Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
ПАХАВАЦЦА, дзс. — попрятаться. Авечкі ат спуду пахаваліся ў куток (Селядцова, Беш. p.). ПАХАВАЦЬ, дзс,—похоронить. Учора яго пахавалі (Папкі, Наш. p.). ПАХАДЗІЦЦА, дзс.—побытьв случке. Наша Краска пахадзілася (Брыды, Меж. p.). ПАХАДЗЯКА, at.— нищий, бродяга. Я падарыў пахадзяку (Крывое Сяло, Беш. p.). ПАХАТА, ж.— пахание сохой. Toe арба, a ета—пахата, бо caхой пашым (Любашкова, Выс. p.). ПАХАЦЬ, дзс.— 1) бороновать засеянное поле. Паехаў пахаць авёс (Сянно, Сен. p.); 2) вспахивать сохой. Пашыць поле за гумном (Брыды, Меж. р.); 3) мести, выметать. Пашы хату! (Выгары, Куз. р.). ПАХВІНА, ж. — 1) пах. На пахвіне села скула (Пятніцкая, Беш. р.); 2) прядь льна, волос. Марылька чэсала пахвіну лёну (Ш ніці,. Куз. р.). ПАХІЛІЦЦА, дзс.—наклониться. Куды ты ігруша, пахілілася? (Застадольле, Сен. р.). ПАХІЛЫ—наклонившийся. Там лі пахілай бярозкі, павярні ўлева (Любашкова, Выс. p.). П АХІСТКА, ж,— лоскут, лента для кос. Якую ты пахістку ўпляла? (Горкі, А з. p.). ПАХЛАПНІ, ёў, м.—лапти из веревок. Шурка зімой i летам ходзіць ў пахлапнёх (Пірамонт, Лёз. p.). ПАХМЕЛЬЛЕ, — похмелье. Кум, нарай мне зельля ад пахмельля! (Краснае Сяло, Сен. p.). П А Х М У Р НЫ — пасмурный. Пахмурны дзень (Лальілі, Аз. p.), ПАХОДНЯ, ж.—половик. Яна памыла падлогу i пасыдяліла паходню (Ранчыцы, Беш. p.). ПАХРАПАЦЬ, дзс,—поломать. Усё чыста пахрапалі (Луб'ева, Аз. p.). ПАХУЧКА, ж.— мята водяная. Mentha aquatica L. Дастань з вады пахучку (Масьліцы, Аз. р.). ПАЦАЛУНАК, у, ж —поцелуй. Твой пацалунак табе на той сьвет (Сянно, Сен. р.). ПАЦАПЕШ КА, ж.— корзинка. Набраў пацапешку грыбоў (Валкі, Сур. р.). f , ПАЦЕПНІК, ПАЦЕМНІК, у, м.~ мелкий лес, оставшийся на месте вырубленного леса, густо разросшийся. Нашоў сваю карову ў пацепніку (Глебаўск, Сен. р.). ён заблудзіўся ў пацямніку (Веляшковічы, Лёз. р.). Пацімнікам трохі пракурала, дык з яго ні духу, ні хуху (Вядрэнь, Наш. p.). ПАЦЕРКІ, ж.— бусы. Дзеўка насіла пацеркі (Навікі, Беш. p.). ПАЦЕХА, ж.— утеха, отрада. Пацеха настала мне (Кляшчыно, Беш. p.). ПАЦЕШЫЦЬ, дзс.—потешить. Пацеш старыка хоць ты (Навікі, Віц. р.). ПАЦІКАВІЦЦА, дзс.—-полюбопытствовать, поинтересоваться. І ён пацікавіўся! (Ракі, Аз. р.). ПАЦІРКА, ж.— тряпка, полотенце посудное. Падай мне пацірку (Прусаўка, Аз. р.). ПАЦІХІНЬКУ i— тихонько, по немногу. Паціхіньку ропце! (Лазаватка, Сур. р.). ПАЦУК, а, м.-пасю к, крыса. Пад падлогай завяліся пацукі (Ульлянавічы, Сен. p.). ПАЦЫРКАЦЬ, дзс. — подоить. Ідзі, дачушыа, пацыркай карову (Папкі, Чаш. р.). ПАЦЯГАВІЧ, а, м. — шестик, палка для поворачивания вала в ткацком станке. Пастругай ты троху пацягівач, а то ён ня ле
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

лубева
2 👁
 ◀  / 394  ▶