ЗВ0НКІ— звонкий. Міколавы цымбалы дужа звонкіі (Астроўна, Віц. p.). ЗВУЧЫЦЬ, дзс.—приучить. Звучыў яго біцца, дык цяпер цярпі сам (Калышкі, Лёз. p.). З В Ы К А Ц Ц А, З В Ы К Н У Ц Ь, дзс,— привыкать, привыкнуть. Я троху звыкся з працай (Русінава, Сен. p,j. Наша цялушка звыкла ў авёс бегаць (Глебаўск, Сен p.). ЗВЬІЧАЙ, ю, м.—обычай. Гэта у нас такі звычай, што маладуха плачыць (Пятніцкая, Беш. р.). ЗВЫЧАЙ НА) ЗВЫ Ч—обыкновенно. Звычайна i ў нас на кірмашы іноды 6'юцца (Лужасна, Куз. р.). Звыч яно робіцца з гіпсу або з мрамару (Прыгунова, Cip. р.). м ЗВЫЧАИНЫ — обыкновенный. Звычайная кабета (Нов. Сяло, Беш. р.). ЗГАДЗЩЦА, дзс. 1) согласиться. Ён згадзіўзя на гэтаахвотна (Міхалпольле, Сен. р.); 2) наняться. Работнік згадзіўся на год (Оўсішча, Сен. р.). ЗГАЛЕЦЬ дзс.— обнищать. Ляксей наш саўсім згалеў (Прусаўкі, Аз. р.). ЗГАНАШЫЦЬ дзс.— собрать. Ванька зганашыў сабе дроў (Ходцы, Сен. р.). ЗГАНЩ Ь, дзс. — опорочить, охулить. Зганілі цябе зусім у нас (Кузьміно, Сен. р.). ЗГАНЯЦЬ, дзс.— сгонять. Калі сьнег згоніць. (Лятоўшчына, Куз. p). ЗГАРЭЦЬ, дзс.—сгореть. Каб табе згарэць, чорту крывому! (Сянно, Сен. р.\ Ад сонцу усё згарэла (Лапыкі, Аз. р.). ЗГАРОДА, ж.— 1) изгородь. Лошадзі зламалі згароду (Рудня, Аз. р.); 2) неуклюжий. Лнк. Згарода ты праклятая! (Латышы, Беш. р.). Пар. азгарода. ЗГАТАВАЦЦА,?зс.-свариться. Крупеня добра згатавалася (Кузьмино, Сен. р.). ЗГВАЛЦІЦБ, дзс. — изнасиловать. Хлопец Марыльку згвалціў (Латыгаль, Сен. р.). ЗГВЫЛЩЬ, дзс. — плакать, выть. Нечага табе згвыліць: не пакрыўджана ты тут (Папкі Цяпінскія, Чаш. р.). ЗПНУЦЬ, дзс.—пропасть. Дзе ты згінуў? (Доўжа, Куз. р.). ЗГЛАМАЗЬДЗЩЬ, дзс— плохо сделать. Хату згламадзіў, што нікуды ні гадна (Казакі, Куз. р.). ЗГЛУМЩЬ, ў.--испортить. Ён зглуміў гэта дзераўцо (Будна, Сен. р.). ЗГНАЩ Ь, дзс.—сгноить. Згнаілі сена ў пуні (Лужасна, Куз. р.). ЗГНЩЬ, дзс — сгнить. Замёт ужо згніў (Дворышча, Беш. р.). ЗГОДА, ЗГОДНАСЫДЬ, ж.—согласие. Яны жывуць у згодзе (Сянно, Сен. р.).Няма ў іх хаці згоднасьці— брэшуцца (Калышкі, Лёз. p.). ЗГОДНА— 1) согласно. Усе яны згодна жывуць каторы год (Чашнікі, Чаш. p.); 2) годно. На што ўжо згодна ета ісьцёпка? (Халамер'е Аз. p.).. ЗГОЙШЫЦЬ, дзс.— потерять по недосмотру. Дзе ты згойшыў яго? (Луб'ева, Аз. р.). ЗГОНБНІК, а, м.— 1) старший пастух. Згоньнік з падпаскамі пасьцьвіў ст а т а к (Путрына, Беш. р); 2) овинная метла. Дай згоньнік згарнуць мякіну з абмалочанага хлеба (Веляшковічы, Лёз. р.). ЗГРАБНЫ — стройный. Зграбныя хлопцы ёсьць у Застадольлі (Машчоны, Сен. р
Дадатковыя словы
лубева, халамере
5 👁