Ориона. Пара малаціць— каромісла ўжо вісока (Сукрэмна, Сен. p.); 3) палка скрепляющая «вобжы» (гл.) у «сашча» (гл.). Каромысел ў cace нада прыбіць крапчэй (Бабінавічы, Выс. p.). КАРОНА, ас.— солнце. Ужо карона вышла з лесу (Баравыя, Куз. р.). КАРОСТА, ж.— чесотка. Дай ты мне рады, братка, кароста на майго каня напала— ня ведаю, што й рабіць (Пацкава, Сен. р.). К А Р О С Ь Л ІВ Ы —чесоточный. Каросьлівыя рукі (Рудня Аз. р.). КАРОЎНІК, а, ж —скупщик коров. Кароўнік скупляе па дзярэўні кароў (Гарывецк, Сен. р.). К А Р О Ў С Ь К І— коровий. Кароўські гной трэба пад бульбу (Кайтанова, Куз. р.). КАРТЫХЛЯНКА, ас.— цветной платок. Нада абвярцець сваю картыхлянку (Вяжышча, Беш. р.). КАРУЗЬЛІК, a, ж — карапуз; остановившийся в росте. Які ваш сынок карузьлік! (Лужасна, Куз. р.). КАРУНК1, н. — кружева. На ей была спадніца з карункамі (Мікалаёва, Куз. р.). КАРУННЫ—с старой кроной (дерево). Мала машэньнікам хворасту, дык яны началі валіць каруннае дзерава (Касьцюкі, Куз. р). КАРХАВІНЬНЕ, w.— 1) мокрота при кашле. Накархаў кархавіньня усюдах (Стралкі, Беш. р.); 2) лягушечья икра. Люгашкі напускал! кархавіньня (Быкоўшчына, Беш. р.). КАРХАЦЬ, дзс.—харкать, Памрэць, бо кроўю кархаіць (Капланы, Сен. р.). КАРЦЕЦЬ, дзс. — сильно хотеться, беспокоить. Табе карціць сапсаваць новую сукенку (Сукрэмна, Сен. р.). КАРЧАГА, ж.— соломенная посуда для ссыпания зерна, напр.: конопли, льняного семени, крупы и т. п. Высып крупы у карчагу (Жабяньцяі, Куз. р.). КАРЧАВЕШКА, ж.— выкорчеванный пень. Сабяры карчавешак i разьвядзі вогнішча (Каверзіна, Меж. р,). КАРЧМА, ж.— кабак. У старыя годы тут стаяла карчма (Баравые, Куз. р.). У карчму хадзілі піць піва (Баранаўка, Куз. p.). К A P Ш А К, а, м.—ўястреб Accipiter nisus L.; Astur palumbarius L. Каршак дзярэць курэй (Баранаўка, Куз. p.). КАРШ ЭНЬ, я, м.— 1) затылок. Дай яму ў каршэнь (Забору, Сен. р.). Пар. карак; 2) тумак, удар. Во, як накладу табе каршнёў паміж крыльляў! (Лазова, Сен. р.). КАРШНЯК, а, м.—ласточка, Hirundo rustica L „ Hirundo urbica L. Каршнякі ўжо прыляцелі (Селішча, Гар. p.). 1 КАРШ УН, a, м. — коршун. Milvus ater Gm. Каршун ухапіў гусёнка (Раіны, Аз. p.). КАРЫ, ж. —телега для возки сена, снопов. Натта доўгея кары, але добрыі (Санікі, Беш. р.). КАРЫСТАЦЦА, дзс.—пользоваться. Карыстаецца нашай каровай (Оўсішча, Сен. р.). КАРЫСЬЦЬ, ж.— польза. Карысці яму мала з гэтага (Зямковічы, Сен. р.). КАРЫТА, и — корыто. Налі сьвіньням зельля ў карыта (Бешанкавічы, Беш. р.). КАРЭЛКА, ж.— грязнуха. І карэлка-ж, Прузына! (Сялец, Чаш. р
Дадатковыя словы
м.—^ястреб
2 👁