ДОНЬКА, яе.—доченька. Дасьць бог доньку, дасьць i дольку (Бесьцьвена, Сен. р.). ДОР, у, м.— 1) дранка. Дорам крыюць стрэхі (Стаішча, Чаш. р.); 2) жир от внутренностей. Многа дору было з кабана (МІкалаёва, Куз. р.). ДОСЫ ЦЬ, ДОС, ДОСІЦБ— довольно. Дос табе тут стаяць! (Сянно, Сен. р.;. Досіць сьпіну гнуць! (Рыбчына, Cip. р). Досыць есьці клёцкі (Верацейка, Куз. р.). Досаць табе крычаць! (Дрыкольле, Куз. рЛ. Досьць табе илакаць! (Рудня, Аз. р.). ДОСЬВЕТА - до рассвета. Коні яшчо досьвіта выведзены ў поле (Суднікі, Куз. р.). Заўтра досьвіту выедзем (Рашы, Аз. р.). ДОЎГ, а, м.— долг. Доўг мой вялік J Мішкава, Куз. р.). ДОЎГА—долго. Доўга ты там быў (Навікі, Віц. p.). ДОЎГІ — длинный. Якая вырасла доўгая трава (Прусаўкі, Аз. p.J. Пар. даўгі. ДОЎЖЫЦЬ, дзс.— удлиннять. Кінь доўжыць—ужо хопіць (Aciнаўка, Выс. р.). ДОХЛЫ—дохлый, болезненный. Зусім дохлы ўжо твой дзядзька (Госьміра, Сен. р.). Д О ХТАР, а, м,—доктор. Дохтар пріхадзіў i глядзеў (Навікі, Віц. p.). ДОХТАРКА, ж. — женщинаврач. Дренна лечыць наша дохтарка (Лалыкі, Аз. p.). ДОШ КА, ж.—доска. Дай сюды дошку (Ісачкава, Аз. р.). Д О Ш Н ІК, а, лі. — большая кадка. У дошнік аўса насыпалі (Барсукі, Аз. p.). ДРАБАК, а, м. — пружинная борона. У нас ёсьць свой драбак (Бачэйкава, Беш. р.). Пар. дарбун, дзярбак. ДРАБІНА, ле.-лестница. Куды паставіў драбіну? (Навасёлкі, Сен. p.). ДРАБІНКА, «в.—кусочек. А ні драбінкі солі ( Д а б р а м ы с ь л ь, Лёз. p.). ДРАБІНКІ, ж. — телега. Запражы каня ў драбінкі (Навікі, Беш. p.). ДРАБІНЫ,;йе.—1)большая телега для возки сена. Янка ў драбінах паехаў за сенам (.Сьвеча, Беш. р.); 2) остов телеги без колес. Да гэтых драбінаў добрый каткі—дык i паехаў (Ганкавічы, Беш. р.); 3) лестница прикрепленная к стене, за которую закладывают корм скоту. За драбінамі яшчэ ляжыць сена(Пятніцкая, Беш. р.). ДРАБКІ, ж.—легкая повозка. Хто табе зрабіў гэтыя драбкі? (Сянно, Сен. р.). ДРАБНІЦА, ж. —т мелочь. Ён помніць усякую драбніцу (Сянно, Сен. р.), Д Р А БН ІЦ Ь, дзс. — дробить, мельчать. Не драбні вельмі солі— буйная спарней ( А с т а ш о в а, Чаш. р.). ДРАБНЕЙ — мельче. Драбней нада скрышыць шчаўе (Вярхоўе, Беш. p.). ДРАБНЕЦЬ, дзс. — мельчать. Нешта пачалі авечкі драбнець (Каўлякі, Беш. р.). ДРАБНЯЧКОМ — часто, очень мелко. Драбнячком польку гуляў (Стаішча, Чаш. p.). ДРАБОК, а, м. — маленький кусочек. Дай драбок солі (Доўгае, Беш. р.). ДРАБЫ, гг.—1) телега, дроги. На драбах сена не прывязеш (Кляшчыно Беш. р.); 2) ребра. Яго конь худы, аж драбывідаць (Алексінічы, Сен. р
6 👁