ЗРАЗУМЕЛА — понятно. Яму што ні кажы — усё зразумела (Бешанкавічы, Беш. р.)... ЗРАНКУ.ЗРАНЬНЯ — с утра. Ён зранку пашоў у лес (Вішні, Выс. р.). Зраньня яшчэ нічога ня еў (Стралкі, Беш. р.). ЗРЭБНША, ж.— 1) грубое полотно из льняного волокна худшего сорта. Сарочак са зрэбніны ня шыюць /Лужасна, Куз.р.); 2) худший сорт льняного волокна. 3 зрэбніны трэба выткаць на дзяругі (Сяркуці, Сен. р.). ЗРЗБНЫ — сделанный из худшего льняного волокна. Чаму зрэбная ў цябе кофта? (Пушкары, Сен. р.). ЗРЭБ 'Е, н.—грубое полотно из льняного волокна худшего сорта. Вытчым кужэль, тады зрэб'е (Пятніцкая, Беш. р.). Пар. зрэбніна. ЗРЭЗАЦЬ, дзс. — спилить. Я зрэзаў бярэзіну (Баранаўка, Куз. р.). ЗРЭНКА, ж. — зрачок. УБазыля сапсуванае зрэнка (Ульлянавічы, Сен. р.). Пар. зенкі. ЗРУБ, а, м. — сруб. Зруб новы паставіў (Навікі, Віц. р.). ЗРУДЗЕЦЬ, дзс. — пожелтеть, загрязниться. Зрудзеў за дзьве нядзелі, як баран (Сукрэмна, Сен. р.). ЗРУЙНАВАЦЬ, дзс. — разрушить, уничтожить. Зруйнаваў усё дашчэнту (Доўгае, Беш. р.). ЗРУЦЩЬ, дзс. — с д в и н у т ь, соросить. Трэба яго зруціць з мейсца (Сялец, Чаш. р.). ЗРУЧНЫ — удобный, ловкий. Зручнае касьсё ў тваей касе (Лужасна, Куз. р.). ЗРУШЫЦЦА, дас. сдвинуться. Мархва два гады хварэіць жыватом, ніначы залатнік зрушыўся (Пацкава, Сен. р.). ЗРУШЫЦЬ, дзс.—вдвинуть. Нам ня зрушыць гэтага ганка (Лужасна, Куз. р.). ЗРЫНУЦЦА, дзс. — у п а с ть стремглав. Глядзі, хлопча, ня зрынься (Гравы, Сен. р.), ЗУБЕЦ, а, м. — крючек для ловли налимов. Цяпер харашо беруцца на зубцы мяні (Чарніца, Лёз. р.). ЗУЙ, я, м. 1) хитрец. Ты ў гэтага зуя што найдзеш! (Вейна, Сен. р.); 2) тщедушный. Куды ён гож еты зуй? (Баравыя, Куз. р.); 3) кулик перевозчик. Astitis hypoleucos L. Зуёўстраляў(Слабодка, Куз. p.). ЗУНДАЛЬ, я, м. — большой ленивый человек. Ходзіць, як зундаль i нічога ня робіць (Moкавічы, Чаш. p.). ЗУСІМ — совсем. Штакет зусім разламаўся ( Ш а р ы п і н а, Беш. p.). ЗУХ, y, at. — ухарь. Якім ён стаў зухам! (Пачаевічы, Чаш.p.). ЗЫБКА, ж. — люлька. Палажы дзіцё ў зыбку (Асіпова, Аз. p.). ЗЫБКІ— зыбкий. Якое гэта месца зыбкае! (Азярэцк, Сен. p.). ЗЫКАЦЦА, дзс. — бегать от укуса оводов. Будзіць дош—каровы зыкаюцца (Берашоўцы, Беш. р.). ЗЫКІ, оў, м. — беганье коров от укуса оводов. Цяпер зыкі пачаліся—-трудна будзець упасьціць (Бель, Выс. рДЗЫРКІ — резкий, холодный. Сягоньня зыркае надвор'е (Стаішча, Чаш. р.). ЗЫЧЛ1ВЫ — доброжелательный. Ён дужа зычлівы чалавек (Горбава, Лёз. р.). ЗЫЧНА — громко. Як ёнкрычыць зычна! (Азярэцк, Сен. р.). ЗЫЧЫЦЬ, дзс.— желать. Ня зыч дурноя (Луб'ева, Аз. р