ГРЫ Б, а, ' ж — гриб. У нас ядуць грыбы: апенкі, варушкі, ваўнёнкі, сураежкі, грузды, барвікі, бабкі, падасінавікі, рыжыкі, мышырнікі, рашотачкі, казлы, добра іх згатаваўшы паасобку, або разам (Альшанікі, Беш. p.). ГРЫ БАЗВОН, a, м.—губошлеп. Што ты, як грібазвон які!? (Луб!ева, Аз. p.). ГРЫБАТЫ— с толстыми губами. Грыбаты, a лоўка цалуіцца! (Лужасна, Куз. p.). ГРЫ БНІК, a м.— собиратель грибов. Сёньні грыбнікі ужо прайшлі i няма што зьбіраць (Cipoціна, Cip. p.). ГРЫБОК, a, м.— толстый пшеничный блин с приправами. Дай яму грыбка! (Чашнікі, Чаш. р.). ГРЫ БЫ, оў, ж — губы (насмешливо). Чаго ты надуў свае грыбы? (Лукьянова, Сен. р.). Разьбіjii яму yci грыбы (Рыбчына Cip. р.). ГРЫ ВА, ж. — грива. Папраў каню грыву ( Б е ш а н к а в і ч ы, Беш. р.). I ГРЫ Ж А, ГРЫ Ж АНА, ГРЫ J ЖАБКА, ГРЫЖ ЫНА, ГРЫ ЗАНNbCA, ГРЫ ЗА, ж.— брюква. Brassica Napus L., f esculenta D C. Грыжа вырасла бальшая (Рудня, Аз. р.). Па капусьце наторкала грыжаны (Вядрэнь, Чаш. р.ь Пасеяла троху грыжанкі i расады (Навікі, Віц. р.). Пайду вырву грыжыну (Ганкавічы, Беш. р.). Грызанку хлопцы парвалі (Кабішча, Куз. р.). Грыза дужа расьце (Баркова, Куз. р.). ГРЫЖ ОЎНІК, у, м. — ботва брюквы. Наламі грыжоўніку каровам (Дуброва, Беш. р.). ГРЫ ЗЛА, «.— морда. Даў яму па грызлу (Патапенкі, Выс. р.). ГРЫ ЗЬ, ж.— грыжа. Hernia. У Зьмітры на локцю грысь (Сьвеча, Беш. р.). ГРЫЗБЛІВЫ — с в а р л и в ы й. Грызьлівая твая цешча—як ты жывеш? (Азярышча, Лёз. р.). ГРЫЗЬНЯ, ж.—ссора, брань. У іх хаце вечная грызьня (Амільлянова, Лёз. р.). ГРЫЗЫДІ, дзс.— грызть. Сабака костку пад стадом грызець (Веляшковічьі, Лёз. р.). ГРЫМЕЦЬ, дзс.— греметь. Гром грымеў (Доўжа, Куз. p.). ГРЫ МНУЦЦА, дзс.— грохнуться, упасть Як грымнуўся на саўгялі (Стаішча, Чаш. p.). ГРЫМНУЦЬ, дзс.— 1) упасть. Грымнуў з тары, дык чуиь устаў (Астроўна, Віц. p.); 2) ударить. Грымнуў у плечы добра (Шэўніна, Куз. p,). ГРЫМОТА, аб.— гром. Мы чуем грымоту (Пушкары, Сен. р.). ГРЫ ЎНЯ, ж.— монета в 10 к. Мне грыўні не хапае (Селядцова, Беш. р.). ГРЫ Ц, а, ж —болотный кулик. Limosa melanura Leisl. Грыца забіў на балоці ( Л у ж а с н а, Куз. р.). ГУБА, ж.—кроме общего значения— гриб растущий на деревьях и употребляемый высушенным в качестве трута. Дай мне губы агню высеч (Азярэцк, Сен. р.). ГУБЩ Ь, ГУБЛЯЦЬ, д зс.~ терять. Ня губі часу (Пятніцкая, Беш. р). Яму што ні дай—губляіць (Смалякі, Гар. р.). ГУБКА, ж.— 1) мера длины основы полотна по стене, на которую снуют (9 — 10 арш.). Прадала губку рушнікоў (Aciнаўка, Беш. р.). Мар'я аснувала 5 губак красён (Сьвеча, Беш. р.); 2) узелок на нитке основы обозначающий меру—«губку». Завя
Дадатковыя словы
маря
9 👁