Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
ПАЗЫ ЧАЦЬ, дзс.— отдолжать. Пазыч мне рублёў пяток? Пазычал! ўжо (Сялец, Чаш. p.). ПАЗЬНІМ АЦЬ, две. — поснимать. Пазьнімай бяльлё з плоту (Матушова, Лёз. p.). ПАЗЬНІЦЦА, дзс. — опаздывать. Позьніцца ў млын, а по тым крычыць за чарод! (Лужасна, Куз. p.). ПАЗЮ КАЦЬ, дзс. — поговорить, побеседовать. Схадзіла-б на дзіреўню пазюкала-б c кім i дзень-ба прайшоў скарэй (Рыбчына, Cip. p.). ПАЗЮ РЫ, оў, м. — ногти. Абрэж пазюры на руках (Бабінічы, Віц. p.). ІІАЗЯБНУЦЬ, дзс.—озябнуть. Я сягоньні ду'жа пазяп (Стралкі, Беш. p.). ПАЗЯВУШ КІ, ж. — позевывание. Пазявушкі міне ўзялі (Ceлішча, Гар. p.). ПАДЗЕЛ, y, м.—дележ. Пасьля падзелу во што мне асталося (Гунчанкі, Cyp. p.). ПАДЗЕЦЦА, дзс. — деваться. Куды яно падзелася? САсінаўка, Віц. p.).„ ПАДЗЁНЬНІК, a, м. — поденный рабочий. Даўней у двор хадзілі на падзёньнікі (Чашнікі, Чаш. p.). ПАДЗЯКАВАЦЬ, две. — поблагодарить. Чаму-ж ты не падзякуеш? (Кузьміно, Сен. p.). ПАЙСТКОМ — по порядку. Я табе пайстком раскажу, як гэта вышла (Русінава, Сен. p.). ПАЙСТРЫ ЦЬ, дзс. — поострить. Пайстры мне ножык (Кузьміно, Сен. p.). ПАК, y, м.— арендование коров. Ён даўно пак трымаіць (Крывіна, Беш. p.). ПАКАВАЦЬ, дзс,— укладывать, увязывать. Йн на дварэ пакуець вазы (Лужасна, Куз. p.). ПАКАЗАЛЬНІК, а, м. — часы. На сьцяне вісіць паказальнік (Янавічы, Cyp. p.). ПАКАЗЕЛІЦЬ, дзс. — вытаращить. Чаго вочы паказеліў? (Шарыпіна, Беш. p.). ПАКАЛАЦІЦЬ, дзс. — выколотить. Пакалаці ты пачасьсе (Kyраеды, Беш. p.) ПАКАЛЕЦЬ, д$е. — озябнуть. Ногі пакалелі, во марос! (Падрэзы, Чаш. p.). П АКАЛЬЛЕ, зб.— палки. Во, пакальля накідалі! (Клімы, Віц. p.). ПАКАРАЦЬ, дзс. — наказать. Няхайпакараіцьяго бог (Пустынкі, Сен. p.). ПАКАЦІЦЬ, дзс. — покотить, побежать. Я ўчора з горада прыйшла i ў Гарывецк пакаціла (Заярудзьдзе, Сен. p.). П АКАШ ТАВАЦЬ, дзс. - попробовать. Пакаштуй нашай стравы (Селядцова, Веш. p.). ПАКАЯНЬНЕ, н. — покаяние, раскаяние. Пасьля сьмерці няма пакаяньня (Оўсішча, Сен. p.). ПАКВАПІЦЦА, дзе — польститься. Паквапілась на багацьце (Стаішча, Чаш. p.). ПАКІДАЦЬ, ПАКІНУЦЬ, дзс.— оставлять, оставить. На каго ш ты нас, татулька, пакідаіш? (Taпаркі, Куз p.j. Пакінуў на завод цялушку (Пятніцкая, Беш. p.). ПАКЛАСЫДІ, дзс.—положить. Паклад ii грошы (Чараўкі, Чаш. p.). ПАКЛІКАЦЬ, дзс. — позвать. Паклікай мне бацьку (ГІрусаўкі, А з. p.). ПАКЛЯПАЦЬ, дзс. — отбить косу. Клявец у мяне ёсь, a бапкі няма—ня можна пакляпаць касы (Русінава, Сен. p
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

дужа, покотйть
3 👁
 ◀  / 394  ▶