піўся у калюжіну i зьвіхнуў сабе нагу (Ст. Беліца, Сен. p.). Вясёлка з калужыны набіраець вады (Кураеды, Беш, p.). КАЛЮЧКІ, ж, — остро—пестро. Silybum Marianum G&rtn. Калючак нарвала ( А с т р о ў н а, Віц. p.). КАЛЯ — около. Завіваўся мой хмялёчак ды й каля калінкі (Сураж, Cyp. p.). КАЛЯЖЫНА, ж. — палка. Кінь гэту каляжыну (A ў д з e й к а в a, Аз. p.). К А ЛЯН А — жестко, тв е рд о. Тут спаць каляна (Дрыкольле, Куз. р.). КАЛЯНДРА, ж. — к и ш н е ц. Coriandrum sativum L. Каляндра расьцець лі хлеву (Л у ж а с на, Куз. р.). КАЛЯНЕЦЬ, дзс. — становиться твердым, жестким. А маі штаны ад дажджу ўсё калянеюць (Лужасна, Куз. р.). КАЛЯНЫ — жесткий, твердый. Трэба выварыць холст, каб ня быў каляны (Раіны, Аз. р.). КАМАР АЎСЯНЫ, а. м.—луговая долгоножка. Pachyrhina pratensis L. Пара авёс сеяць, аўсяныя камары ужо ёсьць (Бікложа, Беш. р.). КАМАШ, а, м. — б о т и н о к. Цяпер камашы дорага каштуюць (Заронава, Куз. р.). КАМБАЛ, у, м. — рассеянный. Во, сьляпой камбал — ні відзіш? (Гарадок, Гар. р.). КАМЕЛЬ, я, м. — ни ж н я я часть ствола у пня. У гэтым дрэве таўсты камель ( С я н н о, Сен. р.). КАМЕНКА, ж. — каменная печка. Узьлі вады на каменку! (Селішча, Гар. р.). КАМЕНЬНЕ, и. зб. — камни. Я каменьні буду перавазіць на свой хутар (Халамер'е, Аз. р.). КАМЭДЗІЯ, ж. — к о м е д и я, смех. Ой, камэдзія з вас! (Пустынкі, Сен. р.). КАМ ЗА, ае. — неповоротливый. Варочаецца, як камза (Выгары, Куз. р.). КАМІЗЭЛЬКА, ж. — жилетка. Пашыю сабе камізэльку(Бешанкавічы, Беш. р.). КАМЛЕНЬНЕ, н. — мгновение. У вадным камленьні згарэла лазьня (Астроўна, Віц. p.). КАМНЯЛОМ, у, м. — селезеночник переменнолистный. Chrysosplenium aiternifolium L. Камнялому вырві (Бель, Выс. р.). КАМОРКА, ж. — 1) кладовая. У каморцы стаіць збанок малака (Пачаевічы, Чаш. р.);2) комнатка. У нашай каморцы цёпла (Навікі, Беш. р.). КАМОРНІК, а, м. — землемер. Летась каморнік наразаў зямлю. (Стаішча, Чаш. р.). КАМУНІЯ, ж. — коммуна. А што вы нас у камунію ня хочаце? (Навікі, Віц. p.). КАМЫ, оў, ў. — картофельная каша, иногда с горохом, бобом. Упярод зваруць боб, тады бульбу скрэбленную; ўсё ўмесьце стаўкуць у катле i завецца гэта камамі (Альшанікі, Беш. р.). КАМЯГА, ж,— 1) челн, выдололенное из дерева длинное корыто, к которому по обе стороны для устойчивости прикреплены доски. Толькі ці дадуць нам камягу? (Ваяводкі, Віц. p.); 2) карыто поить скот. Гані кароў да камягі! (Сураж, Сур. р.). КАМЯНІЦ А, ж, — к а м е н н о е здание. Наша камяніца ужо бурыцца (Ходцы, Сен. р
Дадатковыя словы
долбленное, халамере
2 👁