піўся у калюжіну i зьвіхнуў сабе нагу (Ст. Беліца, Сен. p.). Вясёлка з калужыны набіраець вады (Кураеды, Беш, p.). КАЛЮЧКІ, ж, — остро—пестро. Silybum Marianum G&rtn. Калючак нарвала ( А с т р о ў н а, Віц. p.). КАЛЯ — около. Завіваўся мой хмялёчак ды й каля калінкі (Сураж, Cyp. p.). КАЛЯЖЫНА, ж. — палка. Кінь гэту каляжыну (A ў д з e й к а в a, Аз. p.). КАЛЯНА — жестко, тв е рд о. Тут спаць каляна (Дрыкольле, Куз. р.). КАЛЯНДРА, ж. — к и ш н е ц. Coriandrum sativum L. Каляндра расьцець лі хлеву (Л у ж а с на, Куз. р.). КАЛЯНЕЦЬ, дзс. — становиться твердым, жестким. А маі штаны ад дажджу ўсё калянеюць (Лужасна, Куз. р.). КАЛЯНЫ — жесткий, твердый. Трэба выварыць холст, каб ня быў каляны (Раіны, Аз. р.). КАМАРАЎСЯНЫ, а. м.—луговая долгоножка. Pachyrhina pratensis L. Пара авёс сеяць, аўсяныя камары ужо ёсьць (Бікложа, Беш. р.). КАМАШ, а, м. — б о т и н о к. Цяпер камашы дорага каштуюць (Заронава, Куз. р.). КАМБАЛ, у, м. — рассеянный. Во, сьляпой камбал — ні відзіш? (Гарадок, Гар. р.). КАМЕЛЬ, я, м. — ни ж н я я часть ствола у пня. У гэтым дрэве таўсты камель ( С я н н о, Сен. р.). КАМЕНКА, ж. — каменная печка. Узьлі вады на каменку! (Селішча, Гар. р.). КАМЕНЬНЕ, и. зб. — камни. Я каменьні буду перавазіць на свой хутар (Халамер'е, Аз. р.). КАМЭДЗІЯ, ж. — к о м е д и я, смех. Ой, камэдзія з вас! (Пустынкі, Сен. р.). КАМЗА, ае. — неповоротливый. Варочаецца, як камза (Выгары, Куз. р.). КАМІЗЭЛЬКА, ж. — жилетка. Пашыю сабе камізэльку(Бешанкавічы, Беш. р.). КАМЛЕНЬНЕ, н. — мгновение. У вадным камленьні згарэла лазьня (Астроўна, Віц. p.). КАМНЯЛОМ, у, м. — селезеночник переменнолистный. Chrysosplenium aiternifolium L. Камнялому вырві (Бель, Выс. р.). КАМОРКА, ж. — 1) кладовая. У каморцы стаіць збанок малака (Пачаевічы, Чаш. р.);2) комнатка. У нашай каморцы цёпла (Навікі, Беш. р.). КАМОРНІК, а, м. — землемер. Летась каморнік наразаў зямлю. (Стаішча, Чаш. р.). КАМУНІЯ, ж. — коммуна. А што вы нас у камунію ня хочаце? (Навікі, Віц. p.). КАМЫ, оў, ў. — картофельная каша, иногда с горохом, бобом. Упярод зваруць боб, тады бульбу скрэбленную; ўсё ўмесьце стаўкуць у катле i завецца гэта камамі (Альшанікі, Беш. р.). КАМЯГА, ж,— 1) челн, выдололенное из дерева длинное корыто, к которому по обе стороны для устойчивости прикреплены доски. Толькі ці дадуць нам камягу? (Ваяводкі, Віц. p.); 2) карыто поить скот. Гані кароў да камягі! (Сураж, Сур. р.). КАМЯНІЦА, ж, — к а м е н н о е здание. Наша камяніца ужо бурыцца (Ходцы, Сен. р