ШНЫПАРАННІК, ШНЫХАРАННІК м. Той, хто таемна шукае. Так палучыць шныпыріньнік, што сам задзівіцца. Што етым шныхыріньнікым нада у чужой пуні? ШНЫПАРАННІЦА, ШНЫХАРАННІЦА ж. Пышла шныпыріньніца ўсюдых пароць, — во прыздравіць некыму! Пынас дасьць узбучку шныхыріньніцы. ШНЫР выкл. неадабр. Пра пошукі, выглядванне. Зайшоў на двор, нікога ня відзіць, шнырь, шнырь na пуніх, а я ў вакно гляджу. ШНЫХ выкл. іран. Пра шныхаранне. Сюда ўзойдзіць, па ўсіх вугулках шных, шных, што ёй нада етый бабі? ШНЫХАННЕ н. эмац. Таемныя пошукі. Нікому такоя шныхыньня ні пыныравіцца, як ета пу чужому двару лазіць. ШНЫХАННІК м. эмац. Той, хто таемна шукае. Як нылаюць шньЬсьтьніка, тады ён дурную прівычку кініць. ШНЫХАННЩА ж. Прыздравіла сяньня кума Сазоніхіну шныхыньніцу, крепка прыздравіла. ШНЫХАЦЬ незак. эмац. Таемна шукаць. Ета Максім шныхыіць па полю, трывянэя лашчынкі выглідаіць. ШОЛАМ м. эмац. Чалавек, які паводзіць сябе шумна. Ён ат пріродзьдзя такей шолым. Узмацн. ШАЛАМІНА. Во шыламіна рузгукаўся, за дзьве вярсты чутна. Павеліч. ШАЛАМІШЧА. Шыламішчу із-за лесу пачуіш, а то i з-зы рякі. ШОЛУДЗЬ м. метаф. Задзірысты чалавек. Пы бацьку шолудзь пашоў, іш шолудзім луччы ні чыпацца. ШОРНІЧАННЕ н. Рымарства. Ён i шорнічыньнім зыймаўся, i борыны гырадзіў, i шубы шыць пробывыў. ШОРНІЧАЦЬ незак. Займацца рымарствам. Як ня шорнічыіць, а ралейный хамут за mpi дні зьляпіў. ШОРСТКІЙ прым. Шустры. Шорсткія курычкі, як прызналі дарогу ў ячмень, ні адбіцца було. ШПАКОЎНІЧКА ж. памянш. Шпакоўня. Нашы мульчуганы тожа дзелылі шпакоўнічкі, вешылі ны дзірівах. ШПАЛЕРЫНА ж. Асобны ліст шпалераў. Во сюда б нада шпалеріну пріляпіць. Памянш. ШПАЛЕРЫНКА. Тут ба нада нібыльшая шпалерінка, ды яе німа
1 👁