Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
КАРЭЦ, а,.ж — деревянная подставка внизу сохи на которую одеются лемехи. У маей сахе карэц зламіўся (Мар'янова, Куз. р.); 2) деревянная палочка с дыркой, прикрепляемая к верхнему жернову для вращения. Адарваўся карэц у жорнах (Раманаўка, Сен. р). КАРЭЛЫ — грязный. Карэлы хвартук ляжыць на печы (Запрудзьдзе, Сен. р.). КАСА, ж.— кроме общих значений— селезенка. Касу сьпякла (Гарадок, Гар. Р.). КАСАВАЦЬ, дзс. — вычеркивать, уничтожать. Апяць пачалі касаваць yci законы (Заазер'е, Сен. р.). КАОАВІЛА, К А С А В І Л Ь Н А, КАСАЎЁ, КАСІЛНА, К А СЬ СЕ,*.-деревянная часть косы. Зроб ты новае касавіла (Гарадок, Гар р.). Якая каса такое й касаўё (Чарніца, Лез. р.). Касілна зламаў на куст (Раманаўка, Сен. р.). Прыладзь ты касьсё к касе (Пустыню, Сен. р.). КАСА ВОК, а, л. — плетенная корзинка на чтв. зерна, из которой иногда сеют. Новы касавок прынясі з жытам (Валатоўка, Гар. р.). KACABOKI— косоглазый. £н дужа касавокі (Бешанкавічы, Беш. р.). КАСАЧ, а, ж — заяц. Касач абгрыз дрэва (Лапы, Беш. р.). КАСЕЦ, а, м.— косец. Касцы селі кала кустоў падвячоркаваць (Оўсішча, Сен. р.). KACIK, а, м.— верхний косяк окна. Стукнуў галавой у касік (Дрыкольле, Куз. р.). КАСМАТЫ—косматый, лохматый. У лісіцы хвост касматы (Сялец, Чаш. р.). I КАСМЫЛІ, $б— космы, волосы. Чаго ты распусьціла сваі касмылі? (Баравыя, Куз. р.); КАСНЫ—страмный, скверный, худой. Касны ты! Твая карова дужа касная (Гарадок, Гар. р.). КАСТ АЛОМ, у, м.— 1) ревматизм. Rheumatismus. Каб у цябе касталом уваліўся! (Вядрэнь, Чаш. р.). 2) полынь. Artemisia campestris L. Касталому нарваў (Лужасна, Куз. р.). К А С Т Р Ы В А, ж.— крапива. Urtica dioica L. На кастрыву апёкся (Барсукі, Аз. р.). КАСТРЫВЫ — с кострикой. Якое кастрывае атрэп'е! (Кураеды, Беш. р.). КАСТРЫ ЦА, ж. — кострика. Набяры кастрыцы йдзе лён. труць (Доўжа, Куз. р.). КАСУЛЯ, ж.— соха, плуг. Касулю к кавалю павёз (Горкі, Аз. р.). КАСЦЫ, оў, м.— пояс Ориона. Касцы вунацькі, на тым краі неба (Лужасна, Куз. р.). КАСЫ — косой. Ах ты чорт касы! (Шкалёўка, Беш. р.). КАСЬБА, ж.— время сенокоса, сенокос. Ужо настала касьба (Баркова, Куз. р.). КАСЬНЖ а, м.— 1) лента в косе. Упляла ў косы касьнік (Забалоцьце, Беш. р.); 2) старинный венок невесты, сделенный из бумаги и материи разных цветов. Венчаліся раней у касьніках (Вяжышча, Беш. р.). КАСЬНІЧЫНА, ж.—тряпочка вплетенная в волоса. Якую ты гэта касьнічьіну ўпляла, дужа нялюбую (Навасёлкі, Сен. р.). КАСЬЦЕРКА, лс.--мешок. Насыпаць касьцерку мукі (Гравы, Сен. р
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

атрэпе, заазере, марянова
5 👁
 ◀  / 394  ▶