Хай мне тое, што я табе зычу (Сініцына, Віц. p.). ЗЬБЕГАЦЬ, дзс. — с б е г а т ь. Атвечаркам зьбегаю за зельлем (Кавалёўшчына, Беш. р.). ЗЬБЕГЧЫ, дзс—сбежать. Л укуціны ёркі зьбеглі (Старына, Беш. р.). ЗЬБІВАЦЦА, дзс, — сбиваться. Конь з дорогі зьбіўся (Застадольле, Сен. р.). ЗЬБІРАНЬНЕ, н. — сбор. Пачалося зьбіраньне людзей (Дзямідавічы, Чаш. р.). ЗЬБІРАЦЦА, дзс. — собираться. Мужыкі к нам часта зьбіраліся (Рудня, Аз. р.). ЗЬБІРАЦЬ, дзс.— собирать. Пойдзем зьбіраць дурніцы (Aciнаўка, Беш. p.). ЗЬБІЦЦА, дзс. — кроме общего значения — обеднеть. 3 хазяйства зьбіцца нядоўга (Вы г ары, Куз. р.). ЗЬБЯДНЕЦЬ, дзс. — обеднеть. Алі пан зьбяднеў, дык ходзіць абшарпаны (Замошша, Сен. р.). ЗЬБЯЛЕЦЬ, дзс. — побелеть, побледнеть. Зьбялеў, як ліпіна, i ў хату ўбег ад сабак (Запрудзьдзе, Сен. р.). ЗЬБЯНТЭЖЫЦЦА, дзс.—с толку сбиться. Ад вялікіх хлапот ня дзіва зьбяньтэжыцца (Абрэзкава, Сен. р.). ЗЬВЕКУ — испокон веков. Зьвеку ў нас такі парадак (Лужасна, Куз. рЛ. ЗЬВЕРАБОЙ, ю, м.— зверобой. Hypericum perforatum L. Зьверабой на лузе лі вас згіашла (Карма, Віц. р.). ЗЬВЕРАДОБНЫ—жадный. Наш Янка эьверадобны (Чарнагосьці, Беш. р.). ЗЬВЕРЧАНЫ — скрученный, свернутый. Скручаны, зьверчаны ўею хату абскакаў (венік) (Бешанкавічы, Беш. р.). ЗЬВЕСТКА, ж. — весть, известие. Звесткі ад Пятрака прывёз (Гарадок, Гар. р.). ЗЬВЕСЬЦІ, дзс. — 1) свести. Гэты цябе гуселькі з умазьвядуць (Яноўшчына, Беш. р.). Сатана зьвядзець ісакала (Запрудзьдзе, Сен. р.); 2) сбыть. Зьвёў усё хадзяйства, як піць стаў (Лужасна, Куз. р.). ЗЬВЕСЬЦІСЯ, дзс. — 1) известись. Нешта ты Янка дужа зьвёўся (Стралкі, Беш. р.;; 2) вывестись. У мяне сьвіньні зусім зьвяліся—звод нейкі напаў (Лужасна, Куз. p.). ЗЬВІХ, y, м. — вывих. Зьвіх у плячэ не даець яму работаць (Пятніцкая, Беш. p.). ЗЬВІХНУЦЬ, дзс.— вывихнуть. Зьвіхнуў я сабе сяньня ножаньку (Сьліжыкі, Куз. p.). ЗЬВЯГА, ж.— неотвязный лай, болтовня. Воўк сабакі не баіцца, але зьвягі ня любіць (Расна, Сен. p.). Вядзе i вядзе сваю зьвягу, i канцаей няма(Гарывецк, Сен. p). ЗЬВЯГАЦЬ, дзс. — неотвязно лаять, болтать. Сабака зьвягаў, зьвягаў ды i кінуў. Баба зьвягала, зьвягала, ды i пашла ўпрочкі (Пятніцкая, Беш. p.). ЗЬВЯГЛІВЫ — придирчивый, бранчливый. Зьвяглівая баба твая жонка (Доўжа, Куз. p.). ЗЬВЯНУЦЬ, дзс.—свянуть. Капуста ад жары зьвянець (Прусаўкі, Аз. p.). ЗЬВЯЗАЦЬ, дзс.— 1) связать. Там вяроўкі зьвязалі (Альшанікі, Беш. p.); 2) крепко задуматься. Аб кім ты галоўку зьвязала, маліся богу, што ён твае рукі разьвязаў! (Руць, Чаш. р.). ЗЬВЯРНУЦЦА, дзс. — обратиться. Зьвярнісь да Стахвана, ён табе ў гэтым паможа (Селядцова, Беш. р