ГНІЛЬЛЁ, зб. — гниль. Нада прібраць адсюль ета гнільлё (Халамер'е, А з. p.). ГНІЛЯК, a, м.— гнилой кусок, гнилушка. На балоце сьвецяцца гнілякі (Госьміра, Сен. р.). ГН1СЬЩ, дзс— гнить. Ляжыць калода сярод балота ня гніені сохне (язык) (Забалацьце, Беш.р). ГНОЙ, ю, м.—навоз, ён вывез на поле 10 вазоў гною (Рудня, Аз. р.); 2) гнойная материя в нарыве. Выцісьні гной з болькі (Сянноў Сен. р.). ГНОЙНЫ — навозный, унавоженный. Гнойнай зямлі там— адно гарод (Дзяды, Cip. р.). ГНУЦЦА, дзс.— гнуться. Г нецца валавяны прут (Гарывецк, Сен. р.). Г Н Ю П А Ц Ь, дзс. — смотреть, держа глаза близко к предмету, но слабо видеть. Што ты там гнюпаіш у пацёмку? Запалі цяпло! (Сьвярдлы, Беш. р.). ГНЯВЩ Ь, дзс. — сердить. Нашто гневіш дзеда? (Машчоны, Сен. р.). ГНЯЗДО, н. — гнездо. Буцяны носюць хваросьця ў гняздо (Навікі, Беш. р.). ГНЯСЫДІ, дзс.— 1) давить. До табе гнясьці — ужо алей ні цячэць (Громаць, Гар. р.); 2) угнетать. Ахвотнік усякага гнясьці (Доўжа, Куз. р.). ГОГАТ, у м, — хотот. Гогат паднялі над ім за гэта (Замшына, Лёз. р.). Г О Д Н А С Ь Ц Ь, ж,— достоинство, звание. Як яго годнасьць? (Дубнікі, Сен. р). ГОДНЫ— 1) годный. Гэты полаз яшчэ годны ў сані (Марчонкі, Сур. р.); 2) достойный. Канешна, яна годна яго (Ж укаўка, Лёз. р.). ГОЙ-БАБА—бой-баба. Да яго жонк! не патыкайся—гой— баба! (Азярышча, Лёз. р.). ГОЙ ДА, ж.—высокая, тонкая женщина. Ідзець, як гойда (Гарадок, Гар. р.). ГОЙКАЦЬ, дзс.— выкрикивать. Свацьці пачалі пяяць ды гойкаць (Асінаўка, Беш. р.). ГОЖЫ — 1) годный. Куды ты гожа! (Купіна, Віц. p.); 2) красивый. Гожая дзеўка Пятрусёва (Мянюцева, Сен. р.). ГОДЗЕ—довольно, баста. Годзе табе ужо бегаць (Летцы Куз. р.). ГОЛБА, ГОЛДА, ж. — полба. Triticum Spelta L. 3 голбы мех зярна, а жменя круп (Вішкавічы, Чаш. р.). Трэба сягоньня сеяць голду (Замошша, Сен. р.). ГОЛЕНЫ— бритый. Ходзіць з голенаю галавою, як гарбузом (Дварэцк, Чаш. р.). ГОЛКА, ас,—иголка. Дай танейшуюголку (Каралёва, Выс, р.). ГОЛУБ, а, м.—голубь. Columba livia Briss, С. palumbus L., C. venas Gm., Turtur auritus Gray (Columba turtur L.) Вун галубы паляцелі (Лужасна, Куз. p.). Пар. галуб. ГОЛЫ — 1) обнаженный. Яны разьдзелісь ды ляжаць голыя (Мехава, Аз. р.); 2) очень бедный У голага ні пазычыш. Бусінькі, бусінькі— абое галюсенькі (Сянно, Сен. р.). ГОЛБНІК, у, м.— подмаренник ручейный. Galium uliginosum L. Каля канавы дзе-небудзьгольніку знойдзем (Раманаўка, Сен. р.). ГОМАН, у, м.— 1) говор, разговор. На лузе чуць гоман касцоў (Чашнікі, Чаш. p.); 2) шум, крик. Падняўся крык i страшэнны гоман (Кацькава, Сен. р
Дадатковыя словы
халамере
9 👁