хочыцъ. Памяти. ШМУНДАЛЁК, ШМУНДАЛЬКА. Дужа любіць зыдывацца Кіреіхін шмундалёк. Явіўся Пуўлючыхін шмундылъка, будзіць пыказывацъ сябе. Узмацн. ШМУНДАЛІНА. Hy ŭ шмундаліна, пряма ні знаіць, пы якому сьвету ходзіць. Павеліч. ШМУНДАЛІШЧА. Толька што шмундылішча, нясець сябе ніізьвесна як. ШМУНДАЛЛЕ н. зб. Німа хлопцыў, ну ŭ ваша шмундыльля ня дужа каму нада. ШМУТКА ж. эмац. Старая адзежына. Зывяжы у вузёл свае шмуткі, ніхай ні выляюцца айдзе зря. Памянш. ШМУТАЧКА. Дывай сюда emy шмутычку, я ў сундук пылажу. ШМЫГЛЯННЕ н. эмац. Шныхаранне. Ныдаела яе шмыгляньня тута, ну пакуля ні нылаіш, ня ўніміцца. ШМЫГЛЯЦЬ незак. эмац. Шныхарыць. Мы тожа відзілі, што тама шмыгляў Антон, а чаго — хто яго знаіць. ШМЫГУНЬ выкл. Шмыг. Я здаліку замеціла красівый бырывічок, а Коля шмыгунь з другога боку i зы яго. ШМЫГЫКАННЕ н. метаф. Мільганне. Нейкыя шмыгыкыньня відна було, ну хто там быў — ні пызнаць, толька замецілі, што троя. ШМЫГЫКАННІК м. эмац. Той, хто таемна бегае, шукае. Што Несьцірывыму шмыгыкыньніку нада на том дваре? ШМЫГЫКАННІЦА ж. Пышла шмыгыкыньніца апсыедывыць i пунькі, i сенцы, i што хочыш. ШМЫГЫКАЦЬ незак. метаф. Мільгаць. Якея-то птушкі шмыгыкыюць на вербых, прыг, прыг с сука на сук. ШМЫКАЦЬ незак. эмац. Таемна бегаць. Усё ранъня шмыкыла пу кустах, нешта яны тама дзелылі. ШМЫКНУЦЬ зак. Таемна пабегчы. Цімнувата було, як яны шмыкнулі ny зугуменьню ў лес. ШМЫЛЬГАННЕ н. эмац. Неашчаднае раздаванне. Як ты спакойна глядзіш ны яго шмыльгинъня, я б так ні цяръпела. ШМЫЛЬГАНШК м. эмац. Той, хто неашчадна раздае. Скора ў шмыльганьніка i кыравёнкі ні астаніцца, сьцягніць з двыра. ШМЫЛЬГАННІЦА ж. Ежылі зыдылася шмыльганьніца, то i дзяцей можыць пымаріць. ШМЫЛЬГАЦЬ незак. эмац. Неашчадна раздаваць. А разьві ён мала шмыльгаў ячменю палева i ныправа