ДЗЯБЁЛЫ—крепкий, дебелый. Ён яшчэ дзябёлы стары (Зямковічы, Сен. р.). Д 3 Я В О Ц К І—девичи. Цяжка была забываць дзявоцкія жарты (Запрудзьдзе, Сен. р.). ДЗЯВОЦТВА, и.—девичьи годы, девичество. Дзявоцтва правила як—нібудзь (Навікі, Віц. р.). ДЗЯВУЛЯ, ж.—дева. Бач, на дзявулю заглядаецца (Лятоўшчына, Куз. р.). ДЗЯВУХНА, ж.—девица. Пакінулі мяне дзявухны мае (Расна, Сен. р.). ДЗЯ ВУШ Ч Ы-холостой. Дзявушчым век пражыў (К а л ы ш к i, Лёз. р.). ДЗЯВЯТНІК, у, м. — девятый четверг после Пасхи. На дзявятніка кірмаш у Чашніках (Пачаевічы, Чаш. р.). ДЗЯГА, ж.— 1) ременный пояс. Бацька купіў дзягу для Цімохі (Сініцына, Віц. р.); 2) тук, жир. Конь не бярэ дзягі (Луб'ева, Аз. р.). ДЗЯПЛЬ, ю, м,— дягиль. Archangelica officinalis L. et Angelica silvsetris L. Палячы яго дзягілем (Горбава, Лёз. p.). ДЗЯГНО, н.— кушанье из конопли, приготовленное в виде киселя. Натаўчы канапёль, змый цёплаю вадой, звары як кісель i будзе дзягно; у яго макаюць бліны (Альшанікі, Беш. р.). ДЗЯДКІ оў, ў.— выступ над задней осью в телеге. Дзядкі мае пакалоліся (Негліца, Гар. р.). ДЗЯД0ЎНІК, у, м. — Cirsium lanceolatum Scop. Hi калі каня дзядоўнікам (Азярэцк, Сен. p.). ДЗЯДУЛЯ, ДЗЯДУЛІЧКА, i, м.~ дедушка. Ці жыве яшчэ твой дзядуля? (Мількавічы, Беш. p.). Дзядулічка ты мой, дзе тыбыў? (Яноўшчына, Беш. p.). ДЗЯДЫ, оў, м,— день поминок. Ён радзіўся перад Дзядамі (Бікава, Сен. p.). ДЗЯЖА, ж.— квашня. На лянусі стаіць дзяжа (Кавалёўшчына, Беш. p.). ДЗЯЖАНЬНЕ, н.— битье ремнем. Забыўся ўжо на дзяжаньне (Горбава, Лёз. p.). ДЗЯЖЫЦЬ, дзс.—бить ремнем. Пакінь ужо яго дзяжыць! (Амільлянова, Лёз. p.). ДЗЯДЗІНА, ж.—жена дяди. Ай, якая твая дзядзіна добрая, прістатная! (Макеенкі, Аз. p.) ДЗЯДЗЬКА, i, м.—дядя. Браты маей маткі ці бацькі даводзяцца мне дзядзькамі (Дужчына, Куз. р.). ДЗЯК, а, м,—псаломщик. Усё яшчэ дзякам служыць (Дубнікі, Сен. р). ДЗЯКАВАНЬНЕ, н.~ благодарение. Дзякаваньне богу, мы цэлы засталіся (Дабрамысьль, Лёз. р.). ДЗЯКАВАЦЬ, дзс. — благодарить. Дзякуй гэтаму чалавеку (Калышкі, Лёз. р). ДЗЯК0ВІЧ, а, м.— сын псаломщика. Дзяковіч неграматны застаеццаў(Веляшковічы, Лёз. р.). ДЗЯК0ЎНА, ж. — дочь псаломщика. Дзякоўну замуж узяў (Веляшковічы, Лёз. р.). ДЗЯКОЎСТВА, и.— с л у ж б а псаломщиком. На дзякоўстве цяпер дрэнна жывецца (Веляшковічы, Лёз. р.). ДЗЯКОЎШЧЫНА, ж.— сбор подаяния духовным. Дзякоўшчыны цяпер ня шмат зьбярэш (Амільлянова, Лёз. р.). ДЗЯКУЙ, вкл,— спасибо. Дзякуй табе, мая родненькая (Расна, Сен. р
Дадатковыя словы
застаецца^(веляшковічы, лубева, і—девичй
2 👁