зіць у калоду (Глебаўск, Сен. p.). Пацісьні пацягавіч, кап тужэй кросны сталі (Русінава, Сен. p.). ПАЦЯГАНКА, ж,—потаскуха. А чаго ты, пацяганка бяз дзела шляесься? (Ульлянавічы, Сен. p). ПАЦЯЖ КІ, ж. — боковые веревки в сохе, прикрепленные к оглоблям. Пацяжкі трэба аднолькавай даўжыні (Беліца, Сен. р.). ПАЦЯЛІЦЦА, дзс.— отелиться. Кароўкі пацяліліся, цяпер з малачком (Пяцігарск, Беш. р.). ПАЦЯРАБЩ Ь, дзс.—обрубить, подчистить. Пацярабіў лясок лі ракі (Слабодкд, Куз. р.). Пацярабілі капусту (В e р а ц е й к а, Куз. р.). ПАЦЯРУШ Ы ЦЬ, дзс. — потрусить, попорошить. Пацярушыў зьверху сенам i до (Любашкова, Выс. р.). ПАЧАКАЦЬ, дзс.—подождать. Пачакай ты троху (Стрэлка, Беш. р.). ПАЧАПЕНЬ, я, м.— коромысло. Зачапі пачапень да бараны (Крывіна, Беш. р.). ПАЧАШ ЦЬ, дзс. — поцепить. Мальцы пачапілі арэлі i калышуць дзевак (Хацінічы, Сен. р.). ПАЧАРЗЕ — по очереди. Мы ходзім на варту пачарзе (Глебаўск, Сен. р.). ПАЧАСАВАЦЬ, дзс. — чесать. Трэба лён пачасаваць (Бешанкавічы, Беш. р.). ПАЧАСТАВАЦЬ, ўс.-угостить. Там яго пачаставалі! (Оўсішча, Сен. р.). ПАЧАСЬСЕ, н.—волокно льна, вычесанное щеткой. ПакалацІ ты пачасьсеі (Ц а в i к i, Беш. р.). ПАЧАТАК, у, м.— начало. Я прышоў на пачатак схода (Забора, Сен. р.). ПАЧАЦЬ, дзс.—начать. Коні пачалі ірзаць (Оўсішча, Сен. p.). А мой Мікола пачаў ужо сёлета ў школу хадзіць ( О ў с і ш ч а, Сен. p.). ПАЧВАРА, ж.—урод. Пачвара нейкая (Доўгае, Беш p.). ПАЧКА, ж., ПАЧОК, а, м.— пачка, кипа. Пачка паперы складзена (Кузьміно, Сен. р.). Ён купіў пачок гнілой табакі (Застадольле, Сен. р.). ПАЧОПКА, ж.— 1) воревочная, проволочная ручка ведра, корзины. Я не паглядзеў, што пачопка ў вядрэ слаба, панёс карове піць памыі — пачопка парвалась i памыі разьлілісь—такая жаль (Глебаўск, Сен. р.). Пачопка ад карзіны адырвалася (Косы, Віц. р.); 2) вешалка в одежде. Ненашта павешаць: пачопка атарвалася (Рыбчына, Cip. р.). ПАЧОСЬЛІВЫ — гостеприимный. Яны пачосьлівыя гаспадары (Луб'ева, А з. р.). ПАЧУНЕЦЬ, выздороветь. Йна ўжо посьле хваробы пачунела (Слабада, Чаш. р.). Пар. ачунець. ПАЧУРАЦЦА, дзс. — отречься, отказаться. Усе яго пачураліся (Шарыпіна, Беш. р). ПАЧУЦЬ, дзс.—услышать. Ай, каб заўтра пачуць пастуха! (Пустыню, Сен. р.). ПАЧЦІВЫ — честный, уважаемый. Яны людэі дужа пачцівьіі (Шаркі, Куз. р.). ПАЧЫНАК, а, м.— веретено с пряжей. Яна напрала пяць пачынкаў нітак (Асінаўка, Сен. p.). ПАЧЫНАЦЬ, дзс. — начинать. Мы пачынаем папраўляць сваю сялібу (Оўсішча, Сен. р.). П А Ч Ы Р В А Н Е Ц Ь, дзс. — покраснеть. Пачырванеў як, калі яму сказалі! (Сураж, Сур. р
Дадатковыя словы
лубева
3 👁