ЗАБРУДЗЯНІЦЦА, дзс. — загрязниться. Г а р л ач с а ў с ім забрудзяніўся (Чашнікі, Чаш.р.). ЗАБУБНІЦЬ, дзс.—заворчать. Апяць забубніў сваё ( Н а в і к і, Віц. p.). ЗАБУРЫЦЦА, дзс.-обрушиться. Трысьцен згніў i забурыўся (Заварацыде, Сен. p.). ЗАБУРЧАЦЬ, дзс.—заворчать. Забурчаў сабака — нехта йдзе (Стасева, Выс. p.). ЗАБЫВАЦЦА, дзс.—забывать. Я й забыўся, што ён сказаў (Чашнікі, Чаш. p.). ЗАБЫЛЬ — вдоволь. Ён мае забыль хлеба (Берасьні, Беш. p.). ЗАБЯЛЯЦЬ, дзс,—приправлять молоком. Поснае ядзім: нечым забяляць (Мяжа, Меж. p.). ЗАВАБЛЕНЫ — заманенный. Двох завабленых ваўісоу забілі (Красьніца, Чаш. p.). ЗАВАДНЫ—сварливый. Ніхто ня думаў, што ён такі завадны чалавек (Чыпуліна, Сен. p.). ЗАВАЖЫЦЬ, дзс. — стать весить. Мой парсюк заважыў 10 пудоў (Храпавічы, Куз. p.). ЗАВАДЗІЦЬ, дзс.—повредить. Сёньня не завадзіць пасеяць жыта (Косы, Віц. p). ЗАВАДЗКІ—племенной. У яго коні завадзкія ( К а н а в а л а в а, Куз. p.). ЗАВАЙСТРЫЦЬ, ў. — заострить. Завайстры карандаш (Оўсішча, Сен. p.). ЗАВАЛ, у, At., ЗАВАЛА, ж,— деревянная или железная дверная задвижка. Запрі дзьвері на завал (Жабяньцяі, Сур. р.). І завалу адламалі ў хаце (Дзяды, Cip. р.). ЗАВАЛІЦЦА, упасть. Яна пайшла на вуліцу — можа там завалілася (Яноўшчына, Беш. р.). ЗАВАЛКІ, ж.— 1) железы. У дзядзіны за вушмі завалкі (Навікі, Беш. р.); 2) болезнь желез. Adenitis. Яго сьціснулі завалкі (Сянно, Сен. р.). ЗАВАЛОЖВАЦЬ, дзс.—заправлять. Завалож кашу салам (Навасёлкі, Сен. р.). ЗАВАЛЯШЧЫ — негодный к употреблению. Пасек заваляшчую саху (Сянно, Сен. р.). ЗАВАНЬ, ж. — залив. Трэба прайсьці з браднём у тый завані (Падбярэзьзе, Віц. р.). ЗАВАРАЖКІ, и. — ворота из отдельных жердей. Не забудзь залажыць заварашкі (Луб'ева, Аз. р.). ЗАВАРВАЦЬ, ЗАВАРЫЦЬ, дзс.—закаливать, закалить. Заварыў тапор у кузьні (Лужасна, Куз. р.). ЗАВАРКА, ж.—закалка. Заварка етага каваля нічога ня варта (Калышкі, Лёз р.). ЗАВЕДАНЬНЕ, «. — заведывание. Пад яго заведаньнем тое сталася (Лужасна, Куз. р.). ЗАВЕРТА, ж.— веревка, которой привязана оглобля к саням. Парвалісь заверты ў дарозе (Янавічы, Сур. р.). ЗАВЕСА, ж. — пластинка на крючках у двери. Трэба прыбіць завесы к дзьверам (Рудня, Аз. р.). ЗАВЕЯ, ж. — мятель. Сёньня была завея; многа навалілася сьнегу (Глебаўск, Сен. р.). ЗАВІДНА — засветло. Мы выехал! завідна, алі да сонца (Ісачкава, Аз. р.). ЗАВІДНА — завидно. Завідна пазірае на мае мяшкі (Лужасна, Куз. р.). ЗАВІДУШЧЫ — завистливый. Наш поп дужа завідушчы (Ст. Сяло, Куз. р.). Віцебскі краевы слоунік