ДРАБЯЗА, ДРАБЯЗГА, ж.— мелочь. Пабяжы на ток сабраць драбязу (Пяцігарек, Беш. р.). Драбязгу аддай коням (Навікі, Беш. рЛ. ДРАГБА, а*г.~топь. У гэтым балоце такая драгба, што i вылесьці ня можна (Аськершчына, Беш. р.). ДРАЖ АКА, (ДРЫЖАКА), ж,— дрожь. Зьлез я з печы, дык як узяла мяне дражака! (Вядрэнь, Наш. р.). Дрыжака мяне бярэад холаду (Пажарышча, Беш. р.). ДРАЖКА, ж. —- трясина. Там дражка такая, што не прайці (Чараўкі, Сен. р.). ДРАЖ НЩ Ь, дзс. — дразнить. Дражняць яго дзеці (Р уд н я, Аз. р.). ДРАКА, ж — 1) железный инструмент на подобие циркуля для более плотного припуска бревна во время постройки. Вазьмі драку-будзем рубіць хату (Сьвеча, Беш. р); 2) выемки в бревнах произведенные вышеуказанным инструментом для более плотного прилегания друг к другу. Каб бярвеньні шчытна прыхадзіліся адно к аднаму—выбіраюць драку (Асінаўка, Беш. р.). ДРАЛА—бегом, ён за намі, а мы—драла (Выгары, Куз. р.) ДРАНІЦА, ДРАНКА, ж. — колотая дощечка для покрытия крыш. Хата накрыта драніцамі (Мікалаёва, Куз. р.). Страха пакрыта дранкамі(Падрэзы, Чаш.р.). ДРАНКУЛЬКА, ж.— вид дроби, небольшая пуля. Аддай мне еты дранкулькі, а я табе дам пораху (Баравыя, Куз. р.). ДРАНЦЬВБЛЫ i— окоченелый. Зусім дранцьвелы ад холаду (Aciнаўка, Выс. р.). ДРАНЦЬВЕЦЬ, дзс.—коченеть, деревянеть. Нядобра сядзець— нага дранцьвее ( А л е к с і н і ч ы, Сен. р.). ДРАПАК, а, м. — 1) пружинная борона. Астап мае драпак (Вішкавічы, Чаш. р.). Пар. дзярбак; 2) танец. Чаго ты ня граеш драпака? (Яноўшчына, Беш. р.). ДРАПАКА ЗАДАВАЦЬ — удирать бегом. Прыдзецца драпака задаваць (Доўгае, Беш. р.). Д Р А П А Н У Ц Ь, дзс. — быстро удрать. Як драпанулі ў лес! (Доўгае, Беш. р.). ДРАПАЦЬ, ўзс.—царапать. Кот усю ноч драпаў (Выгары, Куз.р.). ДРАПЕЖНЫ—хищный, грабительский. Драпежны гэты воўк (Касьцюкі, Куз. р.). ДРАПНІК, а, м.—арапник. Як выдзьвінуў яго драпнікам! (Прыгаўкі. Cip. р.). Д Р А Т А В А НЫ — свитый из шести и более частей. Я зьвіў сабе дратаваную пугу (Сянно, Сен. р.). ДРАТАВАЦЬ, дзс. — топтать. Коні дратуюць Апанасава жыта (Чараўкі, Сен. р.). ДРАТВА, ж.—толстая сапожная нитка. Падай мне дратвы— трэба боты шыць (Сянно, Сен. р.). ДРАТЫ—дранный. Драты луб сушылі (Пяцігарск, Беш. рЛ. ДРАЦЦА, дзс. - 1) лезть. У нашай Стахванеі пуза дзярэцца на нос (Азярэцк, Сен. р.); 2) врываться. Сабака дзярэцца з будкі (Астроўна, Віц. р.). Д Р А Ц ІН А, ж. — проволока. Дужа мяккая драціна (Аськершчына, Беш. р.). ДРАЦОЎКА, ж.—лопата. Тутацькі трэба драцоўка (Навасёлкі, Сен. р.). ДРАЦЬ, дзс.— 1) драть, рвать. Не дзяры сарочкі (Лятоўшчына, Куз. р.); 2) царапать. Ён мне дзярэць цела (Сянно, Сен. р.). Віцсоскі краёвы слоунік
Дадатковыя словы
віцсбскі
6 👁