РАЗУН м. Рэзкі вецер. У зацішы ні халодна, a ны чысьціні такей рязун, што наскрозь прыхватывыіць. РАЗУНОК, РАЗУНЧЫК, РАЗУНОЧЫК м. памянш. эмац. Востры на язык чалавек. Вы толъка паслухылі б, якей різунок у Машкі пыдрыстаіць. Відзіш, бярецца рязунчык, ты яму слова, ён табе дзесіць. Ладный різуночык узяўся, хут ты яму язык укырачывый. РАЗУРАННЕ н. перан. Бушаванне, буянства. Другей раз я пыкажу яму рузуряньня, уніміцца dypamy тваріць. РАЗУРАННІК, РАЗУРАЦЕЛЬ, РАЗУРЫЦЕЛЬ, РАЗУРАЦЕЛЬНІК, РАЗУРЫЦЕЛЬНІК м. 1. Той, хто разбурае. Нысваріцца нада було ну рузуряньнікыў, іш, як рызбалывыліся! На цэрькву лазілі рузуряцілі, адзін, гыварілі, больна гнітануўся. Глаўныга рузуріціля ты ні знаіш, тута ўсім кымандывыў Лявончыкыў. Хвытала на сьвеці усякіх рузуряцільнікыў. I рузуріцільнікі тута былі} i ўсякыя халера. 2 перан. Той, хто бушуе, буяніць. C такім рузуряньнікым ішчэ лёхка справіцца, за шкырку тріхані — i асядзіцца. Як чарку возьміць, тады ён рузуряціль, што ні пуцступайся. Ого, якей ён рузуріціль пыт хмялъком, такою німа! Каб хлыбазіныю аччахвосьціў рузуряцільнікыў, тады б яны аціхлі. Хвядон дужа ўмеў рузуріцільнікыў уціхамірівыць. РАЗУ PAH HIЦА, РАЗУРАЦЕЛЬНІЦА, РАЗУРЫЦЕЛЬНІЦА ж. 1. Тая, што разбурае. Стыдна, рузуряньніцыу птушычкі хацелі птушунят вывісьць, а вы што зьдзелылі! Мы помнім, ікая ema была акцівістка, рузуряцільніца. Нешта ні пыладзілі, Аўсеіхіна рузуріцільніца плачыць. 2. Тая, што бушуе. Ты зь ёю астыражней, як зьдзелыіцца рузуряньніцыю, яе ні ўгамуіш. Во табе i Стыхваныва дычка, ныстыяшчыя рузуряцільніца. Ня думылі, што ты станіш тыкая рузуріцільніца. РАЗУРАТНА прыся. Свавольна. Балыўныя сталі дзеці, рузуратна сябе вядуць, у наша ўремя куды цішэй былі. РАЗУPATHІЧАНHE, РАЗУРАТСТВА н. Свавольства, распуснасць. Толъка вы мне ні ўніміціся з рузуратнічыньніМу толъка ні ўспакойціся! Я на іхныя рузурацтва доўга глядзець ні стану, скора хлыбазіну вазьму. РАЗУРАТЫВАЦЬ, РАЗУРАТНІЧАЦЬ, РАЗУРАТЫВАЦЦА, РАЗУРАТНІЧАЦЦА незак. Сваволіць, распус
Дадатковыя словы
рязўн, рязўнчык
2 👁