Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
ДЗЯЛЁНКА, ж.— часть. Ёнад сваей дзялёнкі адмовіўся (Лалыкі, Аз. р,). ДЗЯЛІЦЬ, дзс. — делить. Як ёсь, так i нада дзяліць (Альшанікі, Беш. р.). ДЗЯНКІ, оу, ў.--вязанные рукавицы. Мае цёплыя дзянкі (Павульле, Чаш. р.). ДЗЯНЬНІК, а, м. — огороженное место для дневного пребывания скота. Поўны дзяньнік шумы (Бараўляны, Куз. р.). ДЗЯНЦО, н. — донце. Бацька рабіў дзянцо (Сахны, Сен. р.). ДЗЯРБАК, а, ли — пружинная борона. Трэба на сёньня узяць у суседа дзярбак (Навасёлкі, Сен. р.). ДЗЯРБАЧЫЦЬ, дзс. — боронить пружинной бороной. Я ўсё сваю ніву дзярбаком дзярбачыў (Заазер'е Сен. р.). ДЗЯРБ0НІКІ, ДЗЯРОНІКІ, аў, м. — блины из тертого картофеля. Смачныя дзярбонікі (Ст. Сяло, Куз. р.). Пасьнедаў дзяронікамі (Сьвярдлы, Беш. р.). ДЗЯРГАЧ, а, м. — коростель. Crex pratensis Bechst. Дзяргач у жыці рыпае (Касачы, Лёз. р.). ДЗЯРЭЎНЯ, ж.—деревня. Наша дзярэўня вялікая ( К у л і н а п к і, Выс. р.). ДЗЯРКАЧ, а, м. — старый веник. Дай мне дзяркач (Клімавічы, Сен. р.). ДЗЯРЖАНЬНЕ, и,— ручка чего либо. Дзяржаньне ў двойнях зламалася (Сідоры, Меж. р.). ДЗЯРЖАЦЬ, дзс. — держать. Ён дзяржыць дзяцей у цьвіку (Кр. Сяло, Сен. р.). ДЗЯРНО, н. — дёрн. Аблажы клумбу дзярном (Рудня, Аз. р.). Пар. дзёран. ДЗЯРУГА, ж. — 1) вид двойного одеяла из грубого полотна. Пакрый мяне дзяругай (Янавічы, Сур. р.); 2) полог. Апусьці дзяругу, дык мухі ня будуць кусаць (Купіна, Віц. р.). ДЗЯСНА, ж. — десна. У яго апухлі дзясны (Раіны, Аз. р.). ДЗЯСЯТКА, ж.— пятикопеечная монета. Дзясятку за гэта далі (Дубнікі, Сен. р.). ДЗЯСЯТУХА, ж. — кружка. Цяпер піва п'юць большымі дзясятухамі, чым раней г а р э л к у (Сянно, Сен. р.). ДЗЯТВА, зб.— детвора. Не дае дзятваспакою (Пушкары, Сен.р.). ДЗЯТЛІНА, ДЗЯЦЕЛІНА, ж.— дикий клевер. Trifolium pratense L. Там, дзе на пожню пасыпаў залу, вырасла дзятліна (Хацімшчына, Куз. р.). ДЗЯТЛІНА Ж ОЎТАЯ—клевер желтый. Trifolium agrarium L., Т. procumbens L.,T. spadiceum L. Дзятліну жоўтую скупці oro—яны любяць! (Матушова, Лёз. р.). ДЗЯЎБАЦЬ, дзс. — долбить. Дзяцел дзяўбець асіну(Асінаўка, Чаш. р.). ДЗЯЎЧА, ДЗЯЧЫНА, ж.—У девушка. Дзяўчына на ігрышча пашла (Стаішча, Чаш. р.). Дзяўчаты па вуліцы г у л я ю ць (Селядцова, Беш. р.). Д З Я Ц Е Л, a, At. — д я т е л. Dendrocopus major Koch, et D. minor Koch. Дзяцел стукаў у лесе (Ісачкава, Аз. р.У ДЗЯЦЁНАК, a, At. — ребенок. Гэта-ж мой дзяцёнак (Мікалаёва, Куз. р). ДЗЯЩНЕЦ, у, м.—детская болезнь, родимчик. Eclampsia. Ці праўда, што твайго рабёнка 6'ець дзязінец? (Ганкавічы, Беш. р.). ДЗЯЦІНіЦЦА, дзс.— ребячиться. І яна дзяцініцца ў 20 год (Веляшковічы, Лёз. р
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

заазере, пюць
4 👁
 ◀  / 394  ▶