МЯШАНЫ — смешанный. Мяшанага жыта з аўсом усыйаў (Доўжа, Куз. p.). МЯШАЦЬ, дзс.—і) мешать. А ці я-ж, маменька, мяшала каму? (Лужасна, Куз. p.); 2) второй раз вспахивать поле. Янка мяшаець пад авёс іВейна, Сен. р.); 3) смешивать. Мяшай усе разам! (Матушова, Лёз. р.). МЯШОЛКА, ж. — лопата для замешивания корма животным. Вынь с цэбра ды мяшолкай яму па баку—хай не чапаецца (Сукрэмна, Сен. р). Н. НА, НАЩ.вкл.—возьми, возьмите. Наця, дзеткі, навурзайцеся крупенькі (Купіна, Віц. p.). НААГУЛ-—вообще. А наагул як будзець? (Навікі, Віц. p.). НАБАЖНЫ — набожный, ён дужа набажны чалавок (Кузьміно, Сен. р). НАБГОМ — жадно, нагнувши посуду. Я вып'ю набгом (Пустынкі, Віц. р.). Пар. нагбом. НАББДАВАЦЦА, дзс.— нагореваться. Набядавалася, бедная, па мужыку (Чыпуліна, Cip. p.). НАБІВАНКА, ж.— полотно с белыми узорами по цветному, чаще синему полю. Будзем шыць з набіванкі (Ісачкава, Аз. р). Пар. набойка. НАБІВАЦЦА, дзс. — навязываться. А ў полі дубок раськідаецца, багатыр дачкой набіваецца (Запрудзьдзе, Сен. р.). НАБІВАЦЬ, дзс. — заряжать. Набіў стрэльбу (Сахны, Сен. р.). НАБІЛІЦА, НАБІЛКА, ас.— батан, рамка в ткацком станке, куда вставляется «бёрда» (гл.). Бяз набіліцьі красён ня вытчэш (Абрэзкава, Сен. р.). У етыя набілкі бёрда ня лезіць (Вербялі, Cip. p.). НАБІРКА, ас. — корзина для сбора ягод, грибов. Набірка чуць ня поўна ягад (Максімава, Куз. р.). НАБІТЫ—поколоченный. Плача ўсёгды набітьі (Лазукі, Чаш. p.). НАБІЎКА, ас. — раствор при набивании узоров в набивном производстве. Ці многа было зарас у вас набіўкі?(Ісачкава, Аз. р.). НАБІЎШЧЫК, а, м. — мастер набивного производства. Яшчэ перат вайной ён набіўшчыкам быў (Ісачкава, Аз. p.). НАБЩЬ, дзс.—побить, набить. Мяне хацелі набіць, але я ўцёк (Застадольле, Сен. р.). Курыца набіла поўную валюшку (Семянцова, Беш. р.). НАБЛЫШЫЦЬ, дзс. — нагрозиться. Дужа ён на мяне наблышаў іХодцы, Сен. р). НАБОЖНІК, а, м. ■— вышитое полотенце, которое вешают на икону. Павешай новы набожнік на ікону (Сухарукава, Аз. р.). НАБОЙ, ю, м. — заряд. Ня умеіць пападаць, а толькі набоі псуець (Канавалава, Куз. р.). НАБОЙКА, ас. — 1) доска с рельефным или металлическим узором в набивном производстве. Многа набоек было з разнымі рысункамі (Гарадок, Гар4 р.); 2) полотно с белыми узорами по цветному полю. Купілі набойкі на рубашкі (Астроўна, Віц. p.). НАБОК— в сторону, на сторону. Набок грыбок — баравік едзіць! (Лужасна, Куз. р