Віцебскі краёвы слоўнік (1927). М. І. Касьпяровіч

 ◀  / 394  ▶ 
ДРАЧ, а, м. — 1) коростель. Crex pratensis Bechst. Драч заўсёды крычыць у жыце, або ў пожні (Пацкава, Сен. р.); 2) кнут. Вазьмі драч з сабой, тады каняга лепш пабяжыць (Вяжышча, Беш. р.). ДРАЧКА,:*:.—1) кухонная терка. Зьцзяры бульбу на драчку (Лень на, Сур. р.); 2) щетка с деревянными или железными гвоздями, на которой чешут лен. На гэтай драчцы ўжо ня спусьціш лёну (Шч-арбакі, Cip. р.). ДРАЧОНА, ж. — лепешка из сырого картофеля с салом. Госьці елі драчоны (Асіпова, Аз. р.). ДРАЧЫ ЦЬ, дзе.—ласкать, нежить. Матка дрочыць сваю дачку (Луб'ева, А з, р.). ДРЭВА, «.—дерево. Якое дрэва такі й клін (Стар. Беліца, Сен. р.). ДРЭННА — плохо. Мая ёуня дрэнна сушыць ( С е м я н ц о в а, Беш. р.). ДРЭННЫ -плохой. Ад Гарыўца да Каралевіч дранная дарога (Гарывеик, Сен. р.). ДРЭНЧЫЦЬ, дзе. — 1) беспокоить. Цябе нейкія чэрці дрэньчуць (Стрэлішча, Беш. р.); ў з а болевать. Мой хлопчык нешта стаў дрэньчыць, мусіць прастудзіўся (Ст. Беліца, Сен. р.). ДРЭНЬ, ж. — дрянь. Дрэнь, а ня чалавек (Вярхоўе, Беш. р.). ДРЭНЬНЕНЬКІ — плохенький. Сукно зусім дрэньненькае (Лукашоўка, Беш. р.). ДРОБЕЗЬ — 1) мелочь. Hi забыўся дажа гэту дробізь (Нямойта, Сен. р.); 2) мелкий скот. Шльнуй, каб дробіз ня быў у ерыне (Аўхіменкі, Беш. р.). ДРОБНЕНБКІ-—очень мелкий. Сена дробненькае— з дзятлінкай (Яноўшчына, Беш. р.). ДРОБНЫ — мелкий. Састаруюць маладу дробныя дзетачкі (Яноўшчына, Беш. р.). ДР08Ы, и.—дрова. Надаехаць у дровы (Лалыкі, Аз. р.). ДРОГІ, ж.—телега для возки снопов. Дайце вы мне дрогі прывясыді жыта с поля (Спасская, Cip. рЛ. Д Р О ЗД, а, у, м. — 1) дрозд. Turdus(po3Hbw віды).3абіў дразда (Лужасна, Куз. р.); 2) горец земноводный. Polygonum amphibium L. У гародзе расьце шмат дрозду (Караліна, Беш. р.). ДРОНДЖЫКІ, ж.—ўтелега для возки бревен. Ложыць брэўно на дронджыкі (Бікложа, Беш. р.). ДРОТ, у, м.— проволока. Ластаўкі сідзяць на дроце (Ходцы, Сен. р.), ДРУГАВЕЙКА, ж. — худшие, мелкие семена, полученные при вторичном веянии. У меня другавейкі вышла 2 гарцы (Лясьнікі, Сен. р.). ДРУГАДЗІЧКА, ж.—двухлетняя телка. Другадзічку ваўкі задавілі (Мікалаёва, Cip. р.). ДРУГАК, а, м.—двулеток. Бальшэнны другак (Лужасна, Куз. р.). ДРУГІ—второй. У другей вёсцы 45 хат (Латышы, Беш. р.). ДРУЖКІ, аў, м. — парни, сопровождающие жениха едущего за невестой. Дружкі з маладзенцам паехалі за маладухай (Альшанка, Чаш. р.). ДРУЖ ЬШ А, зю.—гости жениха или невесты. Дружыны цэлы двор на вясельлійка панаехала (Алексінічы, Сен. р.). ДРУЗЛЫ — обрюзгший. Наш Іванька дужа друзлы (С я н н о, Сен. р.). ДРУК, у, м.— печать. Друк нічога ня варт — цёмны (Лазукі, Чаш. р
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

ж.—^телега, лубева
8 👁
 ◀  / 394  ▶