы п у н і к у арэдалы (Ухлё, Чаш. р) ПРЫПУСБНІК, а, л*.—принадлежность в ткацком станке. Прыпусьнік папраў (С ь л япцы, Гар. р). ПРЫПЫНЩЦА, дзс.— приостановиться. ідзі, чаго ты прыпыніўся? (Дабрыгары, Беш. р.). ПРЫПЯКАЦЬ, дзс. — прижигать. Прыпячы дзікі ляпісам (Калышкі, Лёз. р.). ПРЫРВАЦЦА, дзс. — с жадностью наброситься. Нам абы да столу прырвацца — паядзім усё (Лазукі, Чаш. р.) ПРЫРОДА, ж.— кроме общего значения—врожденное свойство. Прырода ў яго такая (Гараватка, Меж. р.). ПРЫСАДЫ, ж. — большая дорога с пасажеными березами по сторонам. Прысадамі ён паехаў (Лазаватка, Сур. р). ПРЫСАК, у, м.—горячая зола с углями. У прыску картошку пяклі (Ухлё, Чаш. р). ПРЫСАЧЫЦЬ, дзс. — выследить. Прысачыў ваўкоў, нада наказаць у Фатынь, каб аблаву ўстроіць (Красьніца, Чаш р.). ПРЫСВАТВАЦЦА, дзс. — 1) подлаживаться, угодничать. Відзіш як ён прысватваіцца да лицемера? (Пожынкі, Сен. р); 2) иметь вид на чужое. Прысватваіцца да чужых коні ( С я н н о, Сен р). ПРЫСІЛІВАЦЬ, азе—принуждать. На вясельлі дужа прысілівалі есьці (Альшанікі, Беш. p). ПРЫСКАЎРЭЦЬ, dee.—присохнуть. Што ета ў цібе прыскаўрэла збоку? (Навікі, Віц p.). ПРЫСКІПАЦЦА, азс.-прищ епиться, привязаться. Чаго ты да мяне прыскіпаўся? (С а х н ы, Сен. р.). ПРЫСКРЫНАК, а, у, м.—ящик в столе, сундуке. Нажы ляжаць у прыекрынку (Пачаевічы, Чаш р). ПРЫСЛОЎЕ,».—любимое словцо, поговорка. Яго прыслоўе такое (Ухлё, Чаш. р.). ПРЫСМАКІ, аў, м. — сласти, лакомства. Ці гэта-ж можна, каб яна на прысмаках жыла толькі? (Запрудзьдзе, Сен. р.) ПРЫСПАЦЬ, дзс. — лишить жизни лежа вместе (о ребенке). Прислала сваё дзіцё (Касачы, Лёз, р.). ПРЫСУНУЦЬ, дзс. — придвинуть. Арына, прысунь к сталу зэдлік! (Ульлянавічы, Сен р). ПРЫСТАВАЦЬ, дзс. — кроме общего значения — прилипать. Прыстаў, ік салома ў лазьні! (Слабодка, Куз. р