ШПАНДОРАННЕ н. эмац. Моцнае прыбіванне, забіванне. C такім шпандоріньнім ручку расколіш, npiдзіцца узноў выцясывыць. ШПАНДОРЫЦЬ незак. эмац. Моцна прыбіваць, забіваць. Шпандорь яшчэ адзін гвозд, кряпчэй дзіржацца будзіць. ШПАНДОРЫЦЦА незак. Моцна прыбівацца, забівацца. У сухую дубіну ня дужа будзіць шпандоріцца, i крепкій гвозд сагнвцца. ШПАРАННЕ н. 1. Апарванне. Пы пітуху ішчэ посьлі шпиріньня асталіся пінухі, нада пыбыбраць. 2 перан. Шпаркі бег. Ажно задыхыліся посьлі шпаріньня, чуць уцяклі ад дыжджа. 3 перан. Лупцоўка. Будзіць табе шпаріньня i яшчэ зы тваё балыўства. ШПАРАННІК м. 1. Той, хто ашпарвае. Твой шпаріньнік каб рукі кіпятком ні абліў. 2 перан. Той, хто пагражае лупцоўкай. Ён только слывамі шпаріньнік, а так i пальца ні ныкладзець ны дзіцёнка. ШПАРАННЩА ж. 1. Тая, што ашпарвае. У шпаріньніцы кіпяток гатоў, січас нясецъ. 2. Тая, што пагражае лупцоўкай. Вун шпаріньніца ремінь шукаіць, бірягіся. ШПАРОК, ШПАРЫК м. Невялікі паз. Зыляпі шпарок гліныю, а тады клей шпалеры, раўней будзіць. Во глядзі-ка, нібалыйэй шпарік астаўся ныт кычарежнікым. ШПІГАЦІНА ж. Кавалак шпагату. Только што ліжала шпігаціна лі скамеічкі, ці ні махнула ты яе ў печ. Памянш. ШПІГАЦІНКА. Нада б кусочык шпігацінкі, зывізаць во тута. ШПІЛЯННЕ н. эмац. Балючае сцябанне. Зыхацеў маліц шпіляньня, ну ŭ палучыць узноў пугі. ШПІЛЯННІК м. эмац. Той, хто балюча сцябае. Вырву бізунок ды сымаго пы плічах, шпіляньнік найшоўся, сваіх ідзі шпіляй. ШПІЛЯННІЦА ж. Вот бягіць шпіляньніца, січас ты будзіш реўць. ШПІЛЯЦЬ незак. эмац. Балюча сцябаць. Пупаў у яблыкых, як бывай шпіляць яго ремнім, ікытаў тэй большы некуды. ШПІЛЬНУЦЬ, ШПІЛЯНУЦЬ зак. Балюча сцебануць. Шпільнуў раз i хваціць зъ яго, большы ні палезіць, куды ні нада. Як шпіляну, дык ты на месьці саўесься. ШПІЛЬНУТЫЙ, ШПІЛЯНУТЫЙ дзеепрым. Усё ўхадору
Дадатковыя словы
шпйріньня, шпільнўў, шпілянў
0 👁