КАРЭЦ, а,.ж — деревянная подставка внизу сохи на которую одеются лемехи. У маей сахе карэц зламіўся (Мар'янова, Куз. р.); 2) деревянная палочка с дыркой, прикрепляемая к верхнему жернову для вращения. Адарваўся карэц у жорнах (Раманаўка, Сен. р).
КАРЭЛЫ — грязный. Карэлы хвартук ляжыць на печы (Запрудзьдзе, Сен. р.).
КАСА, ж.— кроме общих значений— селезенка. Касу сьпякла (Гарадок, Гар. Р.).
КАСАВАЦЬ, дзс. — вычеркивать, уничтожать. Апяць пачалі касаваць yci законы (Заазер'е, Сен. р.).
КАОАВІЛА, КАСАВІЛЬНА, КАСАЎЁ, КАСІЛНА, КАСЬСЕ,*.-деревянная часть косы. Зроб ты новае касавіла (Гарадок, Гар р.). Якая каса такое й касаўё (Чарніца, Лез. р.). Касілна зламаў на куст (Раманаўка, Сен. р.). Прыладзь ты касьсё к касе (Пустыню, Сен. р.).
КАСАВОК, а, л. — плетенная корзинка на чтв. зерна, из которой иногда сеют. Новы касавок прынясі з жытам (Валатоўка, Гар. р.).
KACABOKI— косоглазый. £н дужа касавокі (Бешанкавічы, Беш. р.).
КАСАЧ, а, ж — заяц. Касач абгрыз дрэва (Лапы, Беш. р.).
КАСЕЦ, а, м.— косец. Касцы селі кала кустоў падвячоркаваць (Оўсішча, Сен. р.).
KACIK, а, м.— верхний косяк окна. Стукнуў галавой у касік (Дрыкольле, Куз. р.).
КАСМАТЫ—косматый, лохматый. У лісіцы хвост касматы (Сялец, Чаш. р.).
IКАСМЫЛІ, $б— космы, волосы. Чаго ты распусьціла сваі касмылі? (Баравыя, Куз. р.); КАСНЫ—страмный, скверный, худой. Касны ты! Твая карова дужа касная (Гарадок, Гар. р.).
КАСТАЛОМ, у, м.— 1) ревматизм. Rheumatismus. Каб у цябе касталом уваліўся! (Вядрэнь, Чаш. р.). 2) полынь. Artemisia campestris L. Касталому нарваў (Лужасна, Куз. р.).
КАСТРЫВА, ж.— крапива. Urtica dioica L. На кастрыву апёкся (Барсукі, Аз. р.).
КАСТРЫВЫ — с кострикой. Якое кастрывае атрэп'е! (Кураеды, Беш. р.).
КАСТРЫЦА, ж. — кострика. Набяры кастрыцы йдзе лён. труць (Доўжа, Куз. р.).
КАСУЛЯ, ж.— соха, плуг. Касулю к кавалю павёз (Горкі, Аз. р.).
КАСЦЫ, оў, м.— пояс Ориона. Касцы вунацькі, на тым краі неба (Лужасна, Куз. р.).
КАСЫ — косой. Ах ты чорт касы! (Шкалёўка, Беш. р.).
КАСЬБА, ж.— время сенокоса, сенокос. Ужо настала касьба (Баркова, Куз. р.).
КАСЬНЖ а, м.— 1) лента в косе. Упляла ў косы касьнік (Забалоцьце, Беш. р.); 2) старинный венок невесты, сделенный из бумаги и материи разных цветов. Венчаліся раней у касьніках (Вяжышча, Беш. р.).
КАСЬНІЧЫНА, ж.—тряпочка вплетенная в волоса. Якую ты гэта касьнічьіну ўпляла, дужа нялюбую (Навасёлкі, Сен. р.).
КАСЬЦЕРКА, лс.--мешок. Насыпаць касьцерку мукі (Гравы, Сен. р
Дадатковыя словы
атрэпе, заазере, марянова
25 👁