рукі шах уніз. Як пыцскачылі бабы, як кінуліся t дзьвірям, чуць дзьвері ня высыдзілі. Разьбегліся куды каторыя пу кустах, пы аборкых. A тады трошку адумыліся, гукаюдь адна адну: — Ганна, айдзе ты? — Полька, ці ета ты? Сыйшліся кучыю, руссуждаюць: — Ці зьвязывылі ета ёй рукі? — Не, ні зьвязывылі, толька склалі. Рукі ў яе самі i разьехыліся. Выйшыў Крот, спрашывыіць: — Чаго йта вы пыўцікалі? Сыбраліся бабы нызад у хату. Злажылі Кроціхі рукі, селі i ды раньня сядзелі. Во було ім страху кылы тае пакойніцы, што ныбыяліся яны! Гыварілі, ац страху чуць ні пыпыўміралі. ЯК ХАРЫТОН 3 ГАННАЧКАЮ Хрітон з Ганнычкыю былі неткуль с-пат Крічыва. Нейкія былі як нідапечыныя. Пы старцых хадзілі. Хрітон пасодзіць яе ны лавычку, зывяжыць ёй красьнінькій платочык, атойдзіць ціряз вуліцу i любуіцца: — Ай, хырыша! Ай, красівыя ты ў мяне! Ён яе i біць спробывыў. Кылі што ні так, ні па ём, як дасьць, дасьць баню. А як атойдзіць серца, тады цалуіць тую Ганнычку, лашчыць яе. Во посьлі етыга i сталі гываріць: як Хрітон з Ганнычкыю. МУЛІЦІ-МУЛІЦІ Ета дужа даўно було. Ніхто ў нас ня чуў халеры. А тады нехта прівёз ісь Сібірі. Многа тады людзей памёрла. Скот хадзіў біс прігляду. Людзі выляліся, некыму було хуваць. Прівёз ету халеру нейкыя рыдня Ягору. Дзед наш усё ета помніў. ён старшым быў, ахрыняў іменія, дык рысказывыў: — Ідзець абыкнавенныя баба с паньськыга гумна i выідь, голысым вядзедь: «Муліці-муліці». Голые харошый, звонкій. Будзіць выць-выць, а тады пойдзіць ну гумно ны барініна. Мне б нада пылядзець ну гумне, а баюся, ны пастушні пысяджу. Пабудзіць ну гумне, тады пойдзіць пы дзяреўні i выіць уголыс. Усе быяліся
Дадатковыя словы
адўмыліся, пастўшні
5 👁