ЛЫЖКА, ж.— ложка. Бяры пышку i хлябай капусту (Варашылы, Куз. р.). ЛЫКАЦЬ, дзс.—локать, пить. До табе лыкаць! (Лужасна, Куз. р.). ЛЫКІ, н.— лыки. Цяпер ужо мала відна ў прадажы лык (Суднікі, Куз. р.). ЛЫЛА, at.— большой неопрятный человек. Ідзі ты ўжо лила еткае! (Макаравічы, Беш. р.). ЛЫНДЫБЩЬ, ў. — бездельничать. А што ты будзіш дзелаць—лынды біць? (Навікі, Віц. р). ЛЫПАІДЬ, дзс. — хлопать глазами. Брось ты лыпаць вачмі! (Пожынкі, Сен. р.). ЛЫСНУШКІ, ж. — яблоки дикой яблони. Узімку i льіснушкі смачны (Абрэзкава, Сен. р.). ЛЫСЫ—лысый. У етага лысага раса на лысіне (Лужасна, Куз. р.). Лысага леташка прадаў (Лужасна, Куз. р.). ЛЫТКА, ж. — икра, голень. Якія ў яе тоўстыя лыткі! (Ст. Сяло, Куз. р.). ЛЫТКАВАЦЬ, дзс. — топтать, травить. Коні твае лыткуюць авёс — біжы скарэй (Навасёлкі, Сен. р.). ЛЫЧ, а, м.- \) рыло свиньи. У нашых сьвіней лычы кароткія (Лужасна, Куз. р.); 2) грязное лицо. Ідзі вымый свой лыч (Гравы, Сен. р). ЛЮБАМІРНА — согласно, без ссор. Любамірна падзялілі ўсё хазяйства (Макарава, Віц. р). ЛЮБАТА— хорошо, раздолье. Любата тутака: няма ні блох, ні прусоў (Ліпна, Сен. р.). ЛЮБІЗЬНІК, у, м. — зоря. Levisticum officinale Koch. Любізьніку нарві ды дай, дык вернецца (Лужасна, Куз. p). ЛЮБІЦЦА, дзс,— любить друг друга, Цяпер людзі замячаюць, што мы любімся з табой (Запрудзьзе, Сен. р.). ЛЮБЩЬ, дзс. — любить. Бог сіраціну любіць, толькі долі не даець (Алексінічы, Сен. p.). ЛЮБОВЬ!—нежирный, без сала. Я люблю любовую капчонку (Лужасна, Куз. р.). ЛЮБЫ — любимый, излюбленный. Во мая любая сукенка! (Навасёлкі, Сен. р.). ЛЮГАШКА, ЛЯГУХА, ж.— лягушка. Rana (розн. віды). Вочы рабы, як у жабы, сама як люгашка (Сукрэмна, Сен. р.). Відаў лягуху (Доўгае, Беш. р.). ЛІОДЗКАСЬЦЬ, ж. — человечность, умение жить с людьми. Людзкасьці ў іх няма (Лужасна, Куз. р.). ЛЮЛЬКА, ж.— 1) трубка. Цэлую люльку махоркі выкурыў (Бабінічы, Віц. p.); 2) колыбель. Пакалышы люльку з дзяцёнкам (Купіна, Віц. р.). ЛЮСТОРАК, а, м., ЛЮСТЭРКА, ЛЮСТРА, ж —зеркало. Жэня разьбіла люстэрак (Селядцова, Беш. р.). Паглядзіся ў люстэрку (Сукрэмна, Сен. р.). Бальшую люстру куніў (Варашылы, Куз. р.). ЛЮТКА, ж — чина. Lathyrus pratensis L. А я з мілым сідзела, як лютка цьвіцела (Сахны, Сен. р.). ЛЮХТА, ж.— 1) вьюшка. Нада будзіць купіць другую люхту (Селядцова, Беш. р.); 2) оконце в фундаменте. Ужо холадна: забівай люхты (Веляшковічы, Лёз. р.). ЛЮШКА, ж.— вьюшка. Закладзі люшку (Мікалаёва, Куз. р.). ЛЯ, прм.—для. Ля гэтага чалавека я ўсё зьдзелаў (Сьвярдлы, Беш. р.). ЛЯ - возле, около. Ля бэлькі ўбітгвозд (Капланы, Сен. р.). Мы