ДУРАТА, ж.—глупосьь. Дурата на яго напала (Сянно, Сен. р.). ДУРЭЦЬ, дзс.—шалить, проказничать. Андрэй, ня дурэй— хвартух падзярэш: мне татулька купіў, каб Янулька любіў (Запрудзьдзе, Сен. р.). ДУРНАП'ЯН, у, т. — плевел опьяняющий. Lolium temulentum L. Наеўся бліноў з дурнап'янам, дык чуць не памёр (Пустынкі, Сен. p.). ДУРНІЦА, ж.— глупая. ЦІ ж яна зробіць, дурніца ета? (Пагост, Cip. p.). ДУРНІЦЫ, ж. — голубика. Vaccinium, uliginosum L. Наеўшыся дурніц у ва мху можна здурнець на палавіну дня (Вядрэнь, Чаш. p.). ДУРНЫ - глупый. Дурны ты, як баран! (Гарывецк, Сен. р.). ДУРОНЫ—избалованный, шаловливый. f дуроная-ж наша Надзька! (Янкі, Беш. р.). ДУРЫЦЬ, дзс. — одурачивать, обманывать. Ня дуры ты яго галавы (Пустынкі, Сен. р.). ДУХ, у, м.— пар в бане. Сёньне ў бані многа духу й вады (Пустыню', Сен. р.). ДУХАТА, ж. — невыносимая жара. Духата вялікая у хаці— адчыні дзьверы (Сьліжыкі, Куз. р.). ДУХМЯНЫ — душистый. Гэты цьвяты дужа духмяныя (Заазер'е, Сен. р.). ДУЧКА, ж. — оловянный или глинянный шарик для игры, состоящий в том, что игроки поочередно бросают шесть шариков в небольшую ямку в земле; бросивший четное число выигрывает. Гуляючы у дучкі час правёў (Вішкавічы, Чаш. р.). ДУШАГУБ, ДУШАГУБНІК, а, м. — убийца, разбойник. Гэты душагубнік не даець мне жыць (Вейка, Сен. р.). Душагуба арыштавалі (Храпавічы, Куз. р.). ДУШАНЬНЕ, н.— божба. Ніхто яго душаньню ўжо ня верыць (Асінаўка, Выс. р). ДУШНА — жарко, душно. У хаці дужа душна (Угляны, Куз.р.). ДУШЫЦЬ, дзс.— кроме общего значения: 1) притеснять. Душылі настады ўсякаю работаю (Ходцы, Сен. р.); 2) заставлять. Душні, каб зробіць (Макеенкі, Аз. р). ДУЯ, ж.— вьюга, метель. Учора была вялікая дуя (Стралкі, Беш. р.). Д'ЯБАЛ, а, м. — дьявол. А д'ябал яго ведае (Дубнікі, Сен. р.). ДЫ, за. -д а. Вялік пень, ды дурэнь (Ст. Беліца, Сен. р). ДЫБА, ж, —столб у колодца, на котором висит крюк для вытаскивания воды. Наша дыба дубовая (Пяцігарск, Беш. р.). ДЫБА—дыбом. Конь дыба, ды пад сябе Янку (Пустыр, Cip. р.). ДЫБАНЬНЕ, н. — медленная слабая походка. Як етакае дыбаньне, дык лепш сядзець (Рудня, Меж. р.). ДЫБАЦБ, дзс. — медленно брести. Архіп дыбаець дадому (Сянно, Сен. р.). ДЫК, зл.~ так. Калі грошы няма, дык падушка пад галавой ня верціцца (Алексінічы, Сен. р.). ДЫЛДА, at.— худой, высокий человек. На што згодзен такая дылда? (Русінава, Сен. р.). ДЫЛІ—когда. Дылі я была, дык яны яшчэ спалі (Доўгае, Беш. р.). ДЫМКА, ж.—узор полосками на ткани. Буду ткаць у дымкі (Заазер'е, Сен. р.). ДЫМНІЦА, ж.—курная хата. Мы раней жылі у дымніцы (Веляшковічы, Лёз. р.). ДЫРДЗІЦЦА, дзс.— вытягивать ноги при смерти. Ужо й дырдзіцца пачаў (Сянно, Сен. р